Hoofdstuk 1
De zomerse zon brandde op de drukke straten, waardoor iedereen het gevoel had dat ze aan het smelten waren. Mensen haastten zich voor het ziekenhuis, en het verzengende zonlicht raakte iedereen even hard.
Ondertussen werd Katniss Manners langzaam wakker uit een coma in een ziekenhuiskamer, haar ogen knipperend open naar een vreemde en mysterieuze scène.
De grijze muren waren bedekt met een rood kruis, en een oude tafel stond naast het bed. De muffe lucht en de sterke geur van ontsmettingsmiddel drongen haar neus binnen, waardoor haar al pijnlijke hoofd nog meer begon te tollen.
Wacht, was ze niet dood? Hoe kon ze in een ziekenhuis zijn?
Katniss herinnerde het zich.
Ze was naar het ziekenhuis gekomen om haar zus, Clara Manners, te bezoeken met een bos bloemen die ze zorgvuldig had uitgezocht. Het hete weer had haar doorweekt van het zweet, maar dat maakte haar niet uit. Haar hart was vol zorgen en liefde voor Clara.
Zich een weg banend tussen voetgangers en auto's, haastte Katniss zich voort, gedreven door haar angst en urgentie.
Eindelijk bereikte ze de ingang van het ziekenhuis en stormde de afdeling binnen. Het volgende moment hoorde ze Clara en Elodie Smith binnen praten.
"Mam, hoe heb ik deze ziekte gekregen? Als ik geen nierdonor kan vinden, ga ik dood. Wat moet ik doen?" Clara's stem trilde terwijl ze het onderzoeksrapport vasthield, haar ogen gevuld met hulpeloosheid en verdriet.
Elodie probeerde haar te troosten, "Je tweede broer is een dokter; hij zal wel iets bedenken. We vinden snel een nierdonor." Clara's tranen stroomden als een rivier, haar angst en wanhoop stegen als een vloedgolf.
Stil luisterend, voelde Katniss een beklemming in haar borst. Wetende van de strijd en conflicten binnen de familie, had ze zo hard geprobeerd haar familie te behagen, maar werd altijd genegeerd en koud behandeld. Elodie's suggestie schokte haar, een vlam van verzet ontbrandde in haar hart.
"Ik ben bang dat ik het niet red tot dan, mam. Ik ben nog jong, ik heb kinderen om op te voeden, en ik heb nog niet de kans gehad om goed voor je te zorgen," zei Clara verdrietig, haar woorden toonden haar waardering voor het leven.
Elodie's ogen flitsten met een vleugje duisternis toen ze zei, "Trouwens, had Katniss niet maagkanker? Misschien kunnen we haar nier gebruiken. Het zou anders toch verspild zijn." Deze woorden raakten Katniss als een klap in de maag, waardoor ze zich hulpeloos en boos voelde.
Staand bij de deur, luisterde Katniss naar het gesprek tussen Clara en Elodie, haar stemming schommelde wild. Ze stond stil in de hoek van het ziekenhuis, nadenkend over haar leven. Als de laatkomer in de familie had ze talloze strijd doorstaan, elk vormde haar sterke hart.
Op tienjarige leeftijd ontdekte de familie Manners dat Katniss eigenlijk hun echte dochter was die per ongeluk was meegenomen. Ze werd teruggebracht van het platteland. Deze onverwachte ontdekking zette Katniss' leven op zijn kop. Ze had een hoopvol nieuw leven voor ogen, maar vond zichzelf geconfronteerd met familie-uitdagingen en moeilijkheden.
Katniss probeerde hard om zich aan te passen aan haar familie, maar vond het moeilijk. Ze bleef proberen, verlangend naar hun erkenning.
Haar vier broers waren de gouden jongens van de familie, altijd dol op Clara, de dochter die per ongeluk was meegenomen. "Katniss, je hebt het weer verpest!" Hun constante gezeur sneed diep, en de koude en oneerlijke houding van de familie tegenover haar voelde als een klap in het gezicht.
Clara's tranen kregen altijd de sympathie van de familie, terwijl Katniss de zondebok was. "Ik wilde alleen maar helpen," zei ze vaak, maar haar pogingen om de financiële problemen van de familie op te lossen werden met koude schouders en verwijten ontvangen. Ze kon niet begrijpen waarom zij altijd de klappen moest opvangen.
Soms voelde Katniss zich alsof Clara het echte kind van de Manners was, en zij slechts een buitenstaander.
De familie Manners zat in de zakenwereld, dus ze hadden het goed voor elkaar, maar naarmate meer mensen zich in de markt begaven, begonnen ze problemen met de cashflow te krijgen.
Het was Katniss die zich dag en nacht uitsloofde om de financiële puinhoop op te lossen, alleen maar om een knikje van goedkeuring van de familie Manners te krijgen, maar ze werkte zichzelf ziek. In plaats van hun sympathie te krijgen, wilden ze haar leven.
Bitter lachend, had ze moeten weten dat, hoe hard ze ook probeerde, ze nooit hun zorg zou krijgen, niet eens een beetje.
Katniss sloot haar ogen, proberend de pijn te verdragen. Plotseling brak een hevige hoest de stilte, en ze maakte onbedoeld geluid door haar pijnlijke lichaam.
Katniss kreunde van de pijn, de sfeer in de kamer werd zwaar. Elodie en Clara hoorden het geluid buiten de kamer, en Elodie duwde snel de deur open, fronsend en boos naar Katniss kijkend.
"Was je aan het afluisteren?" Elodie's stem was vol woede en onderdrukking.
Katniss voelde onmiddellijk een rilling. Ze stond haastig op, proberend aan de ongemakkelijke situatie te ontsnappen. Maar Elodie liet het er niet bij zitten, haar ogen gevuld met woede en ongenoegen.
"Niet wegrennen!" schreeuwde Elodie boos, haar pas versnellend om haar in te halen.
Katniss' hart zonk in een ijzige afgrond. In paniek rende ze door de gang, uiteindelijk uitglijdend en per ongeluk van de trap vallend.
Het geluid van de val echode door het trappenhuis. Elodie bereikte het trappenhuis en zag Katniss op de grond liggen, een onbeschrijfelijk gevoel van voldoening en plezier voelend.
"Eindelijk van dit probleem af!" zei Elodie opgelucht.
"Katniss, luister naar me. Je bent alleen, zonder verplichtingen, en je hebt maagkanker en zult niet lang leven. Maar Clara is anders. Ze heeft een gezin en kinderen. Je kunt niet zo harteloos zijn en haar laten sterven!" zei Elodie. Ze leek een oplossing voor het probleem te hebben gevonden, een gevoel van trots en opluchting voelend, terwijl Katniss op de trap lag, kreunend van de pijn, hulpeloos en wanhopig.
Elodie stelde nooit teleur. Op dit moment zei Elodie nog iets waardoor Katniss' hart naar de bodem zonk: "Van zo'n hoge trap vallen zal de kwaliteit van de nier niet beïnvloeden, toch? Zoveel bloed overgeven, je zult het waarschijnlijk niet overleven. Dat is goed; Clara's ziekte zal genezen."
Bij het horen hiervan staarde Katniss met grote ogen naar Elodie. De haat en onwil in haar hart maakten dat ze stierf met haar ogen open.
Maar onverwacht werd ze herboren.
Dit was Gods kans voor haar om een nieuw leven te beginnen.