Word verliefd op de Dominante Miljardair

Hoofdstuk 3 Misschien kan ik het echt

Reese was helemaal klaar met die verwaande butler. Serieus, wie had er ooit gehoord van zonlicht vermijden om een ziekte te genezen? Wat voor rare ziekte was dat? Ze wist dat Aiden alles had geprobeerd, van de beste ziekenhuizen tot waarzeggers.

Aiden was wanhopig om Malcolm weer op de been te krijgen.

Gelukkig voor hem had hij haar gevonden. Ze kon het een kans geven. Ze leerde al geneeskunde sinds ze een kind was, en ze was een kei in acupunctuur.

Maar haar oma had haar altijd verteld om het stil te houden, waar ze ook was. Ze zou wachten tot ze hem zag voordat ze iets zei.

Jason, die niet in de weg wilde lopen, trok zich terug en sloot de deur achter zich.

Reese tuurde naar Malcolm die op het bed lag, het licht van het raam viel precies goed. Hij zat rechtop, zijn zwarte shirt maakte zijn gezicht eruitzien alsof het uit steen gehouwen was, maar het kon zijn nobele en arrogante uitstraling niet verbergen.

Hoewel hij verlamd was vanaf zijn middel, was zijn trots nog steeds intact, en dat moest ze respecteren.

Malcolm op het bed had niet verwacht dat dit meisje zo brutaal zou zijn, gewoon de gordijnen opentrekken zonder te vragen. Hij had maandenlang geen zonlicht gezien, en de plotselinge helderheid prikte in zijn ogen.

Hij had van zijn grootvader gehoord dat de familie Brooks van plan was Dahlia met hem te laten trouwen.

Maar toen ontdekten ze dat Dahlia misschien geen kinderen kon krijgen. Geen kans dat zijn grootvader een vrouw die geen kinderen kon krijgen in de familie zou laten trouwen.

Dus ruilden ze haar in voor Reese. Afgezien van haar ouderwetse en plattelandskleding, alleen al van haar stem, was ze waarschijnlijk een schoonheid.

"Vanaf nu moet de kamer luchtig zijn met frisse lucht en veel zonlicht. Het is goed voor je herstel," zei Reese. "Bovendien maakt het het makkelijker voor mij om je benen te behandelen."

"Je kunt benen behandelen?" Malcolm's donkere ogen flitsten van verbazing.

Kon dit meisje hem echt genezen? Zijn grootvader had zoveel topdokters binnengehaald en talloze ziekenhuizen bezocht, allemaal zonder succes. Toen hij eraan dacht, vervaagde de hoop in zijn ogen weer.

"Vergeet het. Als zelfs de beste dokters mijn benen niet konden genezen, wat maakt dat jij het wel kunt?" Beter om de valse hoop meteen te laten varen.

Reese haalde gewoon haar schouders op. "Nou, we kunnen het in ieder geval proberen."

Ze bood niet aan om Malcolm's benen uit pure vriendelijkheid te behandelen. Ze wilde dat hij haar iets verschuldigd was, zodat hij de waarheid over de Flynn-familie zou onthullen. Misschien kon hij helpen om de dood van haar oma te onderzoeken. Niemand in de Flynn-familie wist er meer van dan hij. Dat was haar echte reden om hier te zijn.

Zodra ze de waarheid had, zou ze een manier vinden om te vertrekken.

Malcolm snoof, "Het is beter om het gordijn te sluiten. Ik wil je niet zien, en jij wilt mij waarschijnlijk ook niet zien."

Zijn stem was diep en magnetisch, alsof het in je ziel kon weerklinken.

Reese schoot terug, "Maar we zullen elkaar vanaf nu elke dag zien. Wil je het echt zo houden?"

Het vermijden zou niets oplossen.

Reese begreep het. Zo knap zijn maar vastzitten in bed moest zwaar zijn.

Ze trok zelfverzekerd een wenkbrauw op.

"Laat me het proberen. Het zal je geen pijn doen. Tenslotte hebben zoveel dokters het geprobeerd en gefaald. Misschien kan ik het wel voor elkaar krijgen."

Malcolm keek haar met een koude blik aan. "Denk je echt dat je het kunt?"

Reese wist dat Malcolm een slecht humeur had. Op slechts twintigjarige leeftijd runde hij een bedrijf en had hij een greep op de hele economie van Amsterdam. Hij was een grote naam in de industrie. Eén woord van hem, en de hele economie van de stad kon een klap krijgen.

Ze trok een wenkbrauw op en gaf hem een uitdagende blik, "Waarom proberen we het niet?"

Sinds het ziekenhuis Malcolm had verteld dat zijn benen verloren waren, had hij zichzelf opgesloten, proberend de pijn te verdoven. Hij was nieuwsgierig wat Reese kon doen. Hij zou het als een experiment behandelen.

"Wat is je plan nu?"

Toen hij instemde met de behandeling, verspilde Reese geen tijd. Ze haalde een klein tasje uit haar koffer, opende het en onthulde een stel zilveren naalden van verschillende maten. Ze liep naar Malcolm toe en begon zijn benen van boven naar beneden te onderzoeken.

Malcolm tuurde en trok een wenkbrauw op. Misschien wist Reese echt waar ze mee bezig was?

Pas nu kreeg Malcolm een goed beeld van haar gezicht. Het licht had het eerder moeilijk gemaakt om te zien. Hij wreef gefrustreerd over zijn voorhoofd. Wat voor vrouw had zijn grootvader voor hem uitgekozen? Dit... dit was te veel.