Hoofdstuk 2 Provocatie
Ava was totaal walgelijk. Ze dacht: 'Denkt hij dat ik zijn dienstmeid ben of zo?'
Maar Ethan dacht dat hij haar gaf waar elke vrouw van droomt in een huwelijk, minus het liefdesgedeelte.
"Kijk," zei Ethan, "zolang je geen problemen veroorzaakt voor Sophia, als je een kind wilt, zal ik het serieus overwegen. Wat zeg je daarvan?"
Ava onderdrukte de neiging om hem door elkaar te schudden. Hoe kon hij zo onwetend zijn? Na systematisch hun huwelijk en elke schijn van liefde te hebben afgebroken, dacht hij echt dat ze nog steeds zijn kind zou willen?
Ava zei serieus: "Ik kan ook stoppen met het beheren van de familieaangelegenheden."
Een huishouden runnen was geen wandeling in het park. Het was niet alleen het toezicht houden op het personeel, het beheren van dagelijkse zaken en het bijwonen van sociale functies. Het betekende ook het beheren van de financiën van het landgoed en handelsonderhandelingen. Het was een onophoudelijke, uitputtende taak. En dan was er nog Ethan's moeder, Mia Martinez, die door haar ziekte constante zorg nodig had.
Een leven, een dat haar volledig uitgeput achterliet, was wat deze man beschouwde als een beloning voor haar vermeende begrip.
Maar zelfs met al deze sarcasme, dacht Ethan nog steeds dat Ava gewoon een scène maakte over zijn huwelijk met Sophia Brown. Hij wierp Ava nog een geïrriteerde blik toe, draaide zich om en stormde de tent uit, zijn stem ijzig: "Ik vraag niet om je mening. Zelfs als je me probeert te chanteren met deze goedkope trucs, zal ik mijn mening niet veranderen."
Ava's ogen werden een beetje waterig, een scherpe blik flitste erin.
Ava verafschuwde dit huwelijk en deze toekomst!
Ze boog haar hoofd, haar uitdrukking verbergend. De soldaten om haar heen, die het kamp aan het afbreken waren, maakten voorzichtig plaats voor haar, terwijl ze haar in de koets zagen stappen.
Pas toen ze uit het zicht was, verzamelden ze zich om te roddelen over of ze ooit een mooiere vrouw hadden gezien.
Eliza had al een tijdje op Ava gewacht in de koets, en keek bezorgd. "Wat zei Ethan, Ava? Is het gewoon een gerucht?"
Tegenover de dienstmeid die met haar was opgegroeid, schudde Ava hulpeloos haar hoofd. Ze opende het raam van de koets een beetje. Het kamp buiten was bijna ingepakt, klaar om te vertrekken. Ava zei simpelweg tegen de koetsier om de grote groep te omzeilen en terug te keren. Maar de dingen gingen niet zoals gepland. Blijkbaar hadden mensen gehoord dat de zegevierende ridders van de zuidelijke campagne vandaag zouden passeren en stonden ze gretig te wachten buiten de stadspoorten om de helden van het rijk te verwelkomen.
Aangezien dit het territorium van de familie Martinez was, en de leider van de Dawn Knights een zoon van de familie Martinez was, hadden nog meer mensen zich langs de weg verzameld, die oorspronkelijk drie koetsen naast elkaar kon herbergen.
Ava's koets zat vast achter de menigte. Het omringende lawaai was als een vloedgolf, die haar pad volledig blokkeerde. Ava had geen andere keuze dan te wachten tot de commotie afnam.
Toen de ridders binnenrolden, werd de menigte wild, bijna omvergeworpen. De meeste mensen vierden de terugkeer van de helden, maar enkelen hadden een sluwe blik en fluisterden onderling.
"Is dat Ridderkapitein Sophia naast Ethan?"
"Is het waar? Gaat Sophia echt met Ethan samen zijn?"
"Maar ik dacht dat Ethan getrouwd was."
Degenen die op de hoogte waren, fluisterden, herinnerend dat Ethan was getrouwd voordat hij naar het zuiden vertrok, met een adellijke dame, de dochter van de held van het rijk, Hertog Davis. Ze vroegen zich af of de familie Martinez hun verstand had verloren.
"Ja, en terwijl Ethan drie jaar weg was, runde zijn vrouw het territorium. Als het niet voor haar was, zou mijn familie nog steeds dubbele belastingen betalen!"
"Onafhankelijk van haar status, alleen een idioot zou zo'n goede vrouw laten gaan. En haar naar een sanatorium sturen is uitgesloten. Zeker zou Sophia niet genoegen nemen met de rol van minnares?"
"Dit heeft niets met ons te maken. Ik heb alleen geruchten gehoord, let wel, dat het begon toen ze op campagne waren... een slagveldromantiek die zuur is geworden, zo gaan de geruchten..."
Een schreeuw sneed door het geroezemoes, gevolgd door het zware gedreun van een harnas dat op de grond viel.
Ava tilde snel het gordijn van de koets op en zag een gewone man in eenvoudige kleren, geschopt op de grond, zijn buik vasthoudend van de pijn.
Boven hem stond Ethan.
Ethan's intense ogen scanden de menigte. Voor hem waren dit slechts gewone mensen op het land van zijn familie, die dankbaar moesten zijn voor de bescherming van de familie Martinez en geen recht hadden om over zijn familieaangelegenheden te roddelen.
Maar toen hij Ava's ogen ontmoette vanuit de verre koets, pauzeerde Ethan, en fronste toen.
Hij dacht: 'Heeft Ava deze geruchten met opzet verspreid? Als dat zo is, zal ik zeker met Moeder praten om haar op haar plaats te zetten. Zo'n mooie maar kleinzielige vrouw is nauwelijks geschikt om mijn vrouw te zijn.'
"Ethan?" De vrouw naast hem merkte zijn afleiding op en volgde zijn blik, ontmoette Ava's ogen. Haar uitdrukking bevroor even, toen grijnsde ze.
Ava zag deze reactie en wist dat ze waarschijnlijk Sophia was.
Te midden van de verbaasde blikken van de menigte, trok Sophia haar zwaard van haar middel, richtte het koude lemmet in Ava's richting, en maakte toen een snijdend gebaar met een grijns.
Ava dacht: 'Sophia verklaart me de oorlog, maar met een zwaard bedoeld voor het slagveld... beschouwt ze me als haar vijand?'
Ava's ogen verduisterden, en ze kon niet anders dan haar vuisten onder haar mouwen ballen.
Ondertussen verhief Ethan zijn stem, "Terwijl Sophia en ik zij aan zij vochten op het slagveld, genoot jij van veiligheid en comfort thuis! Mijn vrouw leefde een leven van decadente luxe terwijl wij ons leven riskeerden. Wat voor recht heeft zij om te eisen dat een gedecoreerde ridder wordt gedegradeerd tot de status van minnares? Bovendien..."
Alsof hij aan iets dacht, draaide hij zich naar Sophia, zijn gezicht verlichtte onmiddellijk van geluk. Hij vervolgde, "Ik heb de goedkeuring van de Koning verdiend met de glorie van deze zuidelijke campagne! Ik sta op het punt om met Sophia te trouwen. Zij zal mijn vrouw zijn en de enige liefde van mijn leven!"