Hoofdstuk 6
-Emory-
Ik sta voor mijn flatgebouw en vraag me af hoe ik afscheid moet nemen zonder dat hij denkt dat ik van hem af wil. Het is veel, veel te vroeg om hem uit te nodigen, maar ik moet snel uit deze hakken, anders knaag ik mijn voeten eraf bij de enkels. Ik betrap mezelf erop dat ik op mijn lip bijt en net als ik opkijk, schraapt hij zijn keel om iets te zeggen in de trant van "nou, tot ziens" en ik besluit dapper te zijn. Blijkbaar is hij om een of andere reden in mij geïnteresseerd, en een afscheidskus zou niet te snel zijn, toch? Dus ik grijp een handvol van zijn shirt en plotseling zijn we aan het zoenen. Holy shit, we zijn aan het zoenen.
Ik voel mijn rug tegen de muur slaan en mijn voorkant botst tegen Logan, dan heeft een hand in mijn nek een stevige greep op mijn haar om mijn hoofd precies zo te kantelen als hij wil, en ik denk dat ik nooit meer wil ademen tenzij de lucht uit zijn longen komt. De geur van wat voor cologne hij ook draagt, zorgt ervoor dat mijn tepels zich oprichten en mijn wimpers fladderen. Wat ruikt hij in hemelsnaam naar, eu de feromonen?? Er zit een soort cedergeur in, en iets anders dat op de een of andere manier naar wilde bossen ruikt. Het is eerlijk gezegd bedwelmend en ik wil hem beklimmen voor meer.
Midden in de beste kus van mijn leven - tot nu toe, hopelijk - voelde ik vaag dat Logan een hand over mijn heup en naar mijn kont liet glijden. Ik kreunde net toen hij mijn heupen naar zich toe trok zodat ik tegen zijn erectie kon schuren en de al gênante kreun werd afgekapt met een piep. Ik zou gewoon een billboard met mijn gezicht erop moeten krijgen en de ondertitel "Het is een tijdje geleden!" Helaas zorgt mijn piepende speelgoedimpressie ervoor dat Logan het meest heerlijke lachje tegen mijn lippen laat trillen voordat hij zich terugtrekt. Ik kom eindelijk genoeg bij zinnen om een van mijn charmante buren naar ons te horen fluiten uit hun kapotte raam, en ik ruik de gebruikelijke geuren die rond mijn voordeur hangen - voornamelijk van de vuilnisbakken, Godzijdank. Ik weet dat het veel erger zou kunnen zijn, maar het is zeker geen schilderachtige plek om te zoenen. Ik leg mijn voorhoofd tegen zijn nu gekreukelde, witte shirt in een poging mijn rode wangen te verbergen.
"Dat is wel genoeg show voor vanavond, lieverd. Waarom ga je niet naar boven om je gezicht af te koelen? Vergeet niet je deur op slot te doen." Overbeschermende man. Opgevend om mijn blos te verbergen, kijk ik hem glimlachend aan en zeg dat ik dat zal doen voordat ik hem eraan herinner dat ik voor mezelf kan zorgen. Eerlijk gezegd heb ik jaren alleen gewoond en mijn leven is tot nu toe bijna verontrustend saai geweest.
"Prima," zeg ik tegen hem. "Ik zal een licht laten knipperen om je te laten weten dat ik veilig binnen ben, maar alleen omdat jij zoveel angst hebt. Misschien moet je daar eens therapie voor overwegen. In ieder geval welterusten, Logan!" Hij lacht en rolt met zijn ogen naar me.
"Welterusten, Emory. Bedankt alvast voor het aan- en uitdoen van een licht voor mij."
Ik draai me om en loop naar de voordeur, sluit deze voorzichtig achter me voordat ik kort in mijn handen gil: "Oh mijn God!" Zodra ik het uit mijn systeem heb, schraap ik mijn keel en ga naar mijn appartement. Eerst moet ik een bad voor mezelf laten vollopen, dan moet ik Cora bellen en haar alles vertellen. Het voelt nog niet echt voor mij, maar ik haast me om een paar keer een licht aan en uit te doen als ik binnenkom, voor de zekerheid.
-Logan-
Ik lach nog steeds in mezelf om dat kleine gilletje als ik mijn telefoon hoor rinkelen. Wanneer ik op het scherm kijk en zie dat het mijn broer is, tevens mijn beta, neem ik snel op. "Landon? Wat is er?"
"Hé Logan, wanneer ben je thuis?" Cryptische kleine punk.
"Ik ben nu onderweg terug. Wat. Is. Er?"
"Gewoon een klein meningsverschil met een paar van de pups. Ik wilde weten of je hier op tijd zou zijn om ze voor het slapengaan een uitbrander te geven of dat ik het moet doen. Je laat me meestal weten wanneer je laat bent." Ik hoor de vraag die hij niet stelt, maar ik wil het hem pas vertellen als ik hem persoonlijk zie. Er zal toch geen manier zijn om het voor hem verborgen te houden met haar geur op mij.
"Ik was gewoon ergens in verzeild geraakt. Ik vertel je er vast alles over als ik thuis ben. Hoe is het met de roedel vandaag?"
Ik laat Landon me bijpraten terwijl ik mijn colbert over mijn arm gooi en naar huis jog, proberend niet aan Emory en alle geluiden die ze voor me maakte te denken. Ik weet dat het uiteindelijk een verloren zaak zal zijn - ik zal steeds meer afgeleid door haar raken totdat we ons in onze band hebben gevestigd - maar ik kan het niet helpen dat ik de reis wil koesteren. We krijgen dit tenslotte maar één keer - beter om het echt in ons op te nemen zodat we het op een dag aan onze eigen pups kunnen vertellen. Jezus, ik klink elke minuut meer als een meisje - op deze manier hoop ik tegen het einde van de week dat Emory een lesbienne is.
Ik krijg veel opgetrokken wenkbrauwen als ik thuiskom. Iedereen kan Emory overal op mij ruiken, en de manier waarop onze geuren al beginnen te vermengen, markeert haar als de mijne. Ik doe alsof het me niets kan schelen, niemand heeft toch de autoriteit om de alfa te stoppen en te ondervragen. Ik zet mijn Missie Gezicht op en ga naar waar Landon de pups zal hebben verzameld. Tijd om de wet te handhaven.