Hoofdstuk 12 Rectificatie
Isabella's ogen werden groot toen ze Jerry zag. "Jerry? Wat doe jij hier?" vroeg ze, terwijl ze het zweet van haar voorhoofd veegde.
Jerry antwoordde, "Mevrouw Harris, ik ben uw nieuwe secretaresse. Meneer Harris heeft het geregeld."
Isabella was even verrast, maar begreep het snel. Ze lachte, gaf Jerry een klopje op de schouder en zei: "Met jou aan boord zullen de zaken een stuk soepeler verlopen."
Later ging Isabella naar het Sapphire Sky Hotel om een kijkje te nemen. Terwijl ze de lobby binnenliep, bekeek ze de plek als een havik. Ze begroette medewerkers van verschillende afdelingen en vroeg hoe het ging.
Ze liep naar de receptie, zag hoe het personeel de check-ins professioneel afhandelde, en glimlachte. Daarna bekeek ze het restaurant, de gastenkamers en andere plekken. Op elke plaats zorgde ze ervoor dat alles soepel verliep.
Jerry liep de hele tijd achter haar aan, maakte aantekeningen in een klein notitieboekje telkens als Isabella iets aanwees of een probleem opmerkte.
Isabella wierp een blik op Jerry's notitieboekje, vol met aantekeningen, en voelde zich goed over zijn werkethiek. "Jerry, je doet geweldig werk. Het lijkt erop dat Samuel me een echte professional heeft gestuurd," zei Isabella met een glimlach.
Jerry krabde verlegen aan zijn hoofd en zei: "Mevrouw Harris, dit is gewoon mijn plicht."
Na de rondes voelde Isabella zich meer op haar gemak. Ze wist dat dit hotel haar huidige baan was en een groot deel van haar nieuwe leven. Ze wilde het steeds beter maken, net zoals haar leven nu.
Isabella zat in haar kantoor, haar wenkbrauwen gefronst. Voor haar lag een stapel documenten, allemaal problemen die ze had gevonden tijdens haar onderzoek naar de zaken van het hotel.
Het grootste probleem was verduistering, en de schuldige was Brian, de adjunct-directeur van het Sapphire Sky Hotel.
Brian had in het geheim samengewerkt met VirtualHome Creations en deed duistere zaken. Wat betreft het hotelbeddengoed, de kwaliteit was gedaald en gasten begonnen te klagen. Na het volgen van het spoor bleek dat Brian erachter zat.
Brian had, om steekpenningen van VirtualHome Creations te ontvangen, dat waardeloze beddengoed binnengehaald, wat Isabella woedend maakte. Dus riep Isabella Brian naar haar kantoor.
Zodra Brian binnenkwam, voelde hij de spanning, als de stilte voor de storm. Isabella verspilde geen tijd. "Brian, kijk hier eens naar." Ze pakte een financieel rapport en wees op de opvallende discrepanties. "Hoe verklaar je deze financiële problemen? En dit," zei ze, terwijl ze een anonieme tip omhoog hield, "legt alles duidelijk uit. Wat is er aan de hand tussen jou en VirtualHome Creations?"
Brian wilde tegenspreken, maar één blik op de tipbrief maakte hem nerveus, zijn gezicht werd bleek. Hij wist dat hij deze keer waarschijnlijk de pineut was.
Maar Brian was niet het type dat zijn fouten gemakkelijk toegaf; hij zat vol wrok. In zijn gedachten, na jarenlang hard werken in het hotel, had Isabella geen medelijden en legde zijn problemen bloot, waardoor hij er zielig uitzag in haar ogen.
Hij dacht, 'Isabella, denk je dat je me zomaar kunt verpletteren? Je bent te naïef. Ik zal deze vernedering onthouden, en op een dag zul je ervoor boeten.'
"Mevrouw Harris, ik heb het verknald." Brian's stem trilde. "Ik was niet bij mijn verstand, alleen maar bezig met meer geld verdienen, dus deed ik iets stoms. Alsjeblieft, mevrouw Harris, vergeef me deze keer."
Isabella keek naar Brian in zijn zielige staat, en voelde zowel woede als wrok. Wat Brian had gedaan, had hem voor de rechter moeten brengen, met echte gevolgen.
Maar Isabella wist dat als ze Brian voor de rechter zou brengen, het onmogelijk zou zijn om dit stil te houden. Andere senior medewerkers zouden kunnen denken dat ze te streng was, wat tot rebellie zou kunnen leiden, wat slecht zou zijn voor het hotelbeheer. Bovendien had Brian al jaren in het hotel gewerkt en had hij wat connecties opgebouwd.
Diep ademhalend zei Isabella, "Brian, wat je deed was verachtelijk. Ik wilde je meteen naar de gevangenis sturen, maar gezien je lange dienstverband, geef ik je nog één kans."
Brian, die hoorde dat Isabella niet van plan was hem voor de rechter te brengen, voelde zich als een drenkeling die een reddingslijn greep. Hij knikte snel en zei, "Dank u, mevrouw Harris. Ik zal zeker berouw tonen en nooit meer zoiets doen."
Maar Isabella verwachtte niet dat Brian echt berouw zou tonen. Ze draaide zich om naar Jerry, die in de buurt stond, en fluisterde, "Houd Brian goed in de gaten. Ik vertrouw hem helemaal niet. Zorg er vooral voor dat hij geen ongepaste contacten heeft met Terry. Als hij nog meer problemen veroorzaakt, zal ik hem niet zo gemakkelijk laten gaan."
Jerry knikte serieus en zei, "Mevrouw Harris, maak u geen zorgen. Ik zal hem constant in de gaten houden en ervoor zorgen dat hij geen problemen meer veroorzaakt."
Isabella keek naar Jerry en knikte tevreden. Ze wist dat het omgaan met interne bedrijfsproblemen was als lopen op een slappe koord, wat uiterste voorzichtigheid vereiste. Ze moest Brian een lesje leren zonder een groot schandaal te veroorzaken, om de stabiliteit en groei van het hotel te waarborgen.
Nadat hij Isabella's kantoor had verlaten, verdween Brian's nederige uitdrukking en werd vervangen door een kwaadaardige blik. Terwijl hij liep, dacht hij, 'Isabella, je hebt me vandaag vernederd en verwacht dat ik dankbaar ben? Geen sprake van! Wacht maar, ik zal ervoor zorgen dat je spijt krijgt van wat je vandaag hebt gedaan!'