Hoofdstuk 1 - Eerste ontmoeting
'God, wat is hij knap!'
Isabella zat bijna te kwijlen terwijl ze schaamteloos staarde naar de vreemdeling die het tweederangs eetcafé binnenkwam waar ze vier dagen per week werkte en waar ze ook de rest van haar vrije tijd doorbracht.
Deze keer was ze er voor de lunch, maar het was praktisch haar thuis en ze wist dat hij daar niet thuishoorde; een vijfsterren Michelin-restaurant leek meer zijn stijl.
Natuurlijk wekte hij haar interesse. Hij had ogen die je ziel leken op te slokken, die verbluffende kleur van een stormachtige oceaan op een bewolkte dag. De soort dag die je thuis in bed doorbrengt, terwijl je de liefde bedrijft.
Donker en rommelig haar, schandalig sensuele volle lippen en een zeer mannelijke kaaklijn die je dwong naar hem te staren, zonder enige controle over jezelf. Een sterk, zwaar gebouwd lichaam dat duidelijk zichtbaar was onder zijn Armani-pak, dat ongetwijfeld op maat gemaakt was.
Hij wierp een blik op zijn limited edition Rolex met afkeurende ogen, innerlijk vloekend op degene die waarschijnlijk te laat was voor de afspraak.
'Wie zou dat durven?' Isabella grijnsde in zichzelf.
'Ik vraag me af, is het een man of een vrouw die hij verwacht?' Ze was innerlijk aan het debatteren.
Ze kon niet door hem heen kijken, hoewel het een geheime genoegdoening van haar was om in de gedachten van mensen te lezen. En meestal had ze het bij het rechte eind.
'Nou ja, meestal. Ik heb mijn deel van misleiding gehad voor mijn leeftijd!'
Haar lichaam trilde, maar ze schudde snel de sombere herinneringen van zich af en richtte haar aandacht op de vreemdeling, terwijl ze probeerde hem te doorgronden.
Zoals zij het zag, waren er twee soorten intelligentie in deze wereld. Aangeboren en verworven door leren. De hare was onmiskenbaar aangeboren, hoewel ze ook behoorlijk veel las.
Lust.
Voor het eerst sinds ze het had uitgemaakt met haar vreemdgaande vriend, die haar in de prostitutie probeerde te krijgen, voelde ze lust opborrelen voor de ongeschikte vreemdeling die waarschijnlijk per ongeluk op die sjofele locatie was beland.
Isabella's ex-vriend, Asher, probeerde haar ervan te overtuigen haar maagdelijkheid voor een miljoen dollar te verkopen aan een vieze oude man, met de belofte dat ze met dat geld een grote bruiloft zouden hebben, een huis zouden kopen en een gelukkig leven zouden leiden.
Ze was achttien jaar en naïef in die tijd. Ze had het bijna geaccepteerd, maar God leek haar gunstig gezind en op een nacht, toen ze eerder terugkwam van haar avondlessen, betrapte ze hem met een andere vrouw.
Een hoer.
Het leek erop dat zijn werk was om jonge meisjes te rekruteren voor de prostitutie en het feit dat professor Geller zijn les had geannuleerd, redde haar leven, haar bestaan.
Dus ja, ze was gestopt met mannen te vertrouwen. Ze vermeed meestal om rond te kijken, en wat een zonde, want het leek erop dat ze iets miste.
'Kijken kost niets!' Ze kruiste haar benen strak om het opkomende verlangen van daar beneden te onderdrukken. Elk porie van haar lichaam was ontwaakt.
'Interessant. Het leven is de laatste tijd pijnlijk saai geweest. En het feit dat ik mijn dildo al een tijdje niet heb gebruikt, helpt niet.'
Isabella was geen non. Nog steeds maagd wat betreft mannen, maar ze wist hoe ze zichzelf plezier moest doen.
Ze bleef hem bestuderen terwijl ze de laatste druppels van haar koffie opdronk. En eerlijk gezegd, ze was niet de enige die dat deed. De vier dames aan de tafel rechts van haar deden niets anders dan fluisteren en giechelen sinds hij de kamer binnenkwam.
Ze bekeken hem van top tot teen, en men zou kunnen zeggen dat hij iedereen onder een soort betovering had, zelfs de mannen daar voelden een soort intimidatie.
'Hij is adembenemend, deze absurd knappe man.' Ze stopte instinctief een lok haar achter haar oor.
'Droom maar verder, Isabella! Het spreekt voor zich dat hij nooit aandacht zou besteden aan iemand die dit sjofele etablissement bezoekt. Laat staan iemand die hier werkt!'
Ze scande haar omgeving opnieuw, elke vrouw daar zou zich aan zijn voeten werpen als hij maar een teken van beschikbaarheid gaf.
Maar ze moesten hun hoop niet te hoog stellen. Dat soort man keek nooit een tweede keer naar iemand wiens uiterlijk niet overeenkwam met de glamoureuze types uit de topbladen. Er was niemand daar die aan die beschrijving voldeed, daar was Isabella zeker van.
Ze voelde medelijden met zichzelf, terwijl ze haar eten en koffie op had, zou ze de plek moeten verlaten, er was geen reden om langer te blijven. Het was al zielig genoeg dat ze daar ook op haar vrije dag at, maar ze had de werknemerskorting en dat bespaarde haar wat geld.
'Ik heb hiervan genoten zoals ik van een goede show zou genieten, maar hier zitten en kwijlen over de knappe vreemdeling zou zeker niet de huur betalen. Ik moet naar mijn tweede parttime baan.'
Ze vroeg om de rekening en terwijl ze wachtte tot de ober deze naar haar tafel bracht, controleerde ze haar make-up en trok haar jas aan.
Ze betaalde wat ze verschuldigd was plus fooi. Ze wist uit ervaring dat de obers daar van fooien leefden, en ze hadden een regel om elkaar een klein bedrag te tippen als ze daar aten.
Op weg naar de uitgang keek ze verward toe hoe de man met vloeiende gratie in haar richting liep. Haar adem stokte in haar keel, ze voelde de drang om haar speeksel door te slikken.
Zijn blik nam haar bijna hongerig in zich op, zijn ogen gleden op en neer over haar lichaam, ze voelde bijna de behoefte om te controleren of ze wel kleren aan had. Isabella was er nu vrij zeker van dat ze bloosde.
De vier vrouwen van de tafel aan de rechterkant, samen met de anderen in de buurt, wisselden blikken vol vragen en uitroepen uit.
'Ik ben nu onderdeel van de show! Verdomme, als ik dat eerder had geweten, had ik geld kunnen verdienen door kaartjes te verkopen!'
"Ben jij Isabella Duarte?" vroeg hij, zijn doordringende toon trilde van mannelijkheid.
"Ja." Ze worstelde om haar stem te vinden om te antwoorden, het klonk hoe dan ook vreemd in haar oren. "En jij bent?"
"Edmund Stark." voegde hij eraan toe. "Weet je wie ik ben?"
Ja, ze kende zijn verdomde naam heel goed. Ze had gehoopt dat ze nooit een lid van de Stark-familie zou ontmoeten.
De voorstelling was voorbij, en hoewel het leuk was zolang het duurde, verafschuwde ze nu elke cel van haar lichaam die opgewonden raakte door zijn aanwezigheid.
Ze knikte. Ze was niet eens van plan woorden aan hem te verspillen.
"Je moet met me meekomen!" eiste hij.
Alsof ze ergens met hem naartoe zou gaan. "Dat zal nooit gebeuren!" verklaarde ze luid en duidelijk, terwijl ze hem woedend aankeek.
"Het is nogal dringend!" drong hij aan, terwijl hij haar elleboog vastpakte en haar persoonlijke ruimte binnendrong.
Zijn nogal vertrouwde aanraking trof haar als een bliksemschicht, niet dat ze echt wist hoe dat voelde. Haar hart sloeg een paar slagen over, golven van hitte overspoelden haar hele lichaam bij die simpele aanraking.
Ze verwijderde zijn hand van haar elleboog en staarde hem met afschuw aan.
"Ik heb een hotelkamer gereserveerd bij..."
Hoe belachelijk van hem. "Ik weet zeker dat je dat hebt gedaan, maar het kan me niets schelen!" onderbrak ze hem, ze had totaal geen interesse om te weten waar hij verbleef.
Edmund was geschokt. Hij wilde zichzelf voorliegen dat de bron van zijn ongenoegen haar brutale gedrag was, iets wat niemand in zijn aanwezigheid durfde te vertonen, maar het was een heel andere reden.
Hij had haar op foto's gezien, maar die deden haar geen recht, Isabella was in het echt veel mooier. Hoezeer hij het ook verdomde om het zelfs aan zichzelf toe te geven, ze was de mooiste vrouw die hij ooit in zijn leven had gezien, en dat zei veel.
Hazelnootkleurige ogen van amandelvorm, dik lichtbruin haar dat ze in lange krullen droeg. Een perfect gevormde neus samen met rode volle lippen sierden haar gezicht.
Haar gladde, zongebruinde huid was de perfecte match voor haar wellustig gebogen en goed gedefinieerde lichaam, dat smeekte om verkend te worden. Zijn verbeelding had een direct effect op zijn lichaam, zijn lul werd hard in zijn broek.
Ondanks het feit dat ze totaal anders was dan zijn gebruikelijke type, zou hij in ieder geval enig plezier hebben terwijl hij zijn wraak nam.
'Haar familie heeft alles verwoest wat de Stark-familie door de generaties heen heeft opgebouwd, lijden en wanhoop waren onze vrienden door de jaren heen, totdat we alle tegenslagen overwonnen en een verdomde naam voor onszelf maakten. Een naam die instant angst oproept bij degenen die het horen. De naam Stark.'
De Duarte-familie kon niet zomaar alles afpakken, hij was vastbesloten ervoor te zorgen dat dat niet zou gebeuren.
Als hij haar soort niet zo zou verafschuwen, zouden de dingen misschien een andere wending hebben genomen tussen hen twee, behalve dat hij hen haatte en zij degene moest zijn die de prijs betaalde.
Terwijl hij haar met een niveau van wrok aankeek na haar introductie, moest hij haar nog wat verschrikkelijk nieuws brengen. "Je zus was betrokken bij een auto-ongeluk."
"W-wat?" Alsof ze in contact kwam met een onzichtbare muur, stopte ze plotseling, ze was op weg naar buiten.
"Kom met me mee, we moeten ergens privé praten!" Hij wees haar de weg naar zijn auto, ze trilde van top tot teen, terwijl de andere klanten alles met vurige interesse volgden.