Hoofdstuk 4
De bewaker durfde niets meer te zeggen en vertrok snel.
Charles stond daar, het bloed van zijn nek vegend, de pijn herinnerde hem aan wat er net was gebeurd.
Na drie jaar was Grace teruggekeerd. Ze was brutaal genoeg om het Montague Landhuis binnen te sluipen en hem te bedreigen.
Hoe meer hij erover nadacht, hoe bozer hij werd. Hij pakte zijn telefoon en belde. "Grace is terug. Zoek uit waar ze verblijft en breng haar naar mij! Wat het ook kost!"
Hij dacht, 'Verdomme Grace, je zult boeten voor het bedreigen van mij!'
Ondertussen, laat in de nacht, keerde Grace terug naar haar nieuwe plek, verborg de vork, wisselde van kleren en ging naar de slaapkamer.
Mia, die over Bianca waakte, stond snel op toen ze Grace zag. Ze fluisterde, "Mevrouw Windsor, hoe ging het? Heb je meneer Montague gezien?"
Grace knikte, een glimlach speelde om haar lippen terwijl ze Mia een foto liet zien.
Mia's ogen lichtten op en ze grijnsde. "Jullie lijken zo op elkaar! Mevrouw Windsor, meneer Montague's ogen zijn precies zoals die van u!"
Grace's gedachten vulden zich met het beeld van Jasper die stilletjes met Lego speelde, haar ogen verzachtten.
Mia gaf de telefoon terug en vroeg bezorgd, "Mevrouw Windsor, heeft iemand u gezien?"
Grace schudde haar hoofd. "Ik was voorzichtig, niemand heeft me gezien."
Mia knikte, opgelucht. "Dat is goed."
De herinnering aan Jasper die drie jaar geleden werd meegenomen, achtervolgde Mia nog steeds, waardoor ze extra voorzichtig was.
Terwijl ze over kleine dingen praatten, omhelsden een paar mollige handjes plotseling Grace. Bianca mompelde, "Mama, je bent eindelijk terug!"
Grace's hart smolt en ze glimlachte, hield Bianca dicht tegen zich aan en tikte zachtjes op haar neus. "Waarom slaap je nog niet, lieverd?"
Bianca, met haar grote ogen wijd open, grijnsde. "Ik kan niet slapen zonder jou, mama."
Haar kleine handje hield Grace's vast en ze vroeg gretig, "Mama, heb je Jasper gezien? Hoe gaat het met hem? Is hij oké?"
Toen ze Bianca's bezorgde gezicht zag, glimlachte Grace en liet haar de foto zien.
Bianca staarde naar de foto, in gedachten verzonken. Na een moment keek ze serieus op. "Mama, is dit mijn broer?"
Grace knikte, terwijl ze een lok haar achter haar oor streek.
Bianca straalde plotseling, haar grote ogen glinsterden. "Jasper is zo mooi." Ze vond Jasper zelfs mooier dan zichzelf en wilde hem heel graag ontmoeten. Voelde Jasper hetzelfde? Echter, Jasper wist niet eens dat ze bestond! Maar goed, ze was zo schattig; Jasper zou haar zeker leuk vinden als hij haar ontmoette.
Grace, opgelucht, nam de telefoon weg en streelde Bianca's zachte haar. Ze zei zachtjes, "Wees lief, ga slapen. Ik breng je morgen naar de kleuterschool."
Bianca knikte gehoorzaam, klom onhandig van Grace af en ging weer in bed liggen, haar ogen sluitend en snel in slaap vallend.
Onder het wazige maanlicht waakte Grace over Bianca, in gedachten verzonken.
De volgende ochtend was Bianca al op. Tegen de tijd dat Grace opstond om ontbijt te maken, was Bianca aangekleed en wachtte in de woonkamer.
Aangezien Bianca's volgende reclameshoot pas over drie maanden was, had Grace haar ingeschreven op de kleuterschool. Naar school gaan was beter dan thuis blijven.
Na het ontbijt vertrokken Grace en Bianca hand in hand. Om Bianca te beschermen tegen overmatige blootstelling, koos Grace een kleuterschool met relatief veel privacy.
Grace wilde dat Bianca een gelukkige jeugd had, net als andere kinderen.
Op de kleuterschool viel Bianca op tussen de nieuwe kinderen. Ze huilde of zeurde niet, zwaaide bij de deur naar Grace en volgde de juf gehoorzaam. Bianca keek nieuwsgierig om zich heen en troostte zelfs de huilende kinderen.
Buiten de kleuterschool, zodra Grace vertrok, stopte er een Mercedes-Benz. De deur ging langzaam open en Jasper, gekleed in een klein pak, stapte uit. Hij keek stilletjes met zijn grote ogen.
Iets aanvoelend, keek Bianca op, haar ogen lichtten op. Ze mompelde, "Jasper." Jasper was hier!
Toen Jasper de deur van het klaslokaal bereikte, rende Bianca naar hem toe, pakte zijn hand en zei zachtjes, "Jasper, ik ben je zus."
Jasper keek op en ontmoette Bianca's blik. Hij dacht, 'Zus? Hoe heb ik een zus?' Hij was verbaasd maar glimlachte toen.
De lijfwachten en de butler die van een afstand toekeken, zuchtten van opluchting. Jasper, die meestal afstandelijk was en niet graag praatte of dicht bij anderen kwam, glimlachte nu naar een klein meisje, wat de butler verraste.
Het kleine meisje had een rond gezicht, heel schattig, met heldere ogen. Op het eerste gezicht leek ze inderdaad een beetje op Jasper. Gelukkig leek alles goed te gaan en kon Olivia gerust zijn.
Bianca trok Jasper om naast haar te zitten. Jasper verzette zich niet; hij vond haar mollige handje best comfortabel.
Bianca kneep in zijn wang en merkte op, "Jasper, je bent nog mooier dan op de foto!"
Jasper knipperde met zijn ogen en keek haar verward aan.
Bianca gebaarde onhandig, niet in staat om het uit te leggen, maar maakte Jasper aan het lachen. "Je zei dat je mijn zus bent?"
Bianca glimlachte. "Ja, heet je vader Charles?"