Hoofdstuk 3
Derek vond haar enthousiasme aanstekelijk en kon niet anders dan lachen. De dames die hij normaal gesproken mee naar huis nam, deden altijd hun best om ongeïnteresseerd te lijken, maar hij kon letterlijk zien hoeveel moeite het hen kostte om hun kalmte te bewaren. Hij hield van hoe origineel Rachel was en hoe ze zich op haar gemak voelde om haar ware emoties te tonen, omdat dat hem ook op zijn gemak stelde. Hij hoefde niet eens zijn best te doen om indruk op haar te maken en voor hem was dat de echte definitie van gemoedsrust.
De lift stopte voor zijn penthouse appartement en ze stapten met evenveel opwinding uit. Hij kon niet wachten om haar rond te leiden in zijn woning, terwijl zij niet kon wachten om al het moois binnen te zien. Toen ze het enorme vierkamerappartement binnenkwamen, werd Rachel niet teleurgesteld. Ze riep "ooh" en "aah" terwijl ze Derek volgde tijdens de rondleiding door zijn huis.
“Dit is fenomenaal,” merkte ze op nadat ze de rondleiding hadden afgerond. “Ik ben nog nooit in een penthouse geweest.”
“Ik ben blij dat je onder de indruk bent,” zei hij met een gevoel van voldoening.
“Ik kan me voorstellen dat ik hier een vlog zou maken. Het zou zeker viraal gaan en mijn YouTube-kanaal laten exploderen,” zei ze dromerig.
“Post je op YouTube?”
“Ja. Voornamelijk lifestyle content, je weet wel, ik praat gewoon over alle leuke dingen die ik doe, deel een paar dansvideo's, make-up tutorials en zo.”
“Klinkt interessant. Hoe lang doe je dat al?”
“Vijf jaar.”
“Dat is best een carrière.”
“Ja. Ik geniet ervan en het geld dat ik met het kanaal verdien, betaalt mijn rekeningen, dus ja. Als ik moest vertrouwen op de vergoedingen die ik krijg van de ouders van de kinderen aan wie ik balletles geef, zou ik nu dakloos zijn.”
“Geef je ook balletles?” Hij was verrast.
“Ja. Ik dacht ooit dat ik een beroemde ballerina zou worden, maar ik kon niet voldoen aan de gewichtsvereisten, dus ben ik gestopt.”
Ze bedoelde het laatste deel als een grap, maar ze kon niet ontkennen dat haar hart nog steeds brak als ze dacht aan haar vroegere worstelingen met haar gewicht en de lichaamsbeeldproblemen die jaren van therapie hadden gekost om te overwinnen.
Derek voelde haar stemming dalen en kwam naast haar staan voor het raam met een adembenemend uitzicht op de stad beneden. “Ik weet niet veel over je, Rachel, maar uit het weinige dat ik nu weet, kan ik zien dat je een opmerkelijke vrouw bent. Vergeet dat nooit. Laten we nu verdergaan met je verjaardagsviering.”
Ze glimlachte naar hem, dankbaar voor zijn poging om haar op te beuren. “Wat heb je in gedachten?”
“Wat dacht je van een diner op het dak met een zesgangendiner en een fles champagne om het af te maken?”
Rachel lachte. “Dat klinkt belachelijk duur, maar aangezien ik niet degene ben die betaalt, waarom niet?”
“Zeg je altijd wat je denkt?” vroeg Derek lachend.
Ze haalde haar schouders op.
“Ik bel mijn chef om ons diner hierheen te laten sturen, maar in de tussentijd, wat wil je drinken terwijl we wachten?”
“Jongen, ik zou wel aan dit soort leven kunnen wennen,” glimlachte ze. “Ik zou graag een bourbon on the rocks willen, als dat beschikbaar is.”
“Komt eraan,” zei hij en liep naar zijn bar om haar drankje te maken.
Rachel wist instinctief dat ze op het punt stond de meest memorabele verjaardagsviering van haar leven te beleven.
Het diner met Derek was een luxueuze aangelegenheid; het zesgangendiner bestond uit een verscheidenheid aan chique gerechten die eruitzagen als iets uit Chrissy Teigen's kookboek, en de drankjes waren net zo luxe en smaakten ook geweldig. Het laatste gerecht was een stuk perzik- en karamel omgekeerde taart met een klein kaarsje bovenop als verwijzing naar haar verjaardag. Dit was verreweg de zoetste verjaardagsbeleving van haar leven.
“Fijne verjaardag nogmaals, Rachel,” zei Derek. “Ik hoop dat al je dromen uitkomen.”
Ze blies het kaarsje uit en zei: “Ik denk dat ze zojuist zijn uitgekomen. Ik heb altijd gedroomd van een speciaal diner om mijn verjaardag te vieren en hier gebeurt het dankzij een knappe vreemdeling. Dank je, Derek. Je hebt me vandaag heel, heel gelukkig gemaakt, en het gaat niet alleen om het diner, maar om de attentheid erachter. En je kent me niet eens, dat is het vreemdste eraan.”
"Het hoeft niet raar te zijn, en het kost een leven om iemand echt te leren kennen, maar dat moet ook ergens beginnen. Dit is het begin."
Rachel voelde zich helemaal warm en gelukkig van binnen door zijn woorden. Derek was zo'n lieve man die precies wist wat hij moest zeggen en wanneer. Hoe kan het dat hij single is?
"Ik denk dat ik maar eens op pad moet," zei Rachel, terwijl ze haar lippen depte met een servet. "Ik wil niet dat je vriendin binnenkomt en de verkeerde ideeën krijgt."
Derek lachte. "Als dat je manier is om te vragen of ik een vriendin heb, het antwoord is nee. Ik ben single."
"Dat kan niet."
"Waarom niet?"
"Ik bedoel, heb je jezelf wel eens gezien? Je bent knap, welbespraakt en rijk. Je kunt elke vrouw krijgen die je wilt, dus waarom zou je single zijn?"
"Je hebt je eigen vraag al beantwoord, Rachel. Ik kan elke vrouw krijgen die ik wil, maar dat betekent niet dat ik een relatie met hen moet hebben. Dus ontspan. Niemand komt me bezoeken zonder dat ik het eerst weet."
"Ik begrijp het," mijmerde ze. "Dus, betekent dat dat je veel vriendinnen hebt die je uitnodigt wanneer je maar wilt?"
Derek grijnsde. "Dat klinkt als een strikvraag die ik liever niet beantwoord. Kom, ik wil je iets laten zien."
"Zeker," zei ze en liet zich door hem terugleiden naar het penthouse. Het diner buiten was zo prachtig geweest, het voelde bijna romantisch.
Ze volgde hem naar een ander deel van het huis dat eruitzag als een galerie met verschillende olieverfschilderijen, kunstwerken en een witte vleugelpiano in het midden van de kamer. De plek zag er zo hemels uit dat Rachel geen geschikt bijvoeglijk naamwoord kon bedenken om het te beschrijven.
"Dit is mijn favoriete kamer, naast mijn slaapkamer natuurlijk. Ik kom hier altijd om te ontspannen als ik me uitgeput voel na een drukke dag op het werk, of als ik mijn hoofd moet leegmaken."
"Derek, deze plek is geweldig!"
"Ik weet het," glimlachte hij.
Rachel liep naar de piano en liet haar hand over het gladde, gepolijste oppervlak glijden. "Speel je?"
"Ja," zei hij en ging op de pianokruk zitten en begon een melodie te spelen.
"Für Elise," zuchtte Rachel. "Een van mijn favorieten."
"Het is ook mijn favoriete stuk van Beethoven," zei hij terwijl hij doorspeelde.
Rachel's lichaam leek uit zichzelf te bewegen terwijl ze begon te wiegen, en plotseling stond ze op haar tenen en deed een balletdansroutine waarvan ze dacht dat ze die al vergeten was. Ze draaide en zweefde door de kamer terwijl Derek de melodie bleef spelen en haar optreden bekeek. Toen de melodie zijn hoogtepunt bereikte, eindigde ze haar routine door naast Derek op de pianokruk te gaan zitten.
"Dat was briljant," fluisterde hij. Ze zaten zo dicht bij elkaar dat zijn adem haar wangen streelde terwijl hij sprak. "Je bent een geweldige danseres, Rachel."
"En jij bent een geweldige pianist en een belachelijk sexy man," fluisterde ze terug en drukte haar lippen op de zijne. Het voelde als het natuurlijke om te doen met deze mooie man, op deze mooie plek. Rachel vond het niet erg als ze deze man na vanavond nooit meer zou zien, maar op dit moment wilde ze alles van hem. Hij zou haar verjaardagscadeau aan zichzelf zijn dit jaar.
Hij verbrak de kus en zei: "Ik denk dat het tijd is voor een uitgebreide rondleiding door mijn slaapkamer en ik kan je laten zien waarom het mijn tweede favoriete kamer in dit huis is."
"Ik denk dat ik wel kan raden waarom," giechelde ze. "Maar ik wil het graag uit eerste hand ontdekken. Ga je gang, leid de weg."
Aangemoedigd nam hij haar bij de hand en leidde haar naar boven naar de master suite. De kamer was ingericht in wit en verschillende tinten blauw, wat het een koele en ontspannen sfeer gaf. Zijn bed was een enorme hemelbedcreatie met een glanzend gouden frame.
"Ik zou deze plek een minimalistische over-the-top slaapkamer noemen," lachte Rachel. "Ik vind het leuk."
"Je hebt goede smaak," complimenteerde hij haar.
"Dat ben ik met je eens," zei ze en klom op de ottomaan aan het voeteneinde van het bed, waardoor ze bijna net zo lang was als hij. Ze leunde naar voren en kuste hem opnieuw, terwijl ze hem dichter naar zich toe trok aan de revers van zijn colbert.
Derek hield van hoe gedurfd Rachel was – geen getreuzel, gewoon een rechtstreekse uiting van passie zonder gemengde signalen. Ik mag dit meisje wel, dacht hij bij zichzelf terwijl hij koortsachtig begon zijn kleren uit te trekken.