Hoofdstuk 5
ISABELLA
Ik begin aan mijn laatste ronde in het park, compleet buiten adem maar ik zet door tot het einde. Mijn haar ontsnapt uit mijn paardenstaart, ik ben helemaal bezweet maar het enige waar ik aan kan denken is de ijskoffie die ik ga drinken zodra mijn race met mezelf voorbij is. Ik bereik de finishlijn die ik voor mezelf had gesteld en stop om op adem te komen. Voorovergebogen, beide handen op mijn dijen, vertraagt mijn ademhaling eindelijk.
"Isabella?" Ik draai me om wanneer ik mijn voornaam hoor.
Ik herken onmiddellijk de lange, donkerharige man van 1,90 meter die voor me staat.
"Jax?" vraag ik hem alsof ik zijn voornaam niet echt meer weet, terwijl het in werkelijkheid onmogelijk zou zijn om zijn hazelnootkleurige ogen en kuiltjes te vergeten, zelfs als ik dat zou willen. Het lijkt erop dat hij ook aan het hardlopen was, aangezien hij een korte broek, een zwart tanktop en hardloopschoenen draagt.
"Ja, dat ben ik. Het is vreemd, ik loop hier elke dag en ik kan me niet herinneren dat ik je eerder ben tegengekomen."
"Ik ben een week of zo geleden in de buurt komen wonen."
"De buurt is rustig en aangenaam, je zult het hier leuk vinden." Hij glimlacht naar me en laat zijn perfect uitgelijnde witte tanden zien. "Ik wilde me verontschuldigen voor de manier waarop we afgelopen zaterdag uit elkaar gingen. Asher is soms... hoe zal ik het zeggen... hij mist soms een beetje gevoel voor mensen. Hij bedoelde niet om je weg te jagen, hij was gewoon onhandig."
"Het is niets. Ik wilde toch naar huis." antwoord ik, een beetje ongemakkelijk terugdenkend aan de scène.
"Ik was van plan om een koffie to go te halen, ik nodig je uit. Om het goed te maken voor de houding van mijn grote broer." zegt hij met een grijns.
Ik wil weigeren, maar tegelijkertijd denk ik dat ik zal accepteren. Hij lijkt een aardige vent, en een koffie verplicht tot niets.
"Weet je, ik was net van plan om een ijskoffie te halen."
"Perfect." zegt hij voordat hij me de straat op leidt.
"Ik denk dat het lot moet zijn dat we elkaar ontmoeten. Twee keer in één week, dat kan geen toeval zijn." zegt hij tegen me. Ik lach en hij voegt eraan toe. "Serieus, ik ben blij dat ik je vandaag tegenkwam. Want ik wil je nog steeds leren kennen, weet je."
"Ik ben ook blij, maar... oh mijn god..." Ik ben nerveus. Ik weet niet meer hoe ik met iemand moet flirten. Ik zucht voordat ik verder ga. "Ik ben net uit een serieuze relatie gekomen. Ik ben onlangs gescheiden..."
"Oké, ik begrijp het. Maar we kunnen elkaar nog steeds leren kennen en zien waar het ons brengt. Geen druk." stelt hij me gerust.
"Geen druk... dat is prima voor mij," antwoord ik en hij opent de deur van het café voor me.
Met onze drankjes in de hand gaan we op weg, pratend over van alles en nog wat. Zonder het te beseffen, lopen we richting mijn gebouw, maar ik denk niet dat ik hem heb verteld waar ik woon.
"Sorry, ik had het niet door..."
"Verdorie, ik heb niet gedacht om je te vragen waar je woonde en als een idioot liep ik gewoon automatisch naar mijn plek." Hij onderbreekt zichzelf door met zijn hand door zijn haar te gaan.
"Ik stond op het punt hetzelfde te zeggen."
"Als je me vertelt dat je in dat gebouw woont..." Hij wijst in de richting van mijn gebouw. "Dan houdt de theorie van het lot meer dan stand."
"Ik woon hier," antwoordde ik ongelovig.
Stuart ziet ons bij de deur en opent deze voor ons.
"Mevrouw Moretti, meneer Black." knikt hij.
Ik schud mijn hoofd in ongeloof. De kans dat dit zou gebeuren was belachelijk klein. We lopen naar de lift.
"Ik woon op de bovenste verdieping met mijn broers."
Het besef dringt tot me door. "Jullie zijn broers. Je woont met Asher en Knox, toch?"
"Ja, hoe ken je Knox?" vraagt hij me terwijl we op de lift wachten.
Ik vertel hem over onze korte ontmoeting de avond ervoor en hij lacht, schudt zijn hoofd. "Dus jij bent het knappe buurmeisje." Ik kijk hem met grote ogen aan en voel het rood naar mijn wangen stijgen, beschaamd. "Je hebt het voor elkaar gekregen om de drie Black broers in je zak te steken."
De deuren gaan open, we stappen zij aan zij de lift in en Jax drukt op mijn verdieping en daarna op de Penthouse verdieping.
"Zou je ermee instemmen om een keer met me uit te gaan... zeg volgende vrijdag?"
"Met plezier," antwoord ik meteen. Alex heeft gelijk, ik moet van het leven genieten, ik ben tenslotte pas 25 en niet alle mannen zijn zoals Dominic. Ik verdien het om iemand aardigs te ontmoeten, zelfs als het niet verder gaat dan een date.
ASHER
Terwijl ik op een van de krukken in de keuken zit met mijn laptop voor me, komt Jax binnen, koffie in de hand en een enorme glimlach op zijn gezicht.
"Het is precies zo gelopen als je hoopte, te zien aan je gezicht," zeg ik tegen hem, en de lastpak heeft het lef om naar me te grijnzen terwijl hij naar me toe komt.
"Ik heb een date met haar volgende vrijdag."
"Volgende vrijdag," herhaal ik. "Dat is niet slecht, maar ik heb er vanavond een met haar... maar dat weet ze nog niet," zeg ik terwijl ik opsta en de laptop sluit.
"Wat betekent dat zelfs?" vraagt hij zichtbaar geïrriteerd, wat me doet glimlachen. Ik pak de computer en ga naar mijn kamer. "Ga je het me niet eens vertellen?" Ik kan hem niet zien, maar ik weet zeker dat hij zijn armen in de lucht heeft gegooid. "En waar ga je heen?"
"We gaan naar de roedel. We kregen een oproep terwijl je weg was," antwoordt Knox als ik langs hem loop.
Toen hij gisteren Isabella ging opzoeken, vertelde hij haar dat we een investeringsfonds hebben, maar dat is slechts een klein deel van wat we doen, maar hij kon haar nu nog niet alles vertellen. Wij zijn de laatste drie afstammelingen van de laatste weerwolfkoning. Tegenwoordig is elke roedel onafhankelijk en hebben we alleen een ere-titel, maar we ondersteunen de grootste roedel in de Verenigde Staten. We hebben een financieel imperium opgebouwd en we zijn de bank van de roedels. Wanneer een roedel projecten moet financieren en niet voldoende middelen heeft, wendt het zich tot ons. We bezitten ook de grootste weerwolfkrant ter wereld, een restaurantketen en zijn meerderheidsaandeelhouders in verschillende bedrijven die door weerwolven zijn opgericht. We investeren niet alleen in weerwolfgerelateerde bedrijven en organisaties, wat me brengt bij het liefdadigheidsbal van vanavond, georganiseerd door het advocatenkantoor van Isabella's vader, Salvatore Moretti. Ik heb op het laatste moment een uitnodiging weten te bemachtigen toen ik ontdekte dat ze elk jaar aanwezig is. Het is altijd goed om competente advocaten achter de hand te hebben, en zij zijn het grootste kantoor in de stad, dus ze hebben alle specialiteiten. Dus vanavond ben ik van plan om de onhandigheid van mijn laatste ontmoeting met Isabella goed te maken en het spel van mijn broer op te voeren. Uiteindelijk is ze van ons allemaal, ze kan niet slechts één accepteren, maar een beetje competitie om te zien wie haar het eerst kan charmeren kan geen kwaad.