Hoofdstuk 4 De hypocriete Mia
"Onafhankelijk van de reacties buiten, was de glazen kas warm en vochtig, zonlicht stroomde door het glas en verlichtte twee gehavende lichamen. Wellustige geluiden en grove fluisteringen ontsnapten van Sophia's lippen terwijl ze tegen elkaar bewogen.
In dit doorzichtige, bijna volledig blootgestelde huis, kantelde Sophia haar hoofd naar achteren, verloren in de opwinding van de liefde bedrijven waar iedereen hen elk moment kon betrappen.
Terug op Ethan's landgoed waren de adellijke regels altijd een last. Bovendien waren Sophia en Ethan nog niet getrouwd. Hoewel de familie Martinez een kamer voor Sophia had ingericht, was het slechts een gastenkamer. 's Nachts stiekem elkaars kamers binnensluipen was spannend, maar op het slagveld namen zij en Ethan hun plezier waar ze maar konden, zelfs te midden van de chaos van een vers gevochten strijd.
Omringd door lijken, vriend en vijand vermengd in een bloederig tafereel, trok ze haar harnas uit te midden van de chaos, keek naar Ethan's zware ademhaling en hongerige blik, presenteerde zichzelf als een feestmaal, en ging dan liggen op de stoffige grond, haar benen spreidend.
"Ethan, neem me. Vul me op," verleidde Sophia Ethan, die als een beest in hitte op haar afstormde, haar nek beet, elke centimeter van haar verslond alsof ze nieuwe landen veroverden.
'Is hij getrouwd? Wat kan mij dat schelen?' dacht ze nu. 'Hij neukt me nog steeds. We hebben ons stempel gedrukt op elk slagveld. Zelfs bij de stadspoort kusten we opzettelijk, pronkend voor de starende toeschouwers en wie er ook in die koets zat. We hadden niet verwacht dat onze lust ons zo snel zou overweldigen, waardoor we elkaars kleren van het lijf scheurden voordat we zelfs maar door de kasdeur strompelden.'
Denkend aan dit, hief ze haar heupen nog uitdagender op om Ethan achter haar te ontmoeten, haar hoofd draaiend voor een andere natte, diepe kus.
Maar toen Sophia haar hoofd draaide, ontmoette ze de ogen van de mensen buiten, hun gezichten een mengeling van shock en uiteenlopende uitdrukkingen.
Naakt, blootgesteld en doorboord, werd Sophia's geest leeg. Haar lichaam, gestimuleerd, schokte en ze kwam klaar recht onder ieders blik!
Toen ze weer bij zinnen kwam, hief ze vermoeid haar hand om Ethan's pols te grijpen en herinnerde hem eraan, "Lieverd, er kijken mensen buiten."
Ethan, nog steeds niet voldaan, draaide zijn hoofd geïrriteerd en klaagde, "Wie de hel..."
Hij viel snel stil.
De bekende gezichten buiten het glazen raam waren allemaal zijn familieleden, en in het midden van de menigte, met een somber gezicht, stond zijn moeder.
Ethan werd nerveus maar probeerde nog steeds Sophia te beschermen tegen hun blik met zijn lichaam.
Mia trilde van woede, vooral toen ze zag dat Sophia, in plaats van zich te bedekken, klaar was gekomen onder ieders blik. Het was simpelweg...
Mia wilde schreeuwen dat Sophia erger was dan een gewone hoer, maar dit was de vrouw die Ethan zou gaan trouwen, de eerste vrouwelijke ridderkapitein van het Soth Rijk. Als ze in de familie Martinez zou trouwen, zou dat aanzienlijke voordelen brengen voor zowel Ethan als de familie. Maar Sophia's brutaliteit was meer dan Mia kon beheersen, zelfs met haar status als Ethan's moeder.
Mia's woede steeg, veroorzaakte een pijn in haar borst, en ze viel ter plekke flauw.
Ethan was in paniek. Niet alleen was hun vrijpartij gezien, maar zijn moeder was flauwgevallen van de schok. Als dit bekend zou worden, zou zijn huwelijksaanzoek misschien worden afgewezen.
Denkend aan dit, trok Ethan zich haastig terug uit Sophia's lichaam. Hij had niet eens tijd om zijn geliefde vrouw te helpen, trok snel zijn broek en shirt aan terwijl hij naar de deur rende en schreeuwde, "Moeder!"
Achter hem fronste Sophia, haar ogen ontmoetten die van Ava in de chaotische menigte.
"Jaloers?" vormde Sophia stil met haar lippen.
Ava staarde kil naar de naakte vrouw binnen, niet begrijpend waar haar zelfgenoegzaamheid vandaan kwam.
Deze korte confrontatie ging aan iedereen anders voorbij.
De hele situatie kalmeerde pas toen Dr. Pascal arriveerde om Mia te onderzoeken. Ethan slaakte een zucht van verlichting en waarschuwde iedereen om hem heen: "Voor de reputatie van de familie Martinez is dit nooit gebeurd. Begrijpen jullie?"
Bij het horen hiervan rolde Olivia met haar ogen en dacht: 'Als je echt om de reputatie van de familie gaf, waarom verklaar je dan je intentie om met Sophia te trouwen voor iedereen? Na drie jaar weg te zijn geweest, is het eerste wat je doet stiekem wegglippen voor een vluggertje. Doe me een lol.'
De anderen hadden waarschijnlijk soortgelijke gevoelens, maar respect voor Ethan's militaire prestaties hield hen stil. Ze knikten en verspreidden zich.
Na iedereen te hebben berispt, wierp Ethan een blik op zijn nog bewusteloze moeder op het bed. Hij herinnerde zich plotseling dat hij niet had gecontroleerd hoe het met Sophia ging nadat hij de kas had verlaten. Bezorgd fronste hij naar Ava, die naast het bed zat met een bezorgde blik, ogenschijnlijk in staat om goed voor Mia te zorgen. Hij zei: "Ik heb iets te doen. Zorg alsjeblieft voor moeder."
Bij het horen hiervan keek Ava op, alleen om Ethan's jas door de deur te zien verdwijnen. Ze voelde geen echte droefheid, alleen een spottende glimlach op haar lippen.
Hij had zo'n haast om Sophia te vinden dat hij Ava hier achterliet alsof ze een dienstmeid was!
De persoon op het bed maakte een zwak geluid. Ava boog haar hoofd, deed alsof ze bezorgd was terwijl ze een zakdoek tevoorschijn haalde om Mia's voorhoofd af te vegen. Ze zei: "Moeder, u bent wakker."
De dienstmeisjes hielpen Mia rechtop te zitten en plaatsten een kussen achter haar. Toen ze zag dat Ethan er niet meer was, keek Mia een beetje teleurgesteld en zei: "Ava, je bent echt mijn goede schoondochter."
Mia stuurde de dienstmeisjes weg, die na een blik op Ava de kamer verlieten. Eenmaal alleen, zuchtte Mia dramatisch: "Je hebt gezien wat er vandaag is gebeurd. Wat een schande..."
Ava's uitdrukking bleef onveranderd en ze vroeg: "Moeder, heeft u een hekel aan Sophia?"
Mia was sprakeloos.
Zeggen dat ze van Sophia hield zou een leugen zijn, maar de macht en status van een ridderkapitein zouden de familie Martinez verheffen, ondanks enige kritiek. Mia hield er niet van dat iemand Ethan op een dwaalspoor bracht, maar ze had zo lang genoten van de glorie die hij bracht dat ze wist dat ze de voordelen van status verkoos.
"Mijn gevoelens doen er niet toe," zei Mia. "Wat telt is dat Ethan van haar houdt."
"Ik ben oud, en mijn woorden hebben weinig gewicht. Als zijn vrouw moet je zijn ontberingen in de strijd begrijpen. Bovendien lijkt Sophia niet het type dat zich zal settelen. Het huishouden van de familie Martinez heeft jou nog steeds nodig om het te beheren."
Ava wist wat Mia dacht. Ze antwoordde: "Maar van de koning tot de gewone man, een man kan maar één vrouw hebben, nietwaar?"
Ava, die altijd zachtaardig en begripvol was geweest, was het deze keer niet eens. Mia vond dat het huwelijk van Ethan met Ava een vergissing was geweest, en haar gezicht werd boos. Ze zei: "Zolang de koning het goedkeurt, kunnen er uitzonderingen worden gemaakt. Deze kwestie is niet aan jouw goedkeuring onderhevig. Je bent slechts een vrouw. Je mag dan de dame van dit huis zijn, maar vergeet niet, deze plek behoort toe aan de eerbiedwaardige Kapitein van de Dageraad Ridders, Ethan, en de familie Martinez!"
Mia voegde eraan toe: "Ik heb je drie jaar lang de zaken van de familie laten beheren, en je hebt het goed gedaan, maar je hebt geen kind gekregen of enige significante bijdragen geleverd. Hoe kun je verwachten dat mijn zoon drie jaar trouw blijft?"
Zich realiserend dat ze misschien te ver was gegaan, verzachtte Mia haar toon, terwijl ze probeerde haar kalmte te bewaren. "Maar aangezien Ethan…zo is, zal ik ook niet jouw trouw eisen. Adelijken zijn zelden gebonden aan één partner voor het leven."