Hoofdstuk 2 Je bent doorweekt
Christopher kwam binnen, lang en scherp in zijn op maat gemaakte donkere pak, en zag er elke centimeter uit als de verfijnde CEO, niet als een playboy die net uit het bed van een andere vrouw kwam. Hij fronste naar ons, duidelijk niet blij.
Ik dwong mezelf te glimlachen. "Al terug? Wat is er met de nieuwe outfit?"
Terwijl hij zijn jasje uittrok en ophing, zei hij nonchalant, "Er werd iets op me gemorst op het feest gisteravond. Heb het pak naar de stomerij gestuurd."
Toen draaide hij zich naar Evelyn, die daar ongemakkelijk stond. "Wat doe jij hier?"
Serieus? Wist hij niet wat Evelyn had gedaan, of deed hij gewoon alsof voor mij?
"Christopher," pruilde Evelyn, terwijl ze de rode plek op haar wang liet zien. "Ik wilde alleen maar even bij Hope kijken, maar ze werd jaloers en sloeg me toen ze erachter kwam dat je gisteravond bij mij was!"
Ze deed het klinken alsof ik de boosdoener was.
Christopher's ogen flikkerden even met verwarring voordat hij haar zachtjes berispte, "Hou op met onzin praten. Als je beter voor jezelf had gezorgd, had ik niet de hele nacht bij je hoeven blijven."
Hij draaide zich naar mij en verontschuldigde zich, "Sorry, Hope. Ik was vergeten het je gisteravond te vertellen."
Geen woord over de klap. Ik keek naar hem, half zijn gezicht verborgen in de schaduwen, en realiseerde me dat ik hem helemaal niet begreep. Misschien had ik dat nooit gedaan.
Ik wees naar de gebroken stukken op de vloer. "Evelyn gaf me echtscheidingspapieren. Wil je dat uitleggen? Is dit jouw beslissing?"
Christopher leek oprecht geschokt. "Hope, ik heb nooit een scheiding gewild!" Hij riep de bewakers, "Haal Evelyn hier weg en laat haar niet meer terugkomen!"
Zijn toon en uitdrukking waren perfect. Hij stapte dichterbij, probeerde me te omhelzen, maar ik trok instinctief weg. De gedachte aan hem met Evelyn gisteravond maakte me misselijk.
Christopher pauzeerde, probeerde me toen te kalmeren. "Evelyn is mentaal niet in orde. Geloof niets van wat ze zegt. Ik bleef bij haar omdat ze net gescheiden is en steun nodig had."
Dus die diamanten ketting was een scheidingscadeau voor Evelyn, niet een jubileumcadeau voor mij.
Mijn gedachten glipten eruit.
Christopher kuste mijn voorhoofd alsof het niets was. "Mijn fout, ik was ons jubileum vergeten. Zeg me wat je wilt, en ik zal het voor je halen."
Ik glimlachte lief naar hem. "Heb je die diamanten ketting niet gekocht die ik zo mooi vind? Het staat overal in het nieuws! Iedereen prijst je. Waar is het? Laat het me zien."
"Hope," zei hij kalm, "Die ketting was voor een liefdadigheidsevenement van het bedrijf. Het is al aan de organisatoren gegeven."
Mijn glimlach dreigde bijna te verdwijnen. "Echt?"
"Ja, maar die merken die je leuk vindt hebben nieuwe stukken. Ik laat mijn assistent ze morgen brengen."
"Ik wil alleen die ketting."
Ik besloot hem nog een kans te geven. De video die Evelyn me stuurde was bedoeld om problemen te veroorzaken. Het gezicht van de man was niet zichtbaar, en Christopher zei dat hij van kleren moest wisselen vanwege de vlek. Misschien had Evelyn het opgezet, een andere man Christopher's kleren laten dragen om me voor de gek te houden.
Christopher was even stil, toen zei hij, "Ik zal er morgen naar vragen, maar een gedoneerd item terughalen is niet eenvoudig."
Ik kon niet verder aandringen. "Oké."
Na de douche, in bed, keek ik hoe de klok voorbij 3 uur sloeg.
Christopher's warme lichaam drukte zich tegen het mijne, zijn lippen gleden hete kussen van mijn nek naar beneden langs mijn ruggengraat.
"Hope," mompelde hij, zijn stem laag en dik van verlangen. Zijn adem op mijn huid bezorgde me rillingen. Voordat ik kon reageren, gleed zijn hand onder mijn zijden nachtjapon, plagerig en streelend.
"Stop," fluisterde ik, maar Christopher was altijd dominant in bed. Hij duwde mijn nachtjapon omhoog, zijn mond vond mijn borst, zijn tong likte over mijn tepel. Ik loste op onder zijn aanraking, maar ik moest standhouden.
"Niet vannacht," bracht ik uit, mijn woorden een fluistering.
"Hmm?" Zijn hand ging verder met verkennen, vingers vonden mijn meest gevoelige plek. Hij stopte niet, zelfs niet terwijl hij tegen mijn huid sprak. "Je lichaam lijkt me te willen," zei hij, terwijl hij me zijn vingers liet zien die glinsterden in het schemerige licht. "Je bent doorweekt."
Beschaamd draaide ik mijn hoofd weg, maar hij glimlachte alleen maar ondeugend en kuste me weer.
"Mijn buik doet pijn," zei ik, terwijl ik hem probeerde weg te duwen.
Christopher pauzeerde. "Is het erg? Misschien moet Donna je morgen naar de dokter brengen."
"Ik ben vanmorgen al geweest."
"Wat zei de dokter?"
Ik aarzelde. De dokter had me verteld dat ik iets meer dan een maand zwanger was. De pijn was te wijten aan een onstabiele hartslag van de foetus, een teken van een mogelijke miskraam. Ik had medicatie nodig.
Er achter komen dat ik zwanger was op onze trouwdag had het beste cadeau moeten zijn. Ik had de zwangerschapstestresultaten in mijn zak, van plan om Christopher tijdens het diner te verrassen. Maar nu had ik de kans niet gehad.
"De dokter zei..."