Gemakkelijke Scheiding, Moeilijke Hertrouw

Hoofdstuk 3: Birthday Fireworks

Ondertussen waren Isabella en Samuel stilletjes weggeslopen, Samuel hield haar hand stevig vast en zwoer in stilte dat hij haar zou beschermen tegen nog meer pijn.

Ze haastten zich terug naar het Harris Landhuis, duwden de vertrouwde deur open en lieten de buitenwereld en zijn conflicten achter zich. Isabella haalde diep adem en stapte naar binnen.

Zodra ze de woonkamer binnenkwamen, begroette Isabella's tweede broer, Daniel Harris, hen hartelijk, zijn ogen vol bezorgdheid en opluchting.

"Isabella, je bent eindelijk terug! Ik dacht dat je voor altijd daarbuiten zou blijven!" Daniel's stem was vol bezorgdheid terwijl hij Isabella in een stevige omhelzing trok. "Waarom duurde het zo lang voordat je terugkwam? Ik heb je zo gemist!"

"Het gaat goed met me, Daniel." Isabella voelde de warmte van zijn omhelzing, haar angst smolt langzaam weg.

De recente ruzie hield Samuel nog steeds gespannen. Denken aan Michael deed zijn woede weer oplaaien. "Isabella, je hebt daarbuiten zoveel meegemaakt. Ik moet Michael vinden en hem laten boeten!" Zijn vuisten balden zich, ogen vlamden van woede. "God staat aan mijn kant."

"Michael, die klootzak! Hoe durft hij Isabella pijn te doen! Ik begin morgen met het uitpluizen van de Johnson Group en laat Ethan hem neerhalen!" voegde Daniel toe, net zo vurig.

Samuel en Daniel zwoeren in stilte wraak te nemen voor Isabella. Maar Isabella onderbrak hen, "Laat het, ga niet achter hem aan!" Haar scherpe stem sneed door hun woede heen. Ze keken haar beiden verbaasd aan.

"Isabella, wat bedoel je?" Samuel fronste, duidelijk verward.

"Ik wil geen drama meer met hem." Isabella's ogen waren vastberaden, haar hart zwaar maar resoluut. Ze had besloten haar verleden los te laten. "Michael is klaar. Ik hoop dat jullie dat kunnen begrijpen."

"Maar hij heeft je pijn gedaan!" protesteerde Daniel, zijn ogen vol bezorgdheid en frustratie. "We kunnen hem hier niet zomaar mee weg laten komen!"

"Ik weet dat jullie het goed bedoelen, maar ik wil dit niet meer najagen." Isabella's stem verzachtte maar bleef vastberaden. Ze wist dat ze alleen door echt los te laten, vrede kon vinden en opnieuw kon beginnen.

Samuel en Daniel wisselden blikken uit, de vastberadenheid in Isabella's ogen ziend. Hun woede vervaagde langzaam, gedoofd door haar vastberadenheid. Uiteindelijk zuchtte Samuel en liet zijn vuist zakken. "Goed, maar ik zal het niet vergeten. Iedereen die met jou knoeit, zal boeten."

Michael had geen idee dat Samuel en Daniel hun zinnen al op de Johnson Group hadden gezet. Hij was bezig David een taak te geven—om Olivia's achtergrond te onderzoeken.

Van Olivia's recente gedrag leek er iets niet te kloppen. Ze was niet zo eenvoudig als ze leek; ze zat vol mysterie.

Michael stond bij het raam van vloer tot plafond, kijkend naar het drukke verkeer en de verre lichten. 'Wie is Olivia precies? Wat ligt er aan het einde van deze weg? Zou het het kleine dorp zijn waar Olivia naar verluidt woont?' vroeg Michael zich af. Toen vroeg hij, "David, al iets gevonden?"

David krabde aan zijn hoofd, zich ongemakkelijk voelend onder Michael's koude blik.

Michael vervolgde, "Je prestaties doen me twijfelen aan je werkethiek."

David antwoordde, "Meneer Johnson, ik ben heel serieus."

Michael zei, "Dan is het je competentie."

David wist niet wat hij moest zeggen. Hij had zelf nog niet veel ontdekt en kon alleen rapporteren wat hij had.

Nadat Olivia die dag vertrok, keerde ze nooit meer terug naar het verpleeghuis waar ze werkte. Het adres dat ze gaf voor haar geboorteplaats, Pinecrest City, was nep; er woonde geen familie genaamd Smith.

David had zelfs bij de lokale politie nagevraagd, maar er was geen enkel spoor van haar. Het was allemaal heel vreemd. Als Olivia met een plan naar Michael was gekomen, wat was dan haar doel? Eerlijk gezegd was Olivia heel goed voor Michael geweest. Als er een reden voor haar acties was, kon het alleen zijn dat Olivia verblind was door liefde.

Michael vroeg, "En Samuel? Heb je hem onderzocht?"