Hoofdstuk 3 Nieuws van drie dagen geleden
Zachary's lippen waren strak op elkaar geperst, en zijn kaak was gespannen.
Winona slaakte een zucht, voelend hoe een deel van haar frustratie wegebde. Ze liet een sluwe glimlach zien. "Meneer Bailey, als u deze tas leuk vindt, bestel ik gewoon een andere. Er zijn er genoeg, en het zal niet lang duren."
Zachary's eerdere opmerkingen hadden duidelijk een gevoelige snaar geraakt. De aderen op zijn voorhoofd zwollen op en zijn ogen werden donkerder. Dylan, die in de buurt stond, deed voorzichtig een stap achteruit.
Fiona, met tranen in haar ogen, stapte naar voren. "Mevrouw Sullivan, er is geen reden om uit wrok met Zachary te ruziën. Als u deze tas leuk vindt, geef ik hem aan u. Ga niet met die schimmige types om alleen omdat u boos bent. Is dat eerlijk tegenover Zachary?"
Fiona's geslijm was zo nep, geen wonder dat Zachary haar leuk vond. Winona negeerde de gemengde reacties om haar heen en haalde een bankkaart tevoorschijn. "Als de tas klaar is, haal dan de kaart door de lezer."
Zachary stond daar, armen over elkaar, met een grimmige blik. Dit was niet de onbeperkte zwarte kaart die hij Winona had gegeven; het was haar salariskaart.
Winona's baan als assistente bij de Bailey Group betaalde slechts €4.500 per maand. Hoewel deze tas populair was, kostte hij nog steeds meer dan €50.000.
Hij wilde zien hoe Winona ervoor zou betalen.
De verkoopster, trillend, keek naar Zachary om te zien of hij haar zou stoppen. Toen hij dat niet deed, nam ze Winona's kaart en haalde hem door de lezer.
Een moment later rolde de bon uit de printer.
Winona pakte de tas en begon weg te lopen, terwijl Zachary's gezicht nog donkerder werd. "Waar heb je het geld vandaan? Heeft die vent het je gegeven?"
Winona moest bijna lachen om zijn wilde fantasie. Ze had de afgelopen drie jaar non-stop bij de Bailey Group gewerkt, zonder tijd om nieuwe mannen te ontmoeten. De zogenaamde Joe die ze noemde, was gewoon een verzonnen naam.
Zonder Zachary te antwoorden, nam ze een taxi naar Rebecca Davis' antiekwinkel.
Rebecca was Winona's beste vriendin. Toen Winona voor het eerst over echtscheiding sprak, bood Rebecca haar een plek om te verblijven. Maar voordat Winona kon verhuizen, gebruikte Zachary familie als excuus om haar te houden.
Toen Winona aankwam, lichtten Rebecca's ogen op en begroette ze haar opgewonden. "Wat is er gebeurd? Kun je nu bij me intrekken? Heeft Zachary toegestemd?"
Het incident in het winkelcentrum had Winona uitgeput. Ze zakte op de bank neer, en wees zwak naar de geschenkdoos.
"Is je verjaardag niet binnenkort? Dit is je cadeau."
Bij het zien van het logo op de doos, begonnen Rebecca's ogen te glinsteren en ze pakte snel het cadeau uit. Maar toen ze de stijl binnenin zag, zakte haar enthousiasme. "Wat probeer je te zeggen? Geef je me een heren tas voor mijn verjaardag, maak je een grapje omdat ik geen vriend heb?"
Winona snoof en draaide zich om. "Vind een vriend en geef het aan hem. Met deze tas zouden de meeste mannen alles voor je doen. Het kostte me maar liefst €50.000."
Winona vertelde vervolgens het incident in het winkelcentrum met een pijnlijk gezicht.
Rebecca, nog steeds niet wetend wat ze met de tas moest doen, legde hem voorlopig weg. Na het horen van Winona's verhaal, balde ze haar vuisten van woede. "Zachary is zo'n klootzak. Als hij Fiona zo leuk vindt, nu ze terug is, zou hij dan niet snel moeten scheiden om bij haar te zijn? Waarom sleept hij jou mee?"
Nu was het Winona's beurt om stil te blijven.
Drie dagen geleden had Winona net het avondeten klaargemaakt toen ze het nieuws zag over een 'held' die een 'jonkvrouw in nood' redde.
Een knappe man met een koude blik liep door de menigte, terwijl hij de gewonde danseres Fiona wegdroeg. Iedereen keek vol bewondering toe.
Wat een hartverwarmend verhaal, wat een perfect koppel.
Het zou nog beter zijn geweest als de held niet haar man, Zachary, was geweest.
Ze haalde diep adem, pakte de echtscheidingspapieren die ze op haar nachtkastje had verstopt, en maakte zich klaar om naar het ziekenhuis te gaan.
Ondertussen, buiten de operatiekamer van het ziekenhuis, werd Fiona door de dokter naar buiten gereden.
Zachary's ogen vernauwden toen hij naar voren liep.
De dokter, die een masker droeg, ontweek Zachary's blik en sprak aarzelend. "Mevrouw Clark heeft meerdere kneuzingen van zacht weefsel en een lichte ruggenmergblessure. Uit de resultaten blijkt dat haar dagelijks leven niet beïnvloed zal worden, maar..."
Fiona's ogen werden rood en ze greep de lakens stevig vast, bang voor de volgende woorden van de dokter.
De dokter vervolgde, "Ik hoorde dat ze een danseres is. Ze moet extra voorzichtig zijn tijdens het herstel. Er is een kans dat het haar carrière kan beïnvloeden."
Fiona, die sterk probeerde te blijven, voelde zich plotseling zwak. Haar handen trilden lichtjes en haar gewoonlijk koppige uitdrukking leek nu fragiel en hulpeloos, als een delicate bloem.
Zachary stapte naar voren en stopte haar voorzichtig in. "Rust maar uit. De dokter zei alleen dat het een mogelijkheid is. Ik zal de beste dokters inschakelen om je te helpen. Er zullen geen grote problemen zijn."
Zijn woorden stelden Fiona niet gerust. Ze dwong zichzelf te glimlachen en weigerde niet, maar veranderde van onderwerp. "Ik zal later Winona bellen. Met alles wat er gebeurt, zou ze het verkeerd kunnen begrijpen."
Winona? Zachary fronste lichtjes. "Niet nodig. Ze..."
Voordat hij kon uitspreken, klonk er een luide vrouwenstem van buiten de kamer. "Het is oké. Ik heb het niet verkeerd begrepen."
Ze draaiden zich beiden naar de stem. Winona, gekleed in de nieuwste haute couture van Chanel en met een Dior-tas van $30.000, liep gracieus binnen. Haar hele houding straalde rijkdom uit.
Tevreden met haar imponerende aanwezigheid, schudde Winona opzettelijk haar pols, waarbij ze een Patek Philippe horloge van $4 miljoen onthulde.
Haar hele outfit was gekocht met Zachary's kaart. Zich mooi aankleden verbeterde echt iemands imago. Nu leek ze op een rijke vrouw die gemakkelijk tien gigolo's kon onderhouden.
Zachary's wenkbrauwen trokken strak samen. "Wat doe je hier? Ik ben bezig. Als het niet belangrijk is, ga dan weg."
Winona wierp een blik op Fiona die op het ziekenhuisbed lag en klikte met haar tong. Ze reikte in haar zak om de echtscheidingspapieren tevoorschijn te halen die ze had meegebracht, netjes verpakt, en vroeg in een stem waarvan ze dacht dat die stil was, maar die eigenlijk voor iedereen hoorbaar was. "Wees niet zo gespannen. Ik zal haar niets aandoen. Ik heb enig zelfbewustzijn, weet je. We zijn alleen een contract..."
Voordat ze kon uitspreken, bedekte Zachary snel haar mond en dreigde op een lage toon. "Als je doorgaat met onzin praten, ga dan terug."
Toen ze de aderen zag opbollen op de hand die haar mond bedekte, wist Winona dat Zachary echt boos was. Ze maakte wijs een "oké" gebaar, maar voelde minachting.
Deze echtscheidingspapieren waren voor Fiona's bestwil, maar waarom deed Zachary alsof hij niet wilde dat Fiona het wist? Normaal gesproken zou hij er toch over opscheppen tegen Fiona?