Hoofdstuk 02 Ze wil van hem scheiden
"Winona, wat betekent deze echtscheidingsakte?" Na het horen van Zachary's donkere stem, werd Winona volledig wakker. "De letterlijke betekenis." Zachary sneerde, "Kom voor werktijd naar mijn kantoor en neem dit afval mee terug. Om 8 uur vanavond, bij de Regal Oaks, wil ik een persoon en... bagage zien."
Winona antwoordde met dezelfde spottende toon, "Zachary, ben je... gek?" Is hij zijn verstand verloren? Haar stem haperde, plotseling beseffend wat de onderliggende betekenis van zijn telefoontje was.
"Je hoeft je geen zorgen te maken dat Fiona als een huwelijksverstoorder wordt bestempeld. De enigen die van ons huwelijk weten, zijn onze ouders en een paar goede vrienden. Voor de rest van de wereld ben jij nog steeds de goede man die zich opofferde voor de carrière van zijn vriendin en vrijwillig volhardde. Nu sta je op het punt om een echtgenoot te worden, en iedereen is blij voor je." Zachary was gisteravond alleen gefotografeerd terwijl hij Fiona begeleidde.
Ze ging naar het ziekenhuis, en vandaag zou ze het echtscheidingsprobleem ter sprake brengen. Als deze overeenkomst openbaar zou worden, zou Fiona als minnares worden bestempeld.
Nadat Winona klaar was met praten, realiseerde ze zich dat Zachary de telefoon allang had opgehangen.
Het hotel waar ze momenteel verblijft, is heel dicht bij de Bailey Group. Winona heeft geen haast en eet op haar gemak ontbijt voordat ze de metro daarheen neemt.
Na haar huwelijk met Zachary stemde ze in met het verzoek van haar schoonmoeder om bij de Bailey Group te werken als Zachary's persoonlijke assistente.
Hoewel ze assistente werd genoemd, was ze in feite gewoon een oppas.
Meestal was ze verantwoordelijk voor Zachary's dagelijkse maaltijden en allerlei triviale zaken, maar ze had het gevoel dat ze haar leven verspilde en er nog voor betaald kreeg ook.
Niemand op het bedrijf wist dat ze Zachary's vrouw was, de bazin van de Bailey Group.
Het was best zielig om erover na te denken. Iedereen wist van de minnares, maar de wettige echtgenote moest zich als een spion gedragen. Af en toe nam ze Zachary's auto naar het bedrijf, maar ze moest twee haltes eerder uitstappen.
Na aankomst op het bedrijf opende Winona direct haar computer en begon haar ontslagbrief te typen. Aangezien ze gingen scheiden, wie zou er nog oppas willen zijn!
Iemand die langs haar liep, zei: "Oh, Winona, neem je ontslag? Heeft je rijke vriendje je ten huwelijk gevraagd?"
Winona's typen stopte even. Een keer, toen ze uit Zachary's auto stapte, zag iemand haar en vroeg of ze in de auto van meneer Bailey was gekomen.
Op dat moment wilde ze niet dat iemand van hun relatie wist, dus loog ze en zei dat ze een vriendje had en dat het zijn auto was.
Als gevolg daarvan verspreidde de volgende dag iedereen op het bedrijf geruchten over haar rijke vriendje en dat ze in een luxe auto reed die leek op die van meneer Bailey.
De reden waarom niemand het met Zachary in verband bracht, was omdat iedereen op de zesendertigste verdieping wist dat meneer Bailey nooit de maaltijden at die ze bestelde, en hij gooide ze altijd in de prullenbak.
Winona was de domste, die drie maaltijden per dag at, elke dag.
Op dit moment ontkende Winona, "Nee, we zijn uit elkaar."
"Zo'n goed vriendje, je bent echt bereid om hem te laten gaan. Als ik jou was, zou ik mezelf dood huilen!" Iemand had medelijden met haar, maar hoeveel leedvermaak erin gemengd was, bleef onbekend.
Denkend aan haar rijke vriendje, klonk Winona's stem licht en scherp, "Een man die alleen maar praat maar niets doet, wat heb je eraan?"
"Is er dan geen actie op andere gebieden?"
Een ongemakkelijke kuch onderbrak hun gesprek, en iedereen draaide hun hoofd om de persoon bij de kantoordeur te zien staan, en werd meteen doodsbang!
"Meneer Bailey..."
De kucher was Dylan Collins, de speciale assistent van de president. Hij wierp een blik op de president naast hem en zei, "Tijdens werktijd is het verboden om persoonlijke onderwerpen te bespreken, vooral ongepaste."
Zachary liet zijn blik over de menigte glijden en bleef uiteindelijk hangen bij Winona. Zijn zwarte ogen waren diep en zwaar. "Winona, kom naar mijn kantoor. Iedereen die vandaag aan het gesprek heeft deelgenomen, wordt duizend euro gekort. Ze kunnen zelf naar de financiële afdeling gaan om de boete te ondertekenen."
Iedereen verspreidde zich onmiddellijk.
Vastberaden bleef Winona typen zonder haar uitdrukking te veranderen. Zachary's kantoor had een minimalistische stijl. Toen Winona binnenkwam, hield hij een document vast en speelde er nonchalant mee tussen zijn vingers, wat een gevoel van luiheid uitstraalde.
Ze herkende het als de echtscheidingsakte die ze eerder die ochtend naar de andere vleugel had gestuurd.
Bij zijn bureau aangekomen, bleef Winona stilstaan en zei: "Meneer Bailey."
Zachary keek op, zijn uitdrukking emotieloos, maar zijn stem droeg een zware ondertoon met elk woord, "Je bent de meest koppige vrouw die ik ooit heb gezien. Winona, waar heb je dit argument vandaan gehaald?"
Winona perste haar lippen op elkaar, alsof ze dood was. Het was haar overmoed die haar ertoe bracht dit onderwerp aan te snijden.
De sfeer werd een tiental seconden gespannen voordat Zachary het onderwerp liet varen en de echtscheidingsakte op tafel gooide.
"Leg uit wat de redenen voor de scheiding hier betekenen."
Winona bleef een paar seconden stil voordat ze kalm antwoordde, "Het betekent wat er letterlijk staat."
Ze had het duidelijk geschreven, en iedereen die kan horen zou het begrijpen.
"Drie jaar geen seksuele relaties in het huwelijk, niet voldoen aan de basisbehoeften van de vrouw, vermoeden van mannelijke seksuele disfunctie."
Met elk woord dat Zachary uitsprak, voelde Winona haar hoofdhuid strakker worden. Ze vermoedde dat deze man in een woede-uitbarsting de controle zou kunnen verliezen en haar zou kunnen wurgen.
Maar wat ze zei was een objectief feit. In hun driejarige huwelijk had hij haar nooit aangeraakt.
Toen ze bij de regel over de verdeling van eigendommen kwam, flikkerde er een kilte in zijn ogen. "Het lijkt erop dat je je tijd als mijn assistente de afgelopen drie jaar niet hebt verspild. Je hebt een goed begrip van de eigendommen op mijn naam. Maar Winona, denk je dat je de mogelijkheid hebt om een cent van me af te nemen?"
Winona had zich al lang voorbereid om met niets te vertrekken, dus het kon haar niet schelen.
Echter, Zachary zag haar onverschillige houding als een uitdaging. Zijn duidelijke knokkels reikten uit en hielden haar kin vast. "Zonder mij, waar ga je van leven? Met een maandsalaris van slechts 5.000 euro? Kan dat zelfs de huur dekken, laat staan de ketting om je nek kopen?"
De spot in zijn woorden was duidelijk.
Winona probeerde haar hoofd weg te draaien om zich van zijn greep te bevrijden, maar faalde. In plaats daarvan voelde ze de pijn toenemen.
"Dat is mijn probleem. Je hoeft je er geen zorgen over te maken," zei ze terwijl ze de pijn verdroeg.
Zachary sneerde, uitstralend een aura die haar uit elkaar kon scheuren. "Heb je een nieuwe vriend gevonden?"
Toen ze stil bleef, nam Zachary dat als bevestiging.
Plotseling lachte hij, een spottende glimlach vormde zich op zijn dunne lippen. Hij liet haar kin los en zei: "Er is één ding dat je waarschijnlijk nog niet hebt begrepen. Jij hebt niet het recht om te beslissen of we gaan scheiden, en er zijn nog drie maanden over volgens de overeenkomst."
Maar voor Winona maakte dat geen verschil. In haar ogen had hij haar nooit als een echtgenote behandeld gedurende deze drie jaar, laat staan de laatste drie maanden.
Zijn huidige houding was simpelweg omdat zij de scheiding had geïnitieerd, wat zijn trots had gekwetst en Fiona's reputatie had beschadigd.
Aangezien het vandaag onmogelijk leek om tot een overeenkomst over de scheiding te komen, besloot Winona haar houding duidelijk te maken, "Hoeveel tijd er ook over is, ik ga niet terug verhuizen."
Zachary keek neer op haar, minachtend, "Wil je me vertellen dat je apart van mij wilt wonen?"