Hoofdstuk 10 Na de uitwisseling
Nog steeds onrustig, zelfs nadat hij in de taxi was gestapt met Galatea, kon Caspian niet stoppen met achterom kijken.
"Mam," riep hij naar Galatea. "Je houdt toch van me, hè? Wat er ook gebeurt, je zult me niet in de steek laten, toch?"
Bij het horen van de vraag lachte Galatea zachtjes, "Waarom die plotselinge twijfel? Ik ben je moeder. Zelfs als de hemel naar beneden zou vallen, zou ik je nooit verlaten."
Caspian voelde een golf van emotie bij haar woorden, zijn ogen vulden zich met tranen. Orion had nooit zoiets tegen hem gezegd. "Dank je, mam!"
Galatea lachte en tikte lichtjes op zijn hoofd.
Nadat ze uit de auto waren gestapt, hield Galatea Caspian's hand vast terwijl ze het appartementencomplex binnengingen. Caspian had een beschermd leven geleid, zijn wereld beperkt tot een strikt schema tussen school en thuis, en hij was niet veel verder gekomen.
Het bescheiden appartement leek vreemd voor hem. Was dit echt waar zijn moeder woonde? Leefde ze in armoede?
Eenmaal binnen observeerde Caspian zijn omgeving. De plek was kleiner dan hij had verwacht, maar het idee om samen te wonen met de moeder die hij zo dierbaar hield, maakte elke plek acceptabel.
"Mia, help me even. Ik ga wat barbecue maken voor Harry en Elisa," riep Galatea nadat ze haar schoenen had verwisseld.
"Geweldig!" Elisa stormde haar kamer uit bij het horen van barbecue. "Mam's kookkunsten—ik kan niet wachten!"
Caspian keek naar de vrolijke Elisa. Was dit Harry's kleine zusje? Ze had zoveel geluk en was ook nog eens ontzettend schattig.
Galatea en Mia wisselden van kleding en gingen naar de keuken, en een nieuwsgierige Elisa kwam naast Caspian staan en fluisterde, "Heeft mam je uitgescholden?"
Caspian begreep haar niet helemaal, maar schudde toch zijn hoofd. "Nee, mam is echt aardig."
"Echt? Heeft ze je niet gestraft?" Elisa klonk oprecht verbaasd. "Je bent al twee keer weggeslopen, en mam heeft je niet eens uitgescholden? Is ze zo mild geworden?"
Overrompeld werd Caspian nog nerveuzer. Het was geen waanbeeld; zijn moeder had echt een zoon die sprekend op hem leek. Hij realiseerde zich dat zijn moeder hem beide keren had aangezien voor haar echte zoon.
Wat zou er gebeuren als haar echte zoon terugkwam? Dan zou zijn bedrog aan het licht komen. Hoe zou hij dat aanpakken?
"Heb je mam in je pyjama opgespoord?" vroeg Elisa, terwijl ze aan de stof van zijn nachtkleding voelde. "Ik heb deze nog nooit gezien. Ze zijn zo zacht. Heb je ze gekocht zonder het me te vertellen? Waar heb je het geld vandaan gehaald?"
Terwijl Caspian worstelde met de stortvloed aan vragen, sprong Elisa plotseling op. "Heb je mijn spaarpot leeggeroofd?"
Ze rende naar haar kamer en riep, "Harry, als je mijn spaargeld hebt gepakt, vertel ik het mam!"
Caspian volgde haar de slaapkamer in en zag hoe ze een stapel munten uit een spaarpot goot en ze nauwgezet telde. Hij begreep de ophef niet.
"Moet je echt zo'n klein bedrag sparen?" vroeg hij simpelweg, verbaasd.
Caspian had geen besef van geld. Zijn zakgeld bestond altijd uit flinke bedragen, zes cijfers, en altijd gewoon nummers op een kaart—contant geld was een totaal vreemd concept voor hem.
"Harry, ik zit al meer dan vierhonderd euro in de min, en jij noemt dat kleingeld?" Elisa was woedend. "Je zei dat chique restaurants in Amsterdam een startprijs van €320 per persoon hebben. We hadden een deal voor de helft van de prijs kunnen krijgen voor ons tweeën, en dit geld zou een luxe maaltijd voor ons beiden hebben gedekt!"
Kon een maaltijd van €320 als luxueus worden beschouwd? Caspian had zijn twijfels, maar nu was niet het moment om die te uiten.
Na het tellen van het geld ontdekte Elisa dat er niets ontbrak en slaakte een zucht van verlichting, aanzienlijk meer op haar gemak.
"Harry, je hebt stiekem mooie pyjama's voor jezelf gekocht en geen voor mij?" beschuldigde ze.
"Vind je deze pyjama's leuk?" vroeg hij.
"Ja, ze zijn zo zacht."
"Dan koop ik er een paar voor je." Ondanks dat hij zonder iets van huis was vertrokken, wist hij dat zijn vader een bankrekening voor hem had geopend. Hij kon gewoon naar de bank gaan, gezichtsherkenning gebruiken en geld overmaken wanneer het veilig was. "Hoeveel wil je er?"
"Eentje is genoeg."
"Oké. Heb je verder nog iets nodig? Ik haal het voor je," beloofde hij.
Elisa viel stil.
Toen, terwijl ze hem van top tot teen met verbazing bekeek, vroeg Elisa, "Harry, je lijkt ineens een heel ander persoon?"
"Had ze het door?" Caspian slikte nerveus, maar verzekerde haar snel, "Nee, je bent mijn zus. Natuurlijk wil ik je verwennen."
‘Zou Harry zoiets zeggen?’ dacht Elisa.
Net toen Elisa iets anders wilde vragen, riep Galatea van buiten, "Het eten is klaar!"
Bij het horen hiervan slaakte Caspian een stille zucht van verlichting en haastte zich naar buiten. Ze gingen samen zitten, klaar om te eten.
"Het is de eerste keer dat ik dit maak—laat me weten wat je ervan vindt?" vroeg Galatea, vol verwachting wachtend op hun oordeel.
"Het is heerlijk," merkte Caspian op na een hap, en vond het zelfs beter dan de barbecue die hij eerder had gehad.
"Zo lekker!" knikte Elisa enthousiast. "Mam, je bent geweldig—een vrouw uit duizenden, echt een zeldzaamheid!"
Bij het horen van Elisa's lovende woorden kon Caspian niet anders dan glimlachen. De sfeer was zo comfortabel, in tegenstelling tot zijn eigen huis, waar strikte regels het spreken aan de eettafel verboden.
Het zien van de kinderen zo tevreden maakte Galatea ook gelukkig, maar ze kon haar zorgen niet volledig verbergen.
Ze kon niet terug naar het Serenity Heights Medisch Centrum, en het vinden van haar zoon leek alleen mogelijk via mevrouw Marigold. Maar hoe kon ze haar benaderen?
"Is dit mijn oma?" Harry wees naar de foto van mevrouw Marigold in een album en liet het aan Alaric zien.
"Ja."
Harry had de foto's meerdere keren bekeken. Er waren niet veel foto's van Caspian, maar zelfs hij was verbaasd over de gelijkenis—het was griezelig.
Geen wonder dat Alaric in de war was; hij was zelf ook van zijn stuk gebracht. Was dat niet zijn eigen foto?
"Dus, ik heb een oma, een vader en een moeder?"
"Ja."
Harry viel stil. ‘Hoe is dit anders dan in de romans? Deze jongen, Caspian, lijkt zo veel op hem—ik wed dat hij dacht dat hij zijn lang verloren broer was. En hij heeft zijn eigen echte ouders?’ vroeg hij zich af.
"Heb je een vrouw?" vroeg Harry serieus.