Charmante Drieling: Vader, Houd Afstand!

Hoofdstuk 6 Waren zij vader en zoon?

Hoe meer Nora erover nadacht, hoe ingewikkelder het leek. Maar Thomas en het kind hadden verschillende bloedgroepen, dus ze konden onmogelijk vader en zoon zijn.

"Ik heb zo'n jeuk; kan ik niet krabben?" vroeg Aaron ongeduldig.

Nora schrok op uit haar gedachten. "Niet krabben. Wacht even, ik zal een manier vinden om je te helpen."

Aaron perste zijn dunne lippen op elkaar, zijn vingers krulden en ontkrulden, en hij voelde zich ellendig.

Tussen jeuk en pijn, zou hij liever voor pijn kiezen!

Nora haalde de EHBO-doos tevoorschijn en zocht naar allergiemedicatie, maar kon het na een tijdje nog steeds niet vinden.

Aaron keek naar haar koele houding en kon het niet laten om opnieuw te vragen: "Is er geen andere manier om deze jeuk snel te verlichten?"

Nora zuchtte, "Je hebt me echt te pakken. Blijf stil; ik zal het voor je insmeren."

Aaron bleef stil zitten en keek toe hoe Nora zijn pyjama losknoopte. Haar kleine handen gleden zachtjes over zijn huid. De ondraaglijke jeuk werd enigszins verlicht door Nora's aanraking.

Aaron haalde diep adem en keek naar Nora. Ze had haar hoofd gebogen, een lok haar zwaaide speels bij haar oor. Haar verfijnde gezicht toonde een vleugje ernst.

Aaron's blik gleed naar Nora's slanke nek, die zachtjes oplichtte onder het licht. In de stille nacht vulde Nora's geur de lucht en prikkelde zijn zintuigen.

Terwijl Aaron naar Nora keek, flitste een scène van vier jaar geleden plotseling door zijn gedachten. Die nacht waren de handen van de vrouw net zo zacht.

Aaron voelde zijn mond droog worden, en de plekken waar Nora hem had aangeraakt, leken nog meer te jeuken.

Deze jeuk was anders dan de allergische; het was alsof een veertje zachtjes over zijn hart streek.

"Thomas, waar denk je aan?" vroeg Nora terwijl ze hem bleef insmeren en geleidelijk Aaron's vreemde gedrag opmerkte.

Een vleugje schaamte flitste door Aaron's diepe ogen, maar zijn gezicht bleef onbewogen. "Je bent een dokter; je zou moeten weten dat sommige fysiologische reacties buiten iemands controle liggen."

Nora was verbijsterd. Ze probeerde Thomas beter te laten voelen, maar ze was het object van zijn verbeelding geworden!

Ze trok snel haar hand terug en knoopte Aaron's pyjama dicht. "Thomas, aangezien je de allergie kreeg van de pindakoekjes die ik je gaf, zal ik het je niet kwalijk nemen. Anders zou ik je zeker laten betalen!"

Aaron keek naar haar nu koude en mooie gezicht, sloot zijn ogen en voelde een golf van irritatie. De jeuk keerde terug en kwelde hem opnieuw.

Eindelijk vond Nora de allergiemedicatie en gaf het aan hem.

De volgende ochtend floten de vogels alsof ze iedereen eraan herinnerden dat een nieuwe dag was begonnen.

Aaron werd wakker, bewoog zijn lichaam en ontdekte dat de jeuk weg was en de uitslag was verminderd.

Echter, zijn onderlichaam had nog steeds geen gevoel. Dit gebrek aan controle was werkelijk gekmakend.

Aaron's gezicht betrok, en hij balde zijn vuisten en sloeg hard op de zijkant van het bed. De deur ging open en Nora kwam binnen.

"Zo vroeg in de ochtend al boos? Als je mijn bed kapot maakt, hoe ga je dat dan betalen?"

Aaron, in een slecht humeur, zei kil: "Behandel me beter, anders krijg je er spijt van."

Nora rolde met haar ogen, haar gezicht betrok. "Geef me die houding niet, anders laat ik je nu meteen spijt krijgen!"

Aaron's gezicht werd zo donker als inkt, zijn scherpe ogen priemden naar Nora. Maar Nora was niet bang voor hem. "Wil je dat ik voor je zorg of niet? Als dat zo is, laat die houding dan vallen."

Aaron haalde diep adem, sloot zijn ogen en onderdrukte ternauwernood zijn innerlijke woede.

Onder andermans dak, moest hij het verdragen!

Nora zag dat Aaron stil was geworden en besloot het hem niet moeilijk te maken. "De rolstoel komt zo. Het heeft me behoorlijk wat geld gekost. Je mag blij zijn dat ik zo'n goedhartig persoon ben."

Bij het horen hiervan zei Aaron plotseling: "Ik zal je in de toekomst terugbetalen." Hij had genoeg geld, als niets anders.

"Dat heb je gezegd." Nora nam Aaron's woorden niet serieus. Ze ruimde wat op en verliet toen de kamer.

Niet lang daarna werd de deur weer opengeduwd en een klein hoofdje gluurde naar binnen. "Ben je wakker?"

Het was Samantha.

"Goedemorgen, Samantha." Aaron's uitdrukking verzachtte onwillekeurig.

Samantha droeg gele pyjama's met tekenfilmfiguren, haar haar was ongekamd, en ze rende naar het bed in haar kleine slofjes. "Heb je goed geslapen vannacht?"

Haar zoete stemmetje deed Aaron lichtjes glimlachen. "Het was oké."

Hoewel hij helemaal niet goed had geslapen, wilde hij Samantha gelukkig maken door haar lachende ogen te zien.

"Je lippen zijn zo droog. Heb je dorst? Ik haal wat water voor je."

Toen Samantha Aaron's droge lippen zag, keek ze rond en ging de theekop halen die in de buurt stond.

Aaron voelde een warmte in zijn hart. "Dank je, Samantha. Ik drink het later wel."

"Ik help je drinken."

Op dat moment werd de deur opengeduwd en Nora zag Samantha op het punt staan Aaron water te geven. Ze voelde zich een beetje sprakeloos. "Samantha, waarom ren je zo vroeg al rond? Kom hier snel."

Nora had zelf nog nooit zo'n behandeling gekregen!

"Mama, de man heeft dorst," zei Samantha terwijl ze met haar grote ogen knipperde.

"Wat als ik ook dorst heb?" vroeg Nora opzettelijk terwijl ze Aaron hielp rechtop te zitten.

Samantha dacht even na. "Ik help hem eerst drinken, dan haal ik water voor mama!"

Nora was stil. Was Samantha echt haar biologische dochter? Ze koos zo snel de kant van een buitenstaander!

Ondertussen waren Lucas en Becky onderweg naar de buitenwijken. "Lucas, is het waar dat Nora en haar drie kinderen nu bij haar grootmoeder wonen?" vroeg Becky.

"Ja," antwoordde Lucas.

"Wat als ze nog steeds weigert te scheiden?"

Lucas' ogen flitsten. "Dat zal ze niet."

"Dat hoop ik maar." Een koude glinstering verscheen in Becky's ogen.

Al snel arriveerden ze buiten het kleine gebouw waar Nora woonde.

Ze waren met één doel gekomen: Nora vinden. Hun vastberadenheid was onwrikbaar - ze waren vastbesloten om haar te laten scheiden van Lucas, en het moest vandaag gebeuren!

Op dat moment arriveerde de rolstoel die Nora voor Aaron had besteld. Ze had hem net in elkaar gezet en hielp Aaron erin zitten, waarna ze hem naar de voortuin duwde voor wat frisse lucht.

Becky stapte uit de auto en zag dit tafereel van een afstand. "Oh, waarom is er een invalide persoon bij Nora thuis? Is dat haar minnaar?"

Lucas zag ook Aaron in de rolstoel zitten. Echter, hij stond buiten het hek en kon Aaron's gezicht niet duidelijk zien. Wat was de relatie van deze man met Nora?

"Nora, doe de deur open!" Lucas trok snel Becky mee terwijl ze naar voren liepen.

Nora keek van een afstand naar hen en herkende hen meteen. Ze hadden haar zo snel gevonden.

"Nora, doe de deur open. We moeten praten over de scheiding!" Lucas' stem was dringend en vol druk.

---

(Ik raad ten zeerste een meeslepend boek aan dat ik drie dagen en nachten niet kon wegleggen. Het is ongelooflijk boeiend en een absolute aanrader. De titel van het boek is "Breakup to Bliss". Je kunt het vinden door ernaar te zoeken in de zoekbalk.

Hier is de samenvatting van het boek:

Weet je wat echte wanhoop is? Laat me het je vertellen.

Op mijn verlovingsfeest brak er brand uit. Mijn verloofde stormde heldhaftig de vlammen in. Maar hij kwam niet om mij te redden—hij redde een andere vrouw.

Op dat moment stortte mijn wereld in.)