HOOFDSTUK ACHT: TWEEDRACHT ZAAIEN
"Ariel…" mompelde Ivy de naam, haar stem doordrenkt van immense haat. Ze keek rond in de klas en merkte dat mensen haar vreemde blikken toewierpen. Sommigen keken met leedvermaak, anderen met spot. Ivy voelde zich ijskoud, alsof haar lichaam in een ijskelder was ondergedompeld. Het gevoel was zeer ongemakkelijk en overweldigend.
"Ivy, Ivy!" Ivy voelde iemand op haar tikken, wat haar uit haar mijmering haalde.
"Huh?" Ze draaide zich om naar haar tafelgenoot die haar verward aankeek.
"Alles goed? Ik bleef tegen je praten, maar je was zo in gedachten verzonken," legde haar tafelgenoot Yvonne uit.
"Oh, het gaat wel. Ik ga even naar het toilet." Ivy verontschuldigde zich en vertrok haastig.
Phew! Yvonne slaakte een zucht van opluchting. Zojuist, toen ze Ivy's verwrongen gezicht en sinistere ogen zag, voelde ze zich bijna alsof ze oog in oog stond met een monster. Maar toen ze weer naar haar keek, zag ze dat haar gezicht weer normaal was. Ze had zelfs haar eigen twijfels. Misschien speelde haar ogen haar weer parten?
"Jemig! Heb je gezien hoe verwrongen haar gezicht was?" vroeg een klasgenoot, onbewust rillend, nadat Ivy de klas had verlaten.
"Ja, het was echt eng! Zou ze al die tijd een masker hebben gedragen?" vroeg een jongen uit de achterste rij verward.
"Het is haar verdiende loon, ze is altijd zo verwaand geweest." Jessie, een aartsvijand van Ivy, spotte vrolijk. Ja, vanaf het begin had Jessie altijd het gevoel gehad dat Ivy een masker gebruikte om te krijgen wat ze wilde. Ze leek zo schijnheilig, altijd zielig doen. Jessie had een hekel aan schijnheilige mensen.
Ivy, die de toiletten in rende en de deur dichtsloeg. Ze keek naar haar verwrongen gezicht met een sinistere uitdrukking in de spiegel van het toilet, en schreeuwde toen uit volle borst. Toen ze klaar was met ventileren, waste ze haar gezicht en paste haar verwrongen uitdrukking aan naar een normale. Plotseling kreeg ze een idee. Ze glimlachte gemeen.
"Ariel, geef mij niet de schuld, om van jou af te komen, moet ik je reputatie vernietigen." zei ze terwijl ze glimlachte. Ivy had al een tijdje de drang om Ariel van school te laten verdwijnen.
Terwijl de leerlingen in de klas zaten, verspreidde zich langzaam een draadje over het schoolforum. Het was gepost door een anoniem account. Dit was de inhoud van de post:
"Ariel, de nieuw benoemde campusbelle, blijkt de jonge juffrouw van de beroemde familie Hovstad in Ocean City te zijn. Er wordt gezegd dat ze op vijfjarige leeftijd naar het platteland werd gestuurd omdat ze als een ongeluksvogel werd beschouwd. Op het platteland bleef ze problemen veroorzaken op elke school waar ze werd ingeschreven. Met haar slechte prestaties en het in elkaar slaan van leerlingen, werd ze altijd gedwongen om naar verschillende scholen over te stappen. Wat een onruststoker! Dat betekent ook duidelijk dat ze Ivy's zus is. Waarom denk je dat ze dat feit voor mensen verborgen hield? Bovendien, met haar cijfers, denken jullie dat ze in aanmerking komt om naar de machtige Anderson middelbare school te gaan?"
Deze thread veroorzaakte plotseling een sensatie op de hele Anderson middelbare school.
Flow with the Wind: Tsk, te bedenken dat ik haar ooit als mijn godin zag. Ze is zo verachtelijk.
Je Moeder: Hmph, wie had gedacht dat ze zo'n persoon zou zijn? Ik voel me misselijk als ik aan haar denk.
Pretty Kitty: Hé, betekent dit dat ze via de achterdeur naar Anderson middelbare school is gekomen?
Lassie: Natuurlijk, hoe anders?
Pop: Jongens, wat als het gewoon een gerucht is? Ik geloof niet dat ze zo'n persoon is.
Flow With The Wind: Hé @Pop, ben je door haar gestuurd of zo? Wat is jouw relatie? Hmph, rot op, snotaap!
Maya, wiens gebruikersnaam Pop was, was zo boos dat haar neusgaten wijd open stonden. Ze probeerde alleen maar voor Ariel, haar tafelgenoot, op te komen. Waarom scholden mensen haar uit? Boos logde ze uit en besloot een dutje te doen aan haar bureau, niet voordat ze een blik wierp op de slapende Ariel aan haar linkerzijde, die nog steeds onwetend was van de storm op het schoolforum.
In stroom A stonden mensen om Ivy heen, en ze was zo blij omdat ze altijd al de enige wilde zijn die in de schijnwerpers stond. Haar lippen krulden trots omhoog.
'Zie je? Ze hoefde alleen maar met haar vinger te wenken en iedereen zou haar aanbidden', dacht ze verwaand.
"Ivy, waarom heb je ons niet verteld dat Ariel je zus was?" vroeg Yvonne, haar tafelgenoot.
"Ik wilde het jullie aanvankelijk vertellen, maar zij..." Ivy stokte terwijl ze haar verhaal deed.
"Ze moet je hebben bedreigd, toch?" vroeg Velma, Ivy's beste vriendin, kil. Ze was ongeduldig. Ze vond Ariel verachtelijk. Hoe kon ze haar bloedzus bedreigen om hun bloedband niet te onthullen?
"Nee, mijn zus is niet zo'n persoon, ze was gewoon bang dat mensen zouden vragen hoe ze met haar cijfers op Anderson high was gekomen." Ivy schudde voortdurend haar hoofd terwijl ze de niet-bestaande tranen uit haar ooghoeken veegde. Door dit te zeggen, impliceerde Ivy dat Ariel echt via de achterdeur Anderson middelbare school was binnengekomen, iets wat de leerlingen op school onfatsoenlijk vonden. Ze was stiekem verheugd bij de gedachte aan hoeveel mensen Ariel hierdoor zouden verafschuwen.
"Ze pest je altijd, maar je spreekt nog steeds goed over haar, je bent te goed, Ivy, en daarom maakt ze daar misbruik van. Maak je geen zorgen, ik zal een manier vinden om haar een lesje te leren voor jou." Velma klopte Ivy op haar rug als een manier om haar te troosten.
"Maar wat als ze gewond raakt?" vroeg Ivy bezorgd terwijl ze aan Velma's hand trok.
"Maak je geen zorgen, ik weet wat ik moet doen." Velma klopte Ivy geruststellend op haar schouder en liep toen weg met haar groep. Terwijl Velma wegliep, keek ze niet om, anders had ze Ivy's triomfantelijke en zelfvoldane glimlach gezien.
"Ariel, je weet niet wat je vandaag te wachten staat…" Ivy lachte zachtjes maniakaal. Na enige tijd waren pijnlijke kreten te horen vanuit de dames-wc's.