6. Mijn achttiende verjaardag
Lucy
Het was een week geleden dat ik wakker werd in het bed tussen Matt en Tony. Elke dag gaven ze me te eten, zaten ze bij me, en hoewel ik niet veel zei, leek geen van beiden daar boos om te zijn. Een van hen was altijd bij me als ik ging slapen, meestal Matt, maar soms was Tony er ook, gekleed in een pak en opgekruld aan mijn andere kant.
Ik kon het niet helpen om te denken dat ze misschien geen kwaad in de zin hadden. Dat ze misschien zelfs om me gaven.
"Waar denk je aan?" vroeg Matt, terwijl hij naast me lag en zijn vingers door mijn krullen haalde zoals hij meestal deed.
"Waarom... kijk je zo naar mijn haar?"
Hij glimlachte. "Ik heb je toch verteld dat ik van lang haar hou. Ik wacht tot het groeit."
Ik kon het niet laten om te lachen om de manier waarop hij naar me pruilde. Zijn ogen lichtten op en hij schoof dichterbij, trok me om naast hem te liggen.
"Dat is de eerste keer dat je lacht," mompelde Matt zachtjes, terwijl hij zijn lippen tegen mijn voorhoofd drukte. "Al die grappen die ik heb verteld? Vind je me gewoon niet grappig?"
Ik slikte, niet zeker hoe ik daarop moest antwoorden.
"Nee," fluisterde Matt, zijn stem een beetje wanhopig terwijl hij mijn gezicht in zijn handen nam. "Niet– ik bedoelde het niet zo…."
Hij vertrok zijn gezicht, alsof hij niet wist wat hij moest zeggen.
"Ik... was bang," fluisterde ik, terwijl ik naar hem opkeek. "Na alles wat er gebeurd is…."
Hij keek weg, fronsend. "Ik kan niet geloven dat ik Tony moet vertellen dat hij gelijk had. Hij is al te zelfverzekerd."
Mijn lippen krulden op in een glimlach. "Hij is... beschermend over jou."
Matt keek naar me. "Meer als controlerend."
Ik trok mijn neus op. "Je zou meer naar hem moeten luisteren."
"Jij ook al!"
"Ze is verstandig," klonk Tony's stem de kamer in. Ik draaide me om naar hem te kijken terwijl hij tegen de deur leunde en ons van een afstandje observeerde. "In tegenstelling tot sommige mensen."
Matt snoof en trok me dichter naar zich toe. Ik kon me voorstellen dat hij zijn tong naar Tony uitstak.
"Ik ben liever onverstandig dan altijd gespannen."
"Aangezien het jouw schuld is dat ik altijd gespannen moet zijn, help je je zaak niet."
Ik lachte, en Tony's ogen werden groot. Voor een moment verzachtte zijn blik en verscheen er een zachte glimlach op zijn lippen. Ik was verbaasd. Ik had hem nog nooit zo zien kijken.
Hij stopte zijn telefoon in zijn zak en liep naar ons toe voordat hij op de rand van het bed ging zitten.
"Minder bang nu?"
Ik likte mijn lippen en knikte. "E-Een beetje."
Matt snoof. "Je maakt haar weer bang!"
Ik glimlachte, terwijl ik Matt en Tony weer zag kibbelen. Zoals gewoonlijk raakte Matt door zijn woorden heen en verloor hij. Hij trok me dichter naar zich toe en begroef zijn gezicht in mijn nek.
"Tony is weer gemeen tegen me zoals altijd."
Ik keek naar Tony, die er totaal onaangedaan uitzag. Ik aaide Matt over zijn hoofd.
"Misschien moet je geen ruzies beginnen als je weet dat je zult verliezen?"
Tony gooide zijn hoofd achterover en lachte. Het was een warme, rijke klank die me deed glimlachen. Ik wenste dat hij vaker zou lachen.
"Of, hij zou een goede grote broer kunnen zijn en me laten winnen."
"Niet zo'n ettertje zijn," snoof Tony. Zijn telefoon ging en hij zuchtte, terwijl hij opstond. "Ik moet deze nemen. Laat Matt niet met iets wegkomen."
Zodra hij de kamer verliet, tilde Matt zijn hoofd op met een ondeugende grijns. Hij rolde me om en hing boven me. Mijn hart begon sneller te kloppen. Zijn ogen waren donker terwijl hij naar me keek. Het laken bedekte zijn hoofd, waardoor we omringd werden door het zachte wit van de lakens.
"Ik zal niets zeggen als jij dat ook niet doet."
"Wat?"
Voordat ik opnieuw kon vragen, kuste hij me weer. Mijn maag maakte een sprongetje. Ik probeerde weg te draaien, maar hij gleed met zijn hand in mijn haar en hield me stil. Ik voelde iets hards tegen mijn been drukken terwijl hij zijn heupen bewoog en zich tussen mijn benen nestelde.
Hij liet een zachte kreun horen en liet zijn lippen naar mijn nek zakken, waar hij zachtjes knabbelde. Ik hapte naar adem door het kietelende, plezierige gevoel. Ik had geen idee wat ik moest doen, dus liet ik hem maar zijn gang gaan. Warmte begon zich in mijn buik te verzamelen. Ik hijgde en kreunde, niet in staat mezelf te stoppen.
"Je klinkt zo–"
"Matt!" Tony's stem sneed door de lucht. Het laken werd weggetrokken, maar Matt stopte niet met knabbelen en likken aan mijn nek. "Toon wat zelfbeheersing."
Matt tilde zijn hoofd op terwijl ik probeerde op adem te komen. "Ze is nog steeds aangekleed."
Ik keek naar Tony, die zijn blik liet zakken naar waar Matt aan mijn nek had geknabbeld.
Toen ontmoetten onze blikken elkaar.
"Ik dacht dat ik je had gezegd hem niet met iets weg te laten komen?"
Ik knipperde naar hem. Hij zuchtte en trok Matt van me af. Matt snoof.
"Zo gemeen," zei Matt. Toen knipoogde hij naar me. "Het lijkt erop dat we betrapt zijn."
Ik glimlachte een beetje terwijl mijn hart begon te kalmeren. Tony ging naast me op het bed zitten en liet zijn blik over me glijden.
"Ben je in orde?"
Ik knikte.
"Ik ben blij dat je begint te ontspannen," zei hij. "Er is iets wat ik je moet vragen."
Ik fronste en keek naar hem, wachtend tot hij verder zou gaan.
"Hoe ben je daar terechtgekomen?" vroeg Tony. "Wie heeft je aan de veiling verkocht?"
Ik keek van hem weg. "... mijn pleegouders."
Ik trok mijn benen dichter naar me toe. "Ik realiseerde me niet eens dat het mijn verjaardag was."
"Je wat?" riep Matt.
Ik kromp ineen. "Mijn... verjaardag. Mijn achttiende verjaardag."
Tony en Matt keken elkaar aan. Een ontevreden blik verscheen op hun gezichten. Het leek alsof ze een soort gesprek voerden voordat ze weer naar mij keken.
"Je bent net achttien geworden."
Ik knikte.
Tony grijnsde. Matt leek een beetje gespannen, maar hij staarde naar me.
"Nou, we zullen het goed moeten maken."
Ik knipperde, niet zeker wat dat betekende, maar Tony trok me dicht tegen zich aan. De geur van zijn cologne vulde mijn neus terwijl hij me kuste.
"We zullen voorzichtig zijn," beloofde Tony.
De lichten gingen uit en ik trilde onder hem. Ik hoorde Matt naast ons schuiven en zijn hand gleed over mijn dijen. Voordat ik het doorhad, waren mijn kleren verdwenen. Matt's hand was tussen mijn benen, streelde me en stuurde golf na golf van genot door me heen. Tony kuste me zo diep dat ik nauwelijks kon ademen. Toen zakte zijn hoofd verder naar beneden naar mijn borst.
Ik drukte me tegen de warmte van zijn mond. Ik kon nauwelijks ademen.
"Ik– Matt–Tony–Alsjeblieft!"