Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 139

Ik kijk hoe Nico wegrijdt. Mijn gehuil is gestopt. Nu voel ik me gewoon een dwaas. Ik trek me los van Julian en kijk naar hem op.

"Het spijt me zo." snik ik, "Ik wil niet huilen. Het gebeurt gewoon. Het is gewoon overweldigend, denk ik."

Hij zegt niets. Zijn lippen zijn op elkaar geperst, zijn oge...