Hoofdstuk 2
Derek was door zijn contactenlijst aan het scrollen om Cassie's nummer te vinden toen iemand hem zachtjes op zijn schouder tikte. Hij draaide zich om en was verrukt om Rachel te zien staan met een stralende glimlach op haar mooie gezicht.
"Hé," zei hij. "Je bent teruggekomen."
"Dat klopt," antwoordde ze lachend. "Het kwam bij me op dat ik je nummer niet had en jij het mijne ook niet, dus ik kwam dat even rechtzetten."
Hij knipperde met zijn ogen.
"Behalve natuurlijk, je wisselt geen telefoonnummers uit met vreemden, wat begrijpelijk zou zijn," babbelde ze, terwijl ze haar verlegenheid probeerde te verbergen. Waarom had ze naar die gekke Fiona geluisterd? Nu zou deze jongen denken dat ze een of andere 'makkelijke' meid was die wanhopig op zoek was naar een hookup. Verdorie!
"Nee, nee, dat is het niet," zei hij met een glimlach. "Ik ben gewoon verbaasd over hoe gelukkig ik vanavond ben. Het is niet elke dag dat een mooie dame naar me toe komt in een club om mijn telefoonnummer te vragen. Vandaag blijkt een van de beste dagen van mijn leven te zijn."
Rachel lachte. "Doe rustig aan, Derek. Het is niet zo diepgaand, ik vraag alleen om je nummer, niet om je bankgegevens."
Hij barstte in lachen uit. "Luister, ik wil niet wachten tot morgen om erachter te komen wat dit tussen ons is. Waarom ontdekken we het niet samen?"
Haar interne remmen piepten onmiddellijk tot stilstand – vroeg hij wat ze dacht dat hij vroeg? De lichte plagerijen en lachjes die ze tot nu toe hadden gedeeld waren leuk en zo, maar was ze klaar om het meteen verder te nemen en de club met hem te verlaten? Alles wat ze van hem wist was zijn naam en verder niets. Wat als hij een seriemoordenaar of een ontvoerder of een soort psychopaat was? Wat als hij een drugsbaron was of verbonden was met een? Hij zag er rijk uit en aan de geur van zijn parfum kon ze ruiken dat de man behoorlijk comfortabel was, maar wat doet hij voor de kost?
"Het is oké, Rachel. Ik beloof je, ik ben geen creep," zei hij alsof hij haar gedachten las. "We kunnen elkaar beter leren kennen op een ander moment als je dat liever hebt."
"Nou... ik moet toegeven, ik ben bang voor het idee om met een vreemde man ergens buiten het zicht van mijn vrienden rond te hangen," gaf ze toe.
"Wil je dat ik daarheen ga en mezelf aan hen voorstel? Ik geef ze ook mijn kaartje en herinner ze eraan om 112 te bellen als ze binnen vierentwintig uur niets van je horen."
Rachel lachte, een deel van de spanning in haar buik verdween. "Dat klinkt een beetje extreem, maar ik vind het leuk. Kom op, laten we gaan voordat je van gedachten verandert."
Het was zijn beurt om te lachen. "Prima," zei hij en stond op.
"Goede genade, Derek. Hoe lang ben je?"
"Zes-voet-vier," grijnsde hij, terwijl hij opmerkte hoe haar één meter vijfenzestig zelf werd overschaduwd door zijn lengte. Dit was een van de redenen waarom hij de voorkeur gaf aan lange vrouwen, omdat ze beter bij zijn bouw pasten.
"Ik voel me alsof ik naast een wolkenkrabber loop," merkte Rachel op terwijl ze zich een weg baanden door de zee van dansende lichamen op weg naar de VIP-lounge.
"Stop ermee," lachte hij. "Zo lang ben ik nou ook weer niet."
"Ja, hoor."
Zoals Rachel had verwacht, waren haar vrienden allemaal glimlachend en met fladderende wimpers toen ze met Derek aankwam. Ze stelde haar vrienden een voor een aan hem voor en toen was het zijn beurt om zichzelf voor te stellen.
"Aangenaam kennis te maken met jullie allemaal," begon hij met een charmante glimlach. "Ik ben Derek Fraser, ik ben een –"
"Miljardair zakenman en de 36e rijkste man in de VS volgens de laatste uitgave van Forbes Magazine," maakte Leticia zijn zin af, haar ogen zo groot als schoteltjes. "Oh, mijn hemel! Ik ben in de aanwezigheid van een zakenicoon!"
"Wat?" vroeg Rachel, terwijl ze deze nieuwe informatie probeerde te verwerken.
"Knap en een miljardair. Ik hou ervan!" zei Fiona met een knipoog naar Rachel.
"Nou, dan denk ik dat we nu allemaal gerust kunnen zijn," zei Brittany, de moederkloek van de groep. "Je bent in veilige handen, Rachel."
"Mag ik haar dan meenemen voor een gezellig samenzijn met mij?" vroeg Derek hoopvol.
"Absoluut, Derek!" giechelde Fiona. "Ze is helemaal van jou."
"Ze is niet helemaal van hem," siste Leticia en griste het bijna lege glas Margarita uit Fiona's hand. Tegen Rachel zei ze: "Maak je geen zorgen om ons, lieverd. Ga maar lekker genieten met je nieuwe vriend. We nemen zo een Uber naar huis."
Rachel aarzelde. "Ik wil jullie hier niet achterlaten..."
"Het is oké, Raych. Het is je verjaardag en je hebt onze toestemming niet nodig om plezier te maken," verzekerde Brittany haar. "Bel ons als je kunt, oké?"
"Ik denk dat het dan geregeld is," grijnsde ze naar Derek.
"Geweldig," zei Derek. "Dag dames. Ik hoop dat ik jullie allemaal nog eens ontmoet."
"Wij hopen het ook, schat," drawlde Fiona dronken.
"Oké, dames. Tot snel!" zei Rachel. Ze volgde Derek de club uit en een paar seconden later zat ze naast hem in zijn zwarte Range Rover SV-Autobiography met strakke leren stoelen die haar lichaam als een zachte omhelzing ondersteunden. Het interieur van de SUV rook naar nieuw geld, en alles in het voertuig schreeuwde rijkdom en klasse.
"Zo, we gaan deze verjaardagsviering naar een hoger niveau tillen," zei Derek. "Heb je een plek in gedachten?"
"Kunnen we naar Parijs gaan?"
"Vanavond? Niet onmogelijk, maar je moet je paspoort halen en –"
"Ik maak maar een grapje," lachte Rachel. "Maar serieus, is het waar dat je een miljardair bent?"
Hij grijnsde. "Ik noem mezelf niet zo, maar ja, ik ben comfortabel."
"Comfortabel of rijk?"
"Is er een verschil?"
Ze lachte weer. "Een bescheiden miljardair. Dat bevalt me wel."
"Waar wil je vanavond naartoe?"
"Weet je, ik ben nu nieuwsgierig naar jou, vooral omdat je niet zo scheutig bent met informatie over jezelf. Ik wil zien waar je woont, als dat oké is."
Hij glimlachte. "Als je denkt dat mijn bescheidenheid zich uitstrekt tot waar ik woon, dan zul je verrast zijn. Ik heb een voorliefde voor onroerend goed en ik hou ervan om in chique plekken te verblijven, dus mijn huis is allesbehalve bescheiden."
"Nu wil ik het echt zien!" zei Rachel opgewonden.
"Geweldig," zei hij en startte de auto.
"Hoe komt het dat je geen chauffeur en lijfwacht hebt?"
"Die heb ik wel, maar af en toe wil ik leven als een normaal persoon. Dat weerhoudt mijn beveiligingsteam er niet van om hun mensen in de menigte te plaatsen en me te volgen voor het geval dat. Ik vind dat prima, zolang ze mijn bewegingsvrijheid niet belemmeren."
Ze bleven gezellig kletsen terwijl hij door de stad reed. Het was alsof ze elkaar al heel lang kenden. Hij vertelde haar over zijn familie en hoe zijn grootvader zijn fortuin had gemaakt door horloges en klokken te produceren voor de elite van de samenleving in de jaren '50. Zijn bedrijf groeide uiteindelijk uit tot een juwelenfabrikant met winkels in de hele VS en daarbuiten. Zijn vader had het familiebedrijf voortgezet na het overlijden van de familiepatriarch en breidde het uit naar de mode- en parfumindustrie. Toen Derek tien jaar geleden bij het bedrijf kwam, had hij de tentakels ervan uitgebreid naar huishoudelijke artikelen en farmaceutica, waarna hij zijn eigen bedrijven begon die zich richten op vastgoedverwerving, IT-oplossingen en merkbeheer.
"Ik kan niet geloven dat ik nog nooit van jou of je familie heb gehoord tot vandaag," zei Rachel verbaasd.
"Ik denk dat niet alle rijke mensen van de schijnwerpers houden," zei Derek met een schouderophalen. "Ik houd zelf een laag profiel, maar die Forbes-mensen bleven me lastigvallen totdat ik toegaf en hen een artikel over mij liet schrijven in hun tijdschrift. Nu herkennen alleen mensen die Forbes niet lezen me niet in het openbaar."
Rachel grinnikte. "Arm jij."
"We zijn er," zei hij en reed naar een hoog glazen gebouw.
"Is dit waar je woont?" vroeg Rachel met grote ogen.
"Ja, in het penthouse."
"Wauw..." Ze verwonderde zich terwijl de beveiligingsman bij de poort hem het terrein op zwaaide en Derek reed naar wat Rachel dacht dat een ondergrondse garage was, maar het bleek een lift te zijn.
"Je maakt een grapje," lachte ze, terwijl ze in de lift naar de top van het gebouw reden terwijl ze nog in de auto zaten. "Dit is te gek!"