Charmante Drieling: Vader, Houd Afstand!

Hoofdstuk 5 Wiens kind was dit?

"Meneer Gordon." De bezoeker haastte zich naar het bed, zijn stem doordrenkt met een mix van opwinding en vreugde.

Aaron keek naar Noe Evans, wiens gezicht bedekt was met stof, en zijn knappe wenkbrauwen fronsten lichtjes.

"Noe, ben je beroofd?"

"Nee, er staan nogal wat vallen in de tuin."

Noe herinnerde zich hoe hij per ongeluk iets had geactiveerd, waardoor er zand over zijn gezicht vloog, en hij kon niet anders dan erover verbaasd zijn.

Hij vroeg zich af wie de vallen in de tuin had gezet. Wie het ook was, die persoon moest behoorlijk bekwaam zijn om zoveel vallen te hebben opgezet.

Aaron trok een wenkbrauw op, een lichte glimlach speelde om zijn lippen.

De vallen moesten door de familie zijn gezet. Het was behoorlijk attent, aangezien Nora, een vrouw die met drie kinderen op het platteland woonde, hun veiligheid moest waarborgen.

"Meneer Gordon, het is maar goed dat u in orde bent, anders..." Noe keek naar Aaron, zijn ogen werden een beetje rood.

Aaron kwam weer bij zinnen. "Word niet emotioneel. Hoe is het thuis?"

"Uw grootvader hoorde over uw ongeluk en kreeg een hartaanval. Hij ligt nu in het ziekenhuis. Uw vader en ooms wisselen elkaar af om bij hem te blijven."

Jacob Gordon ligt in het ziekenhuis!

Aarons uitdrukking werd serieus. "Noe, vind een manier om hem stiekem te laten weten dat ik nog leef, zodat hij gerust kan zijn."

"Ja," antwoordde Noe, aarzelend voordat hij vroeg, "Maar meneer Gordon, gaat u nu niet terug?"

"Niet voorlopig," antwoordde Aaron koel, "Iemand heeft met mijn auto geknoeid. Aangezien iemand me dood wil hebben, wil ik zien wat ze hierna zullen doen."

De familie Gordon was een grote clan, en de erfgenaam was altijd de oudste zoon.

Echter, in zijn generatie had Jacob erop gestaan om hem de erfgenaam van de Gordon-groep te maken ondanks tegenstand.

Als gevolg daarvan was hij een doorn in het oog van de andere leden van de Gordon-familie geworden.

"Meneer Gordon, gaat het echt goed met u? Moet ik Dr. Hamilton laten komen om u te onderzoeken?" vroeg Noe bezorgd terwijl Aaron bleef liggen.

"Niet nodig. De persoon die me heeft gered is een dokter, en ze is zeer bekwaam. Mijn been is gebroken, maar ze zei dat ze het kan genezen," legde Aaron uit.

Noe keek geschokt; toen viel zijn blik op Aarons been. Op dat moment waren er zachte voetstappen buiten te horen.

Aaron keek naar Noe. "Je moet nu gaan. Ik neem contact met je op als ik iets nodig heb."

Noe was nog steeds bezorgd maar gehoorzaamde en vertrok snel.

Aaron sloot zijn ogen en deed alsof hij sliep. Niet lang daarna werd de deur weer zachtjes opengeduwd.

Aaron rook een vage, natuurlijke geur, geen dure parfum, maar een unieke geur van een vrouw.

Nora's koele vingers raakten lichtjes zijn voorhoofd aan en trokken zich toen terug. Aaron had gedaan alsof hij sliep, maar plotseling voelde hij overal jeuk.

Hij fronste instinctief zijn wenkbrauwen en opende toen zijn ogen.

Nora stond op het punt te vertrekken maar pauzeerde. "Heb ik je wakker gemaakt?"

Hij was net vandaag wakker geworden, en Nora was bezorgd dat hij 's nachts iets nodig zou hebben, dus kwam ze naar beneden om hem te controleren, niet verwachtend hem wakker te maken.

Aaron voelde de jeuk intenser worden. Hij hief zijn hand op om zijn schouder te krabben. "Ik heb jeuk."

Jeuk.

Nora was even verbluft, haar blik viel op zijn blootgestelde huid, haar ogen vernauwden lichtjes.

Op dat moment begonnen er rode vlekken op Aarons arm te verschijnen.

Het was een allergische reactie!

"Niet krabben."

Nora tilde snel Aarons nachthemd op om te controleren en zag een grote uitslag op zijn lichaam.

"Je hebt een allergische reactie."

Aaron wilde krabben maar hield zich in.

"Is het iets in de medicijnen die je me hebt gegeven?"

"Ongelooflijk!"

Nora keek naar Aaron, een gedachte flitste door haar hoofd.

"Thomas, ben je allergisch voor pinda's?"

Hij was eerder in orde geweest; het was pas na het eten dat hij een allergische reactie kreeg. En hij had pindakoekjes gegeten.

"Ik weet het niet," flapte Aaron eruit.

"Je moet allergisch zijn voor pinda's. Dat is de meest waarschijnlijke oorzaak." Nora bestudeerde Aaron, stiekem verbaasd.

Deze Thomas was net als Alex, allergisch voor pinda's.

Toen Alex drie was, had ze hem ooit een pindakoekje gegeven. Die nacht had Alex een allergische reactie, met symptomen identiek aan die van Thomas nu!

Hoe kon het zo'n toeval zijn? Thomas leek zo veel op haar kind en was ook allergisch voor pinda's, net als Alex.