Hoofdstuk 3
ISABELLA
Wat ben ik in hemelsnaam aan het doen? Ik zit aan een tafel en drink iets met de twee knapste mannen die ik ooit heb gezien. Toen Jax me vroeg om bij hem en zijn broer te komen zitten, dacht ik er niet veel van. Hij leek aardig en ontspannen, terwijl Asher meer complex en serieus leek. Eén ding dat hij niet vermeldde, was dat ze bijna identiek waren, de gelijkenis was zo opvallend dat ik niet verbaasd zou zijn als ze tweelingen waren. Ze hebben hetzelfde zwarte haar, dezelfde gebruinde teint, dezelfde rechte neus en hoge jukbeenderen. Maar waar Jax hazelnootkleurige ogen heeft, zijn die van Asher bruin, en de eerste heeft kuiltjes als hij lacht.
"Zijn jullie tweelingen?" vraag ik hen. Het is zeker de derde Cosmo die me moed geeft.
Jax lacht en schudt zijn hoofd. "Nee, ik ben twee jaar jonger dan hij, maar iedereen stelt ons die vraag."
Asher blijft stil en ik merk dat zijn ogen op mijn ringvinger gericht zijn. Ik heb mijn trouwring niet meer gedragen sinds de dag dat ik Dominic en Helen in zijn kantoor betrapte, en mijn vinger draagt nog steeds de afdruk van de ring die ik vier jaar lang droeg. Plots voel ik me ongemakkelijk en wrijf nerveus over mijn vinger.
"Ik heb het gevoel dat ik stoor. Jullie hadden gepland om samen een avond door te brengen. Ik laat jullie wel alleen." zeg ik nerveus terwijl ik opsta van mijn stoel.
"Je stoort ons niet," zegt Asher en grijpt mijn pols. Ik staar naar het punt van contact. "Ik zie hem elke dag, eerlijk gezegd dus..."
"Hij heeft gelijk. Blijf nog even bij ons. Ik wil je graag beter leren kennen." onderbreekt Jax hem en ik voel de hand van zijn broer strakker om mijn pols, wat me doet fronsen.
Hij laat me plotseling los alsof ik hem verbrand heb.
"Sorry, ik wilde je niet pijn doen. Je vrienden wachten vast op je." zegt hij, terwijl hij weer afstand neemt.
Dit was een slecht idee, uitgaan, Jax's drankje accepteren en hem volgen. Dit was allemaal een slecht idee, het is te vroeg voor mij. Dom's stem komt weer naar boven in mijn gedachten.
Je zou sexier kleding moeten dragen. Je zou een ander kapsel moeten proberen. Ik ben niet thuis voor het avondeten. Ik ben te laat voor het restaurant, maar ik ontmoet je daar. Verdorie, zeg me niet dat onze trouwdag gisteren was?
Ik draai me haastig om, mijn onzekerheden krijgen de overhand en verhinderen me om een woord te zeggen. Waarom voel ik me alsof ik weer afgewezen ben? Omdat je net afgewezen bent. Wat had ik verwacht? Deze mannen zien eruit als modellen, ze hebben zeker alle vrouwen die ze willen, dus waarom zouden ze hun tijd met mij verspillen? Ik verlaat de bar en sms Alex om hem te laten weten dat ik naar huis kom. Hij belt me meteen terug, maar ik weiger zijn oproep en sms hem terug om hem gerust te stellen.
Ik fluit naar een taxi en stap in. Voor het eerst geef ik mijn nieuwe adres op. Het is de eerste nacht die ik in dit nieuwe appartement zal doorbrengen. Ik kon mezelf niet zien blijven waar Dominic en ik waren, maar ik kon ook niet voor altijd bij Alex' ouders wonen of bij hem crashen. Ik moest leren om alleen te leven, om weer alleen te zijn. Ik onderdruk een lach achterin de taxi en knijp in de brug van mijn neus. Ik houd mezelf echt voor de gek. Ik ben de helft van dit verdomde huwelijk al alleen geweest. Ik heb gegeten, geslapen en tijd doorgebracht in dit verdomde appartement terwijl mijn nu ex-man God weet met wie aan het rommelen was.
Wanneer de taxi stopt voor mijn nieuwe gebouw, haal ik diep adem voordat ik de chauffeur betaal en uitstap. In de lobby word ik begroet door Tom, de nachtconciërge die ik al eens eerder heb ontmoet. Freddie en Alex hebben me geholpen dit appartement te vinden en ze legden veel nadruk op veiligheid. Dit is ironisch als je bedenkt dat Alex met twee huisgenoten woont die net als hij kunstenaars zijn, en hij nooit weet wie hij thuis zal aantreffen. Wanneer ik het appartement binnenkom, voelt het alsof ik iemand anders' huis binnenstap, ook al staan mijn spullen er. Er zijn nog steeds een hoop dozen die uitgepakt moeten worden, vol met dingen die ik waarschijnlijk ga weggooien. Ik leg mijn tas op de console bij de ingang en besluit dat dit late uur het perfecte moment is om op te ruimen.
JAX
Zodra Isabella uit mijn zicht is, draai ik me geïrriteerd om naar Asher. "Wat is jouw probleem? Ik vind mijn partner en jij jaagt haar weg."
"Jouw partner?" vraagt hij me met opeengeklemde tanden. "Ze is van mij."
"Jullie zullen nooit geloven wat me net is overkomen." Knox onderbreekt ons door op Isabella's lege stoel te gaan zitten. "Ik heb net mijn partner gezien. Ik had net tijd om te beseffen dat zij het was voordat ze in een taxi stapte."
"Laat me raden... ze heeft lang zwart haar, een licht gebruinde teint, een sexy rode jurk die haar rondingen laat zien en mooie groene ogen," zegt Asher tegen hem voordat hij zijn glas whisky leegdrinkt.
"Hoe weet je dat in godsnaam?" vraagt hij hem ongelovig.
"Omdat ze vijf minuten geleden op jouw stoel zat." Ik schud mijn hoofd en haal een hand door mijn haar. "Het lijkt erop, mijn beste broers, dat we alle drie dezelfde partner hebben."
"Wat bedoel je, ze zat daar? Dus jullie kennen haar?" vraagt Knox ons opgewonden.
"Haar naam is Isabella en dat is alles wat we weten omdat de eikel die onze grote broer is haar vriendelijk heeft verteld om te vertrekken en zich bij haar vrienden te voegen," leg ik uit terwijl ik opsta van mijn stoel. "Ik ga de man zoeken met wie ze eerder was en proberen meer te weten te komen."
"Waarom heb je haar gezegd te vertrekken?" vraagt hij Ash.
"Ze had een afdruk van een trouwring op haar ringvinger. Ik... ik weet het niet. Misschien was ze daar om achter de rug van haar man een leuke tijd te hebben."
Ik snuif. "Laat me dit duidelijk maken," zeg ik tegen hen terwijl ik op zoek ga naar haar vriend.