Hoofdstuk 2 Was er brand?
Toen Hazel terugkeerde naar de Astor Villa, zaten Aiden, Cleo en Bianca in de eetkamer te ontbijten.
Aiden wierp een blik op Hazel en zei op een vlakke toon: "Waar was je zo vroeg? Je moeder en Bianca zaten op je te wachten om te ontbijten, maar je was nergens te bekennen."
Hazel boog haar hoofd en antwoordde zacht: "Jullie hoeven niet meer op mij te wachten." Ze draaide zich om en liep naar boven.
Bianca liep plotseling naar haar toe en greep Hazel vast.
Doen alsof ze bezorgd was, vroeg ze: "Hazel, ik wilde je gisterenavond vragen over de schoolinschrijving, maar toen ik naar je kamer ging, was je er niet. Ben je gisterenavond niet teruggekomen?" Haar stem werd zachter, alsof ze verlegen was, en ze wierp af en toe een blik op Aiden.
Hazel keek Bianca boos aan. "Je weet precies waar ik gisterenavond was. Heb je me niet gebeld om langs te komen?"
Bianca deed alsof ze geschokt was, bedekte haar mond met haar hand en sperde haar ogen wijd open. "Maar Hazel, ik kwam vroeg terug gisterenavond. Papa haalde me op. Hij zei dat het niet veilig was voor meisjes om laat buiten te zijn." Haar ogen gleden nonchalant naar Hazel's onderlichaam. "Hazel, je leek een beetje dronken gisterenavond. Ben je daarna niet met je vriend naar buiten gegaan? Die jongen zag er niet zo best uit. Heeft hij je niet naar je kamer geholpen om te rusten? Was je dus bij hem gisterenavond?"
Bij het horen hiervan kon Aiden zijn woede niet langer bedwingen. Hij sloeg zijn bestek op tafel. "Hazel! Heb je geen schaamte? Ga je op deze leeftijd al met mannen naar hotels? Zelfs de nacht buiten doorbrengen? Als dit bekend wordt, wat gebeurt er dan met mijn reputatie? Welke familie in Amsterdam wil dan nog met de Astor-familie trouwen?"
Cleo stond snel naast Aiden, klopte zachtjes op zijn rug en deed alsof ze hem troostte. "Word niet boos, dat is slecht voor je gezondheid. Hazel heeft een fout gemaakt, leer haar gewoon een lesje. Waarom zo boos worden?"
Ze berispte vervolgens Bianca: "Bianca, je bent echt ondoordacht, je maakt je vader boos in de ochtend. Ga zijn schouders masseren."
Bianca rende gehoorzaam naar hem toe.
Aiden hield Bianca's hand op zijn schouder, nog steeds erg boos. "Waarom zou ik boos zijn op Bianca? Gelukkig heb ik zo'n gehoorzame en verstandige dochter." Hij wierp een kille blik op Hazel. "Anders zou ik al in mijn graf liggen."
Hazel deed alsof ze niets hoorde. Na de dood van haar moeder was Aiden niet langer haar vader. Hij had haar moeder verraden en was haar zorg niet waard.
Hazel hield zich vast aan de trapleuning en liep verder naar boven.
Hoewel de effecten van het afrodisiacum waren uitgewerkt, had de chaotische nacht haar duizelig achtergelaten en had ze dringend slaap nodig. Dus moest ze terug naar haar kamer om wat rust te krijgen.
Aiden zag Hazel's onverschillige blik en verloor het. Hij sprong op en schreeuwde naar haar rug: "Denk je dat je alles bent omdat je op een goede universiteit bent gekomen? Je hebt me nog steeds nodig voor je levensonderhoud en collegegeld. Waar ben je zo trots op? Wie geef je dat zure gezicht? Je bent net als je dode moeder!"
Een vaas viel van boven naar beneden en viel in stukken voor Aiden.
Hij sprong achteruit, geschrokken, en begon weer te vloeken.
Het enige antwoord was het geluid van een zware deur die boven dichtsloeg.
Hazel sloot haar deur, te moe om zich zelfs maar te wassen. Ze ging rechtstreeks naar bed en trok de dekens over zich heen.
Sinds ze met de universiteit was begonnen, voelde ze zich elke dag uitgeput. Haar eetlust was enorm en ze was altijd slaperig.
Toen de wintervakantie eindelijk aanbrak, ging ze naar het ziekenhuis voor een controle voordat ze naar huis ging.
De testresultaten sloegen in als een bom.
De dokter vertelde haar dat ze al vijf maanden zwanger was.
Ze staarde naar het rapport, niet in staat het te geloven, maar ze moest wel.
Het moest die nacht zijn geweest toen ze gedrogeerd was met een afrodisiacum.
Ze was radeloos en vroeg de dokter wat ze moest doen.
De dokter, die zag dat ze nog jong was, vroeg of ze nog op school zat.
Ze was pas een eerstejaarsstudent en kon geen baby krijgen. Anders zou haar opleiding voorbij zijn.
Ze smeekte de dokter om haar te helpen de zwangerschap te beëindigen.
De dokter vertelde haar met spijt dat haar baarmoederwand bijzonder dun was en dat een gedwongen abortus gevaarlijk zou zijn.
Bovendien zou ze misschien nooit meer kinderen kunnen krijgen.
Uiteindelijk besloot ze om een pauze van haar studie te nemen en de baby te krijgen.
Maar toen ze terug naar school ging om de pauze te regelen, ontdekte ze dat haar buitenechtelijke zwangerschap al online was gepost. En het ergste? Niemand wist wie de vader was.
Geruchten verspreidden zich als een lopend vuurtje, waarin werd gezegd dat Hazel een chaotisch privéleven had. Niet alleen was ze zwanger geraakt op de middelbare school, maar ze had ook losse abortussen en one-night stands met zoveel jongens dat ze niet eens wist wie de vader van haar baby was. Ze leek afstandelijk en koud, maar in het geheim was ze zo promiscue.
Alle opmerkingen waren negatief over Hazel.
Omwille van de reputatie van de school adviseerden ze haar om te vertrekken.
Een student zoals zij was een smet op de school.
Dus werd ze van school gestuurd. Ze vertrok in een roes.
Eindelijk was de uitgerekende datum daar.
Na de beproeving van de bevalling, beviel ze eindelijk van de baby.
Maar de vroedvrouw vertelde haar dat omdat ze te lang had gewacht onderweg, de baby zuurstofgebrek had gehad in de baarmoeder en zonder hartslag was geboren.
Liggend op het verlosbed, viel ze flauw toen ze dit hoorde.
Toen Aiden hiervan hoorde, maakte het hem niet uit dat ze nog zwak was. Hij regelde onmiddellijk de papieren en stuurde haar naar het buitenland. Vanaf dat moment bekommerde hij zich nooit meer om haar.
Het was alsof Hazel nooit Aidens dochter was geweest.
In die tijd was Hazel alleen in een vreemd land, waar ze immense fysieke en psychologische pijn doorstond.
Nadat haar lichaam enigszins hersteld was, begon ze verschillende parttime banen te doen om zichzelf te onderhouden.
Totdat ze op een dag een jonge man ontmoette genaamd Erik Murphy.
Zeven jaar later, in het meest luxueuze hotel van Amsterdam, stond Hazel in de kleedkamer met een trouwjurk en verfijnde make-up.
Ze stond voor een grote spiegel, tilde haar rok op en draaide lichtjes op haar dunne hoge hakken.
In de spiegel zag Hazel een sierlijke figuur, delicate gelaatstrekken en een oprechte, stralende glimlach.
Vandaag was haar verlovingsdag met Erik.
Vanwege wat er gebeurde toen ze achttien was, werd ze uit de Astor Villa gezet, van school gestuurd en werd haar reputatie vernietigd.
Iedereen noemde haar een slet en keek op haar neer.
Maar Erik was anders. Drie jaar lang bleef hij aan Hazel's zijde, zonder haar ooit te verlaten.
Het belangrijkste was dat hij haar verleden begreep, medelijden met haar had en van haar hield.
Hazel's gezicht lichtte op met een glimlach, vol mooie verwachtingen voor de toekomst.
Ze stelde haar haar bij in de spiegel, tilde haar kin lichtjes op, draaide zich om en liep in haar trouwjurk naar de deur.
Plotseling maakte de geur van rook dat ze haar mond bedekte en hoestte. Haar ogen prikten, bijna tranend.
Ze opende voorzichtig de deur met haar gehandschoende hand, alleen om omringd te worden door dikke rook. Ze deinsde geschrokken achteruit.
Wat was er aan de hand? Was er brand?