Alpha weerwolven moeten wreed en genadeloos zijn met onbetwistbare kracht en autoriteit, althans dat is wat Alpha Charles Redmen gelooft en hij aarzelt niet om zijn kinderen op dezelfde manier op te voeden.
Alpha Cole Redmen is de jongste van zes kinderen van Alpha Charles en Luna Sara Mae, leiders van de Red Fang roedel. Vroeggeboren werd Alpha Charles zonder aarzeling door zijn vader afgewezen als zwak en onwaardig om te leven. Dagelijks wordt hij herinnerd aan de haat van zijn vader, wat de weg vrijmaakt voor de rest van zijn familie om hetzelfde te worden.
Op volwassen leeftijd heeft de haat en het misbruik van zijn vader zich verspreid naar de rest van de roedel, waardoor hij het mikpunt wordt voor degenen met een sadistische behoefte om hem te zien lijden. De rest is simpelweg te bang om hem zelfs maar aan te kijken, waardoor hij weinig vrienden of familie heeft om op terug te vallen.
Alpha Demetri Black is de leider van een toevluchtsoordroedel bekend als Crimson Dawn. Het is jaren geleden dat een wolf via het krijgersprogramma zijn roedel heeft bereikt, maar dat betekent niet dat hij niet op zoek is naar de duidelijke tekenen van een wolf die hulp nodig heeft.
Ondervoed en gewond bij zijn aankomst, belandt Cole door zijn angstige en overdreven onderdanige houding in de situatie die hij wanhopig probeert te vermijden, in de aandacht van een onbekende alpha.
Toch, door de duisternis van ernstige ziekte en verwonding, ontmoet hij de persoon die hij sinds zijn achttiende wanhopig probeert te vinden, zijn Luna. Zijn enige uitweg uit de hel waarin hij is geboren.
Zal Cole de moed vinden om zijn roedel voorgoed te verlaten, op zoek naar de liefde en acceptatie die hij nooit heeft gehad?

**Inhoudswaarschuwing: Dit verhaal bevat beschrijvingen van mentale, fysieke en seksuele mishandeling die gevoelige lezers kunnen triggeren. Dit boek is alleen bedoeld voor volwassen lezers.**


De Zoon van Rode Fang

Ik staar Lucas diep in de ogen terwijl mijn aura begint te gloeien. Hij heeft zijn zinnen hierop gezet en daagt me uit in mijn standpunt.
“Trek je schoenen uit en ga achter het bureau staan.”
Ik grom luid en hij mag van geluk spreken dat zijn moeder en ik deze straf samen hebben bedacht, want ik ben...

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 11

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 22

Hoofdstuk 23

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 26

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 28

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 31

Hoofdstuk 32

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 34

Hoofdstuk 35

Hoofdstuk 36

Hoofdstuk 37

Hoofdstuk 38

Hoofdstuk 39

Hoofdstuk 40

Hoofdstuk 41

Hoofdstuk 42

Hoofdstuk 43

Hoofdstuk 44

Hoofdstuk 45

Hoofdstuk 46

Hoofdstuk 47

Hoofdstuk 48

Hoofdstuk 49

Hoofdstuk 50

Hoofdstuk 51

Hoofdstuk 52

Hoofdstuk 53

Hoofdstuk 54

Hoofdstuk 55

Hoofdstuk 56

Hoofdstuk 57

Hoofdstuk 58

Hoofdstuk 59

Hoofdstuk 60

Hoofdstuk 61

Hoofdstuk 62

Hoofdstuk 63

Hoofdstuk 64

Hoofdstuk 65

Hoofdstuk 66

Hoofdstuk 67

Hoofdstuk 68

Hoofdstuk 69

Hoofdstuk 70

Hoofdstuk 71

Hoofdstuk 72

Hoofdstuk 73

Hoofdstuk 74

Hoofdstuk 75

Hoofdstuk 76

Hoofdstuk 77

Hoofdstuk 78

Hoofdstuk 79

Hoofdstuk 80

Hoofdstuk 81

Hoofdstuk 82

Hoofdstuk 83

Hoofdstuk 84

Hoofdstuk 85

Hoofdstuk 86

Hoofdstuk 87

Hoofdstuk 88

Hoofdstuk 89

Hoofdstuk 90

Hoofdstuk 91

Hoofdstuk 92

Hoofdstuk 93

Hoofdstuk 94

Hoofdstuk 95

Hoofdstuk 96

Hoofdstuk 97

Hoofdstuk 98

Hoofdstuk 99

Hoofdstuk 100

Hoofdstuk 165