Word verliefd op de Dominante Miljardair

Hoofdstuk 8 Wat ga je eraan doen?

Reese had geen zin om zich bezig te houden met deze onbeschofte meid; ze was altijd iemand die een wrok koesterde.

"Ik ben nu Malcolms vrouw. Zou je me niet wat respect moeten tonen?"

Everly was even van haar stuk gebracht. Ze had niet verwacht dat deze eenvoudig uitziende vrouw zo'n scherpe tong zou hebben.

"Denk maar niet dat ik het niet weet. Als het niet voor de familieovereenkomst en de onvruchtbaarheid van je zus was, denk je dan dat je überhaupt een kans zou hebben? Hoe durf je zo hooghartig te doen? Heb je wel eens in de spiegel gekeken? Denk je echt dat je dit verdient?"

Reese glimlachte flauwtjes, maar de blik in haar ogen was fel, waardoor Everly rilde.

"In dat geval, ga alsjeblieft weg en stoor mijn man niet terwijl hij rust."

"Man... man?" Everly was verbijsterd, en toen grijnsde ze, "Je hebt echt geen schaamte. Met een gezicht als dat van jou durf je Malcolm je man te noemen? Het is walgelijk om het zelfs maar te horen."

Reese kon zien dat Everly's gevoelens voor Malcolm meer waren dan alleen broederlijke genegenheid; er was jaloezie in haar ogen.

Ze trok een wenkbrauw op en glimlachte liefjes, terwijl ze plotseling haar arm om die van Malcolm sloeg.

"En wat dan nog? Wettelijk gezien is hij mijn man. Sorry, maar ga alsjeblieft weg en stoor ons niet terwijl we rusten."

Malcolm sloeg zijn ogen lichtjes neer. De manier waarop ze hem "man" noemde, klonk zo natuurlijk, en het klonk zelfs best aardig. Bovendien was ze echt goed in het geven van weerwoord.

Toen ze dit zag, trilden Everly's schouders van woede, haar mooie gezicht werd donker.

"Jij schaamteloze vrouw!"

"We zijn wettelijk getrouwd. Heb je daar een probleem mee?"

"Jij... wacht maar!"

Everly stampte met haar voet, draaide zich om en sloeg de deur hard dicht toen ze wegging.

Reese slaakte een zucht van verlichting. Het omgaan met dat kreng was echt vermoeiend. Ze was van plan Malcolm los te laten toen hij plotseling zijn arm om haar middel sloeg en haar dicht tegen zich aantrok.

"Malcolm, laat me los!"

Ze probeerde zich los te wurmen, maar Malcolm was verrassend sterk, en ze kon geen kant op.

Malcolms adem kietelde haar oor.

"Wie ben jij in godsnaam?"

Reese was even verbluft en keek Malcolm met een onschuldige blik aan.

"Waar heb je het over? Ik ben je nieuwe vrouw."

"Je weet dat dat niet is wat ik vraag."

"Wat vraag je dan?" Ze kon niet bewegen in zijn armen, dus gaf ze het op om het te proberen.

"Speel geen stommetje." Zijn vingers knepen in haar kin, zijn ogen scherp.

Reese's heldere ogen toonden geen paniek, ze bleef angstaanjagend kalm.

Ze zuchtte zachtjes, "Je hoeft niet zo gespannen te zijn. Ik ga niets met je doen."

Malcolm grijnsde. Die toon was behoorlijk arrogant.

"Wat zou je me überhaupt kunnen aandoen?"

Malcolm liet haar los en leunde achterover tegen het hoofdeinde.

"Als je je jeugd hier niet wilt verspillen, kun je beter snel vertrekken."

"Ik ga niet weg. We zijn nu getrouwd, en we hebben een huwelijkscontract. Oma zei altijd dat ik mijn beloften moest houden en niet moest terugkrabbelen."

Bovendien zou Aiden het ook niet goedkeuren.

Door in de Flynn Villa te blijven, kon ze de dood van haar grootmoeder onderzoeken. En ze kon ook Malcolms been behandelen, zodat ze zich niet zou schamen voor hem als ze vertrok.

Na het spreken stond Reese op van het bed, verzamelde de zilveren naalden van de vloer en stopte ze in haar kleine koffer. Dit waren onschatbare voorwerpen die Calvin door heel Amsterdam had gezocht, en ze waren bijna vernietigd door Everly.

Malcolm wierp een blik op de kom met medicijn op het nachtkastje, pakte het op en dronk het in één teug leeg. Zijn wenkbrauwen fronsten en zijn gezicht werd donker.

De smaak was onbeschrijfelijk.