Mama, We Hebben een Man

Hoofdstuk 1 Wie is de vader van de kinderen?

In de kraamafdeling van het ziekenhuis.

"Spreid je benen wat meer, wijder!" De pijn diep van binnen deed Stellan Storm oncontroleerbaar beven. Toen de dokter de zweetdruppels op haar voorhoofd en haar pijnlijke uitdrukking zag, was hij meelevend en troostte haar, "Het bevallingsproces is behoorlijk pijnlijk. Houd vol."

"Oké." Ze knikte door de pijn heen.

"Ja, ik moet!" Moedigde ze zichzelf hardop aan.

Nog maar een maand geleden ging Storm's Groep failliet. Haar vader pleegde uit wanhoop zelfmoord en van de ene op de andere dag ging ze van een bevoorrechte erfgename naar een meisje dat verdrinkt in schulden.

Toen schuldeisers haar in het nauw dreven en ze geen uitweg meer zag, verscheen mevrouw Marigold als een reddende engel in haar tijd van nood, "Mijn zoon raakte ernstig gewond en ligt al twee jaar in coma, zonder tekenen van ontwaken. We hebben een meisje nodig met een schone familiegeschiedenis om draagmoeder te zijn en ons een erfgenaam te geven. In ruil daarvoor zal ik al je familie's schulden aflossen."

De voorwaarden van de vrouw waren duidelijk; als ze hun kind baarde, moest ze vertrekken en beloven nooit meer contact op te nemen.

Dat waren de voorwaarden die mevrouw Marigold stelde, en Stellan had geen andere keuze dan te accepteren.

Daarna raakte ze zwanger zoals gehoopt, en nog wel van een drieling.

Mevrouw Marigold was in de wolken. Ze regelde de beste prenatale zorg voor haar; kindermeisjes, voedingsdeskundigen en artsen die dag en nacht beschikbaar waren.

Nadat ze een misselijkmakend tonicum had doorgeslikt, knikte mevrouw Marigold tevreden, "Je moet het dieetplan volgen. Het is voor het welzijn van de baby's in je buik."

"Ik weet het, mam." Stellan voelde zich diep dankbaar tegenover mevrouw Marigold, "Mam, ik ben nu al een tijdje getrouwd in de familie en ik draag kinderen. Ik heb mijn man nog steeds niet gezien, maar mijn ochtendmisselijkheid is voorbij en gezien mijn medische achtergrond kan ik voor hem zorgen."

Mevrouw Marigold was vriendelijk voor haar, maar vreemd genoeg stond ze haar nooit toe haar man te zien, noch sprak ze ooit over hem. Zijn bestaan was een mysterie voor haar.

"Niet nodig," zei mevrouw Marigold, "Zodra hij ontwaakt, zul je hem ontmoeten. Voor nu, concentreer je gewoon op je zwangerschap."

Stellan kon niet anders dan zich afvragen waarom ze hem niet mocht ontmoeten. Was het omdat zijn verwondingen te gruwelijk waren, of omdat zijn uiterlijk angstaanjagend was? Was mevrouw Marigold bang dat ze in angst zou vluchten?

Negen maanden later zwol haar buik op alsof hij op het punt stond te barsten. Met een drieling moest ze een keizersnede ondergaan. Mevrouw Marigold had de operatie om drie uur 's middags gepland. Naarmate de operatietijd naderde, veroorzaakten mevrouw Marigold's afwezigheid en een steek van pijn in haar buik onrust bij Stellan.

Enkele momenten later...

"Bang."

Plotseling vloog de deur van de kamer open en stormde mevrouw Marigold naar binnen met een donderende blik.

"Mam, je bent eindelijk hier," begon Stellan, maar ze werd tot zwijgen gebracht door de pijnlijke klap in haar gezicht.

"Jij verraderlijke vrouw, ik had nooit gedacht dat je zo'n sluwe slang zou zijn!" beschuldigde mevrouw Marigold.

Stellan was totaal verbijsterd, "Mam, waar heb je het over?"

"En je hebt het lef om dat te vragen?" Mevrouw Marigold kookte van woede terwijl ze de DNA-testresultaten naar haar gooide, "Kijk zelf maar!"

De resultaten waren van een vaderschapstest die het DNA van haar vegetatieve zoon vergeleek met dat van het kind dat ze droeg.

"GEEN BIOLOGISCHE RELATIE" schreeuwde haar in dikke letters tegemoet, zo duidelijk dat het Stellan in shock achterliet.

"Dit kan niet!" Stellan verklaarde met overtuiging, "Ik ben met niemand anders geweest. Hoe kunnen deze baby's niet van hem zijn? Er moet een fout zijn gemaakt."

"Het DNA-rapport is glashelder, en je probeert er nog steeds onderuit te komen!" Mevrouw Marigold was buiten zichzelf van woede, ze greep Stellans kraag en siste, "Stellan, te denken dat je me hebt bedrogen, je kunt maar beter bidden voor je verdorven ziel!"

Op dat moment voelde Stellan een scherpe pijn en zakte ze op haar knieën, een stroom van vloeistof die het begin van de bevalling aankondigde; de baby kwam eraan!

"Mam, alsjeblieft, help me. Ze zijn echt zijn kinderen. Help me," smeekte Stellan, terwijl ze mevrouw Marigolds kleren vastgreep, maar mevrouw Marigold duwde haar met minachting weg.

"Jij verachtelijke vrouw, na me zo grondig te hebben bedrogen, durf je te hopen dat ik jou en het bastaardkind in je zou helpen?"

"Mam, ik smeek je," hijgde Stellan, overweldigd door pijn.

"De moeder is in actieve arbeid en moet nu bevallen." De dokter snelde naar mevrouw Marigold, "We moeten onmiddellijk een keizersnede uitvoeren, mevrouw Marigold."

"Een keizersnede? Laat haar lijden en sterven in pijn, niemand mag die operatie op haar uitvoeren!" Mevrouw Marigolds haat voor Stellan was diepgeworteld.

Met mevrouw Marigolds weigering had de dokter geen andere keuze dan Stellan naar de verloskamer te brengen voor een natuurlijke bevalling. Een uur later naderde de dokter mevrouw Marigold, een huilende babyjongen in zijn armen.

"Mevrouw Marigold, de moeder heeft een ernstige bloeding gehad. Van de drieling heeft er maar één het overleefd. We hebben alles gedaan wat we konden."

Mevrouw Marigold wierp een blik vol minachting op de jongen, maar voordat ze iets kon zeggen, stormde Rook opgewonden binnen, "Mevrouw, geweldig nieuws, Alaric is wakker!"

"Wat zei je?" Mevrouw Marigold kon haar oren niet geloven, "Wat? Alaric is wakker?"

"Ja, mevrouw, Alaric is ontwaakt uit zijn driejarige coma!"

"En wat doen we met het kind?" vroeg de dokter terwijl mevrouw Marigold zich omdraaide om te vertrekken, wat nog een dringende vraag opriep.

Mevrouw Marigold keek nog een keer naar het kind; haar wenkbrauwen gefronst in gedachten voordat ze zei, "De baby is geboren, en mijn zoon is wakker geworden alsof het lot er een hand in had. Hij is voorbestemd om bij onze familie Knight te blijven."

Rook nam de babyjongen voorzichtig uit de armen van de dokter en volgde mevrouw Marigold naar de auto, op weg terug naar het Knight landhuis.