Hoofdstuk 4 De familie Martinez
Owen werd door de bodyguards naar de VIP-lounge gebracht.
Op de leren bank zat een man met een krachtige uitstraling.
Hij droeg een zwart pak, zijn wenkbrauwen en ogen koud en imponerend. Zelfs zonder te spreken, kon zijn koninklijke aura alles overweldigen.
Zijn arendsblik gleed over de ruimte en landde op de vierjarige Owen.
"Heb ik je niet gezegd dat je in de toekomst niet zonder toestemming naar buiten mag gaan?"
Owen rechtte koppig zijn rug. "Ik ging alleen maar een wandeling maken. Mag dat niet?"
"Nee, dat mag niet." Ivan's stem was koud en streng, en zijn blik was ijzig waar die ook landde.
Hij stond op en liep stap voor stap naar Owen toe. "Weet je hoeveel mensen je buiten in de gaten houden? Door zo roekeloos naar buiten te rennen, weet je wat je te wachten staat?"
"Nee, dat weet ik niet!" Owen draaide koppig zijn hoofd weg.
Hij dacht aan de vrouw die hij net had ontmoet. Zodra hij informatie over haar had gevonden, zou hij stiekem weer ontsnappen.
"Ivan, wees niet boos."
Op dat moment stond de vrouw die op de bank zat op en liep zachtjes naar hen toe.
Ze droeg een nauwsluitende rode jurk, haar figuur gracieus omhuld. Ze had zich zorgvuldig opgemaakt.
De vrouw hurkte voor Owen neer en zei: "Owen, je vader maakt zich zorgen dat je in de problemen komt. Daarom is hij zo boos. Luister gewoon naar je vader en ga niet meer naar buiten spelen, oké?"
"Nee! Waarom zou ik naar jou luisteren?"
Owen duwde ruw de hand van de vrouw weg.
De vrouw was niemand minder dan Emily!
Haar hand verstijfde in de lucht, en tranen welden plotseling op in haar ogen. "Owen, ik ben je moeder. Hoe kun je me zo behandelen? Ik heb je negen maanden gedragen en veel doorstaan. Kun je niet wat aardiger tegen me zijn?"
"Hmpf!"
Owen's gezicht stond vol minachting.
Hij was nog jong en begreep niet wat het betekende om een kind negen maanden te dragen.
Maar hij wist heel goed dat hij Emily niet mocht, hij haatte deze vrouw die beweerde zijn moeder te zijn.
"Owen, bied je excuses aan aan je moeder!"
Ivan's ogen vulden zich met kilte, klaar om te ontploffen.
De kinderen van de Winston-familie konden koud en harteloos zijn, maar ze moesten hun ouderen respecteren. Iemand die zijn eigen moeder niet waardeerde, zou uit de Winston-familie worden gezet.
"Laat maar, Ivan..." snikte Emily. "Hoewel ik de moeder van de kinderen ben, heb ik geen dag de verantwoordelijkheid van hun opvoeding op me genomen. Het is normaal dat Owen me niet herkent. Maak het kind niet bang."
Ze pauzeerde en vervolgde, "Ivan, we zijn niet getrouwd. Ik ben niets voor de kinderen. Hoe kunnen ze me respecteren? Volgende keer zal ik niet zo vaak langskomen. Ik wil de kinderen niet beïnvloeden."
Ze veegde haar tranen weg, er zielig uitziend.
Ze wist precies hoe ze Ivan medelijden met haar kon laten krijgen, door de meest meelijwekkende houding aan te nemen.
Vier jaar geleden bracht ze de kinderen naar de Winston-familie, denkend dat ze soepel de vrouw des huizes zou worden.
Ivan wilde echter alleen de kinderen en had geen enkele intentie om met haar te trouwen.
Ze probeerde allerlei trucs, maar het lukte haar nog steeds niet om in de Winston-familie te trouwen.
Uiteindelijk kon ze alleen vasthouden aan de identiteit van Keith en Owen's biologische moeder om haar positie in de Winston-familie te verzekeren.
Haar inspanningen van de afgelopen vier jaar hadden hun vruchten afgeworpen.
Hoewel Owen haar niet mocht, volgde Keith Winston, de oudste zoon, gehoorzaam haar woorden.
Keith werd een jaar geleden aangewezen als de volgende erfgenaam van de Winston-familie. Zolang ze Keith in haar greep hield, kon ze zeker de controle over de Winston-familie overnemen.
Wat Owen betreft...
Hoe slechter Owen haar behandelde, hoe meer Ivan medelijden met haar had.
Op een dag zal ze Ivan voor zich winnen.
…
Haley liep het vliegveld uit, met de twee kleine kinderen aan haar hand. Een auto stond al een tijdje bij de ingang te wachten.
"Mevrouw Haley, stapt u alstublieft in de auto. Mevrouw wacht al een lange tijd op u."
Haley knikte en leidde de kinderen de auto in.
De auto reed richting de residentie van de familie Martinez.
De familie Martinez was Haley's familie van moederskant. Zij waren de drijvende kracht achter de oprichting van de DeRoss Group.
Daarom bezat haar moeder al vijftig procent van de aandelen van het bedrijf toen de DeRoss Group werd opgericht.
Later, na het overlijden van haar moeder, kwamen de aandelen in haar handen. Met de helft van de aandelen van de familie groeide ze op, geliefd door de DeRoss-familie.
Op haar achttiende verjaardag werd ze aangewezen als de erfgename van de DeRoss-familie.
Onverwacht werd ze de volgende dag betrapt door verslaggevers die compromitterende foto's maakten.
Na die dag werd ze opgesloten in een magazijn, en haar leven was volledig verwoest.
Het ergste was dat Emily het hele plan had beraamd.
Na te zijn ontsnapt uit de brand dat jaar, was ze van plan naar de familie Martinez te gaan om bij haar grootmoeder onderdak te zoeken.
Emily hield echter opzettelijk een persconferentie. Ze verkondigde publiekelijk haar ongehuwde zwangerschap en zei dat ze een doodgeboren kind had gekregen en een brand had gesticht in de DeRoss-familie, waardoor de DeRoss-familie miljarden verloor. Vervolgens pleegde Haley uiteindelijk zelfmoord uit schuldgevoel.
Tijdens die dagen werd zij, een "dode persoon," het mikpunt van online publieke kritiek.
Omdat ze de kleindochter van de familie Martinez was, werd de familie Martinez ook het doelwit van verslaggevers.
Ze wilde de familie Martinez niet betrekken, dus vertrok ze.
In de ogen van velen was ze een dode persoon, en het verlaten van deze plek was de wijste keuze.
Dus leefde ze vier jaar lang in het buitenland met haar twee kinderen.
Ze lag vier jaar lang in de luwte en verborgen.
Ze was niet langer de mevrouw Haley van de verraden DeRoss-familie van toen. De oude Haley was al dood.
De auto stopte al snel bij de ingang van de residentie van de familie Martinez.