Vervolg op De Wolvenprins: Zijn Angstige Metgezel
-Waarschuwing Seksuele Inhoud-
Isabelle is de eerstgeboren dochter van Prins Kaiden. Haar droom is om in de voetsporen van haar vader te treden. Echter, ze kan niet concurreren met haar nestgenoten. Om het nog erger te maken, kan ze haar zielsverwant niet vinden. Het lijkt erop dat alles haar ertoe dwingt iets te doen wat ze nog nooit eerder heeft gedaan: het roedel verlaten. Maar kan ze aan wat ze vindt? Kan ze een wolf uit de wildernis temmen?
Fragment
Hij keek me nu aan met een blik die ik niet kon lezen, maar ik voelde me alsof ik werd opgejaagd. "Kleine prinses, je bent loops," zei hij met een zachte grom. Loops? Geen enkele wolf die ik ooit had ontmoet, had dat. 
"Dat is onmogelijk... dat is iets wat de mensen hebben verzonnen," zei ik, terwijl ik een beetje achteruit deinsde. Ik voelde het vocht uit mijn kern langs mijn been druppelen, en de geur van opwinding was onmiskenbaar. Hij gromde een rommelend geluid, terwijl hij de hertenhuid langzaam op de boomstam legde. Hij slenterde naar me toe met een zelfverzekerde, dominante houding. Hij zag eruit als de Alpha die hij was. Krachtig. Vastberaden... assertief. Het bracht me in een trance. Zijn spieren spanden bij elke beweging, en zijn ogen waren gefocust op mijn borsten. Ze werden hard. Ik had weg moeten kijken. Ik had mijn beschamende lichaamsreacties moeten bedekken, nauwelijks bedekt door mijn dunne jurk, maar dat deed ik niet. 
"Als het onmogelijk was, zou ik je niet zo graag willen, mijn kleine wilde bloem," zei hij terwijl hij zijn vinger onder mijn kin legde en mijn hoofd omhoog kantelde. Hij was nu zo dichtbij dat ik zijn lichaamswarmte kon voelen in de kou van de ochtenddauw, maar er was geen kilte meer in de lucht.


De Prinses van de Gevangene

Bryson
"Jullie weten allemaal waarom jullie hier zijn." zei hij boos. Ik kon zijn woede ruiken. Ik kon het licht uit zijn pupillen zien komen, hoewel hij op dat moment de enige was met zo'n grimmige blik.
"Eerst scheiden we de zondaar van de kinderen." zei de Gehoornde Kalm. Voor hem leek dit een no...

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 11

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 22

Hoofdstuk 23

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 25

Hoofdstuk 26

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 28

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 31

Hoofdstuk 32

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 34

Hoofdstuk 35

Hoofdstuk 36

Hoofdstuk 37

Hoofdstuk 38

Hoofdstuk 39

Hoofdstuk 40

Hoofdstuk 41

Hoofdstuk 42

Hoofdstuk 43

Hoofdstuk 44

Hoofdstuk 45

Hoofdstuk 46

Hoofdstuk 47

Hoofdstuk 48

Hoofdstuk 49

Hoofdstuk 50

Hoofdstuk 51

Hoofdstuk 52

Hoofdstuk 53

Hoofdstuk 54

Hoofdstuk 55

Hoofdstuk 56

Hoofdstuk 57

Hoofdstuk 58

Hoofdstuk 59

Hoofdstuk 60

Hoofdstuk 61

Hoofdstuk 62

Hoofdstuk 63

Hoofdstuk 64

Hoofdstuk 65

Hoofdstuk 66

Hoofdstuk 67

Hoofdstuk 68

Hoofdstuk 69

Hoofdstuk 70

Hoofdstuk 71

Hoofdstuk 72

Hoofdstuk 73

Hoofdstuk 74

Hoofdstuk 75

Hoofdstuk 76

Hoofdstuk 77

Hoofdstuk 78

Hoofdstuk 79

Hoofdstuk 80

Hoofdstuk 81

Hoofdstuk 82

Hoofdstuk 83

Hoofdstuk 84

Hoofdstuk 85

Hoofdstuk 86

Hoofdstuk 87

Hoofdstuk 88

Hoofdstuk 89

Hoofdstuk 90

Hoofdstuk 91

Hoofdstuk 92

Hoofdstuk 93

Hoofdstuk 94

Hoofdstuk 95

Hoofdstuk 96

Hoofdstuk 97

Hoofdstuk 98

Hoofdstuk 99

Hoofdstuk 100

Hoofdstuk 139