Hoofdstuk 6
ASHER
Ze hebben ons altijd om één reden nodig: geld. Ze doen alsof ze ons nodig hebben om een diplomatiek probleem tussen twee roedels op te lossen of een machtsstrijd te beëindigen, maar de oplossing is altijd hetzelfde. We worden bekritiseerd omdat we te veel tijd met mensen doorbrengen en te weinig met onze eigen soort, maar de twee soorten hebben veel gemeen, inclusief ondeugden.
"Laat me raden, je hebt financiële middelen nodig. Je denkt dat door een ware vesting rond je roedel te bouwen, je buren zullen stoppen met plunderen." zeg ik tegen de Alpha voor me.
"Dat is precies wat ik dacht." bevestigt hij met een grote glimlach.
"Ze denken als in de Middeleeuwen," zegt Knox tegen me via onze gedachtenlink.
Ik kijk hem vanuit mijn ooghoek aan, met een grijns. Ik dacht hetzelfde, maar ze zijn zo voorspelbaar. Ik sta op het punt mijn mond open te doen wanneer mijn jongere broer me voor is.
"Waarom installeer je geen videobewakingssysteem? Train je delta's meer zodat ze voldoende voorbereid zijn in geval van een aanval. De technologie van vandaag stelt ons in staat om veel dingen te doen."
"Ja, maar dat zou ons een fortuin kosten... we hebben niet..."
"We zullen je het geld lenen," verzeker ik hem, Knox kijkt me verrast aan en de ogen van Alpha Carrick lichten op. "Op één voorwaarde," voeg ik eraan toe en Knox onderdrukt een lach, terwijl hij zijn hoofd schudt. "Als Alpha draait alles om de roedel, toch? De roedel eerst? Voor bloedfamilie en persoonlijke ambities?"
Hij slikt en knikt onder de blik van zijn beta.
"We zullen je de benodigde fondsen geven, we zullen zelfs iemand vinden om leden van je roedel te trainen in al deze technologische hulpmiddelen, en in ruil daarvoor zullen wij de roedel leiden. De drie afstammelingen van de laatste weerwolfkoning."
"Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?" vraagt Knox me via de gedachtenlink, terwijl hij zijn gezicht in de plooi houdt.
"Wil je de roedel?"
Ik knik. "We zouden je vertrouwen om de zaken te regelen in onze afwezigheid, maar we zouden alle beslissingen moeten goedkeuren."
"Jullie zouden de echte alphas van de roedel zijn?"
"Wat denk je ervan?" vraag ik hem en zie de blik op het gezicht van zijn beta. Hij wil dat hij instemt.
"Voor het welzijn van de roedel heb ik geen andere keuze dan te accepteren."
"Je maakt de juiste beslissing," zeg ik terwijl ik opsta. Terwijl ik mijn jasje dichtknoop, voeg ik eraan toe. "Ik stuur je morgenochtend alle documenten via mijn advocaat."
Knox op mijn hielen, we stappen in onze auto. Terwijl we wegrijden van de roedel, draait Knox zich naar me om.
"Sinds wanneer wil je een roedel leiden?" vraagt hij me.
"Sinds we onze koningin hebben gevonden. Maar ik ben niet van plan daar te stoppen. Ik wil dat we de plek vinden die we verdienen."
"Jax gaat dit geweldig vinden!" roept hij uit. "Verdomme Koningen."
"Met een verdomde Koningin."
ISABELLA
Sinds de dood van mijn vader heb ik het als een erezaak beschouwd om elk jaar deel te nemen aan het liefdadigheidsgala dat door het advocatenkantoor wordt georganiseerd. Een heleboel zakelijke klanten en rijke individuen komen en doneren aan kankeronderzoek. Gedurende mijn huwelijk met Dominic vergezelde hij me altijd en hoefde ik het niet alleen onder ogen te zien, maar dit jaar zal ik voor het eerst helemaal alleen zijn.
Terwijl ik een laatste blik in de spiegel werp, gaat de deurbel. Ik open de deur terwijl ik mijn zwarte pumps aantrek.
"Goedenavond... Wow... je bent... verdomme... sorry..." stamelt Knox.
"Hoi. Ik was net op weg naar buiten."
"Dat zie ik. Ik wilde alleen weten of je ijs had. Ik wilde een cocktail voor mezelf maken en je er een aanbieden, maar ik had geen ijs, dus dacht ik, misschien heeft Isabella wel ijs."
Ik bijt op mijn onderlip. Zijn onhandigheid met mij doet me een beetje smelten, moet ik toegeven.
"Helaas kan ik je niet vergezellen, maar ik heb inderdaad ijsblokjes als je wilt."
Hij zucht dramatisch. "Ik accepteer de ijsblokjes, ik drink wel cocktails met Jax. Het zal niet zo leuk zijn als met jou, maar goed..."
Ik lach, schud mijn hoofd en ga naar de keuken om wat ijsblokjes voor hem te halen. Ik pak mijn jas en minaudière terwijl ik terug naar de deur loop. Ik geef hem de zak met ijsblokjes en vertrek tegelijkertijd met hem. We lopen samen naar de lift.
"Ga je op een date?" vraagt hij, terwijl hij over de achterkant van zijn hoofd wrijft.
"Nee, ik ga naar een liefdadigheidsgala. Het is een lang verhaal."
"Oké. Uh, ik vroeg me af of... of je misschien met me koffie zou willen drinken."
"Dat zou ik graag willen, maar je moet weten dat ik heb afgesproken om vrijdagavond met Jax uit te gaan. Ik wil geen wig drijven tussen jullie twee, vooral omdat jullie broers zijn..."
"Oh, maar dat weet ik al." Hij onderbreekt me en ik kijk hem aan, mijn wenkbrauwen optrekkend. "We vertellen elkaar alles, ik weet dat hij je leuk vindt en hij weet dat ik je ook leuk vind. We hebben daar geen probleem mee."
Het geluid van de lift brengt me terug naar het huidige moment. Ik moet zeggen dat ik een beetje geschokt ben door wat hij net heeft gezegd, maar ik moet naar boven en vertrekken naar het gala.
"Uh, voor koffie..."
"Als je wilt, kun je Stuart een briefje achterlaten met een voorstel en dan zorg ik ervoor dat ik beschikbaar ben."
"Uh, oké..." antwoord ik verbijsterd.
"Fijne avond, Isabella." zegt hij voordat de liftdeuren sluiten.
Wat is er in hemelsnaam net gebeurd? Jax en dan Knox. Als ik Alex hierover vertel, gaat hij het niet geloven.