Hoofdstuk 6: Beta JoAnn's Punishments
Gregory nam haar mee naar de voorste rij en voor de derde keer in minder dan een uur was ze geschokt. Op het podium zat koning Aiden, en nog meer leden van zijn clan bewaakten de deuren. Ze werd in een stoel gezet en Gregory gromde naar de leraar in de stoel naast haar. De leraar verbleekte en stond op om te verplaatsen. Jo, Ana, Ethan en de zussen gingen het podium op. Iedereen, behalve Jo, ging zitten en Aiden sloeg zijn arm om Sasha's schouder. Ze glimlachte naar hem terwijl ze tegen hem aanleunde. De directeur probeerde Jo een microfoon aan te reiken, maar ze rolde met haar ogen en negeerde het. Ze liep naar de rand van het podium, haar ogen gleden door de aula. Ze glimlachte naar iedereen die aanwezig was en een rilling liep over Lily's rug. De Jo die daar op het podium stond, was volledig de Beta der Beta's. Ze had haar gemakkelijke, grappenmaker persoonlijkheid afgeschud en had de no-nonsense, zaken-gaan-voor-houding aangenomen die Lily gewend was van Beta's.
“Ik wil dat Joshua Taylor, Kacey Taylor en Immi Ruiz hier komen. Ook Andrea Jones.” Ze wachtte tot ze deden wat ze vroeg, voordat ze naar hen glimlachte en gebaarde dat ze moesten gaan zitten. “Aaron King en Katerenia Lima. Ik kon jullie twee niet vergeten. Kom onmiddellijk bij ons.”
Zodra ze zaten, werden ze omringd door krijgers van Aiden's clan. Jo schraapte haar keel.
“Zoals de meesten van jullie weten, is mijn naam JoAnn en ik ben de Beta van de koning der koningen van de draken, Lukas Lincoln.” Ethan liep het podium op en trok een brancard achter zich aan. “Dit is de gamma van de Dragão Clan. Ik weet dat ik mijn condoleances moet aanbieden voor het verlies van jullie leraar vanmorgen, maar eerlijk gezegd kan het me niets schelen dat jullie hem hebben zien sterven. Jullie zijn shifters en de dood is niets nieuws voor jullie. Ik weiger jullie te vertroetelen als kleuters terwijl jullie allemaal lijken te geloven dat medeleven niet voor iedereen geldt.” Ze pauzeerde om haar woorden te laten bezinken. “Dat gezegd hebbende, wil ik jullie de gevolgen laten zien van het schaden van iemand die onder de bescherming staat van een lid van de koninklijke familie, aangezien jullie dat allemaal lijken te zijn vergeten.”
Ze knikte naar Ethan, die het laken van het lichaam op de brancard rukte. Er klonken geschrokken kreten en een paar gillen uit het publiek, voordat de geur van braaksel Lily's neus binnendrong. Gregory wreef wat munt onder haar neus toen ze kokhalsde. Hij knipoogde naar haar en knikte terug naar het podium. Haar ogen gleden over het verkoolde lichaam van wie een paar uur geleden nog haar leraar was. Ethan tilde het lichaam op en schudde het. Gregory's vleugel kwam tevoorschijn en beschermde haar tegen de sappen en het bloed die van het lijk werden geslingerd. Het landde overal op de mensen in de voorste rijen, waardoor ze naar de dood stonken. Jo grinnikte.
“Oh, dus dat is wat jullie van streek maakt? Blijf kijken, het wordt erger,” beloofde ze.
Ze knipte met haar vingers en de vier studenten werden met geweld naar de voorkant van het podium gebracht. Ze werden gedwongen te knielen en hun shirts werden omhoog getrokken. Immi begon te snikken en smeekte hen. Jo stapte achter hen en haar hand veranderde. Ze hief haar klauwen op zodat iedereen ze kon zien.
“Laat me het nog duidelijker maken, alleen omdat jullie kinderen zijn, betekent niet dat jullie niet gestraft zullen worden voor het mishandelen van Lilianna Washington. Dit zijn de vier waarvan ik zeker weet dat ze haar hebben gepest.”
Ze klauwde zo diep over hun ruggen dat op sommige plekken hun botten zichtbaar waren en hun spieren open lagen. Ze vielen allemaal op de grond en ze gooide elk van hen van het podium in een hoop voor Lilianna, die naar de gewonde studenten staarde. Jo maakte haar hand schoon met de handdoek die Ana haar aanreikte terwijl ze terug naar de rand liep.
"Vanmorgen, toen ik Lilianna hier afzette, verwachtte ik haar blij te zien om terug te zijn. Ik verwachtte dat ze het gebouw in zou rennen en omringd zou worden door haar vrienden, maar in plaats daarvan werd ze gemeden, over haar geroddeld en gepest." De leraar die ze op haar weg naar binnen was gepasseerd, werd naar Jo geduwd, wiens hand naar voren schoot om de keel van de vrouw te grijpen. "Katerenia hier besloot dat ze het recht had om onwaarheden over Lilianna te vertellen. Laat me dit glashelder maken voor jou en iedereen die mijn stem nu kan horen. Lilianna heeft zichzelf nooit aan de koning aangeboden. De koning heeft haar niet aangeraakt. Ze is geen hoer. De koning wil dat jouw straf minder is dan die van de anderen omdat ik je niet heb zien aanraken, maar hij gaf me ook de vrije hand om je te straffen zoals ik dat passend acht." Ze draaide zich om naar Lilianna. "Voor elke traan die ik haar heb zien huilen, krijg jij een zweepslag. Ethan?"
Ze liet de vrouw los en twee mannen sleepten haar naar een paal op een verrijdbare standaard die op het podium was geplaatst. Ze boeiden haar eraan vast en stapten terug. Ethan stapte achter haar, terwijl hij een boos uitziende metalen zweep met weerhaken tussen zijn handen gooide, enthousiast. Sasha stond op en liep naar Ethan. Ze legde haar handen op de zweep en een zilverachtig witte vloeistof met rode vlekken bedekte het.
"Arseen en drakenkruid om genezing te vertragen en maximale pijn te veroorzaken," zei Sasha en net als Jo, hoefde ze haar stem niet eens te verheffen.
Ethan hief de zweep boven zijn hoofd, wachtend op Jo om te beginnen.
"1!" De zweep kwam naar beneden, sneed door het shirt en drong diep in haar huid. Haar lichaam zakte tegen de paal. Ethan hief de zweep weer op, waarbij hij vlees van haar rug trok. "2!"
De zweep kwam weer naar beneden op de leraar en ze schreeuwde toen het haar huid raakte. Lily jammerde en Gregory draaide haar naar zijn zijde, hield haar gezicht tegen zijn borst terwijl het zweepslagen doorging. Lily bedekte haar oren in een poging het tellen te overstemmen. Na een paar minuten draaide Gregory haar gezicht weer naar het podium. De twee mannen die de leraar aan de paal hadden vastgemaakt, sleepten haar naar de rand van het podium. Ze gooiden haar over in de wachtende handen van meer leden van de Dragão Clan. Ze bevestigden haar aan het podium, direct naast de vier studenten die nog steeds bloedend vastgebonden waren. De paal werd verwijderd en Jo ging achter mevrouw Jones staan, wiens angst duidelijk was. Jo legde haar handen op de schouders van de vrouw.
"Nu, onze vriendin Andrea hier, is schuldig aan vele misdaden. Lilianna's gezicht in een toilet duwen en proberen haar te verdrinken, haar aan een touw laten hangen terwijl ze worstelde om een taak te voltooien waarvan ze heel goed wist dat die onoverkomelijk was voor Lilianna, om er maar een paar te noemen. Maar wat mij het meest stoort, zijn de foto's van Lilianna die ik persoonlijk vond in de afgesloten bureaula in haar kantoor." Ze kneep in de schouders van de leraar. "Dus, ik heb besloten dat haar straf ook in drie delen zal worden uitgevoerd."
Een kinderzwembad werd op het podium gebracht met een half dozijn getransformeerde wolven die erachteraan liepen. Een scherpe fluit trok ieders aandacht naar de achterkant van het podium waar nu een touw hing. Jo glimlachte.
"Sta op!"
De trillende leraar deed wat haar werd opgedragen en werd onmiddellijk omringd door twee mannen met honkbalknuppels. Jo greep haar kin terwijl ze een boterhamzakje uit haar zak haalde. Ze dwong haar mond open en schudde verschillende pillen in haar mond. Ze blies in haar mond en mevrouw Jones werd gedwongen te slikken. Zodra Jo zich terugtrok, begonnen de mannen de leraar in haar been te slaan totdat haar botten kraakten en ze op de grond viel. Jo greep haar haar en trok haar over het podium naar het touw. Ze dwong haar op te staan terwijl de tranen over het gezicht van de leraar stroomden.
"Klim."
"I-Ik kan niet."
"KLIM HET TOUW! NU!"