7 - Geen ontsnapping?
Aurora
Ik voel een warme, kalmerende sensatie tegen mijn wang die me terugbrengt uit de diepten van mijn droomloze staat. Ik kan het niet helpen, maar leun ertegenaan en laat een zachte kreun ontsnappen terwijl ik probeer dichter bij de bron te kruipen.
Een lichte giechel dwingt me plotseling mijn ogen te openen en het kost me een paar keer knipperen om volledig wakker te worden en een gezicht dicht bij het mijne te registreren. Niet zomaar een gezicht, een engelachtig gebeeldhouwd gezicht dat de ware demonische aard verbergt van de enige echte Charlie DuPont. Hij draagt een zwart overhemd met lange mouwen, de bovenste twee knopen los, en een zwarte zakelijke broek en hij ligt naast me, met zijn hoofd rustend op zijn hand.
"Goedemorgen lieverd. Lekker geslapen?" kirde hij.
Ik kan niet anders dan sprakeloos blijven. Ik knipper nog een paar keer voordat mijn adem stokt en ik een enkele traan laat ontsnappen en mijn hart begint te bonzen als de Blue Man Group.
"Sshhh lieverd. Het is oké. Het is oké," zegt Charlie kalm terwijl hij mijn gezicht in zijn grote hand neemt en de streep die mijn traan achterliet wegveegt met zijn duimen. Ik voel het koele metaal van zijn ringen tegen mijn verhitte wangen.
"Braaf meisje." Hij prijst me terwijl ik kalmeer. Met die woorden spant mijn onderbuik zich aan en stroomt de hitte naar mijn kern. Ik kan niet geloven dat ik zo'n reactie kan hebben op mijn ontvoerder. Wat is er mis met me? Ik moet mentaal mijn hoofd uit mijn gedachten schudden.
"W-w-wat w-wil je?" stotter ik. Mijn keel is nog steeds zo schor.
Hij glimlacht en kantelt zijn hoofd. Hij leunt naar voren zodat zijn gezicht heel dicht bij het mijne is. Slechts een paar centimeter en onze lippen zouden elkaar kunnen raken. Ik kan niet anders dan naar zijn roze lippen kijken en ik bijt op mijn onderlip terwijl ik probeer de warme, kriebelige gevoelens in mijn buik te beheersen.
Hij leunt nog verder naar voren en ik denk dat hij me gaat kussen, maar hij verandert van richting en plaatst zijn lippen op mijn voorhoofd en blijft daar even hangen.
Wanneer hij mijn gezicht loslaat, draait hij zijn lichaam kort en pakt de waterfles die op het nachtkastje aan de andere kant van hem staat. Hij draait de dop eraf, brengt zijn sterke hand onder mijn hoofd en helpt me, brengt de fles naar mijn lippen. Ik open gretig mijn mond en laat de koele vloeistof mijn lichaam binnenstromen.
Hij neemt de fles weg als die bijna leeg is en flitst die miljoen-dollar glimlach. Ik staar naar hem, een wenkbrauw opgetrokken, wachtend op een antwoord.
Hij haalt adem voordat hij zo kalm zegt: "Je weet al wat we willen, lieverd. Jij. Jij bent van ons. We hebben je naar ons huis gebracht. Jouw huis..." fluistert hij dat laatste deel.
Ik was sprakeloos. Mijn mond opent en sluit als een happende vis voor een moment. Proberend deze absurditeit te begrijpen. Toen werd ik boos.
"Huis?" spuugde ik. "Dit is NIET mijn huis. En ik ben NIET van jullie. Ik weet niet welk ziek spel je speelt, maar ik ben niet geïnteresseerd. LAAT ME LOS!" Ik schreeuw bijna terwijl ik opnieuw aan de boeien trek die me aan dit bed binden.
Charlie kijkt me alleen maar aan met amusement en adoratie op zijn gezicht. De kleine glimlach zou heet zijn als hij niet mijn verdomde ontvoerder was.
"Jij. Bent. Zo. Schattig als je boos bent!" zegt hij terwijl hij met elk woord op mijn neus tikt. Het is walgelijk! Ik probeer hem een blik te geven die hem fijner zou hakken dan de uien die ik in mijn soepen doe, maar het maakt hem alleen maar aan het lachen.
"Ik zal je boeien losmaken als je belooft een braaf meisje voor ons te zijn. Het ontbijt is klaar. Je moet honger hebben, liefje." Hij verklaarde en voordat ik hem kon vertellen dat ik niet geïnteresseerd was in zijn eten, rommelde mijn buik luid. Ik kon niet anders dan warmte in mijn wangen voelen. Ik weet zeker dat als ik in de spiegel boven me zou kijken, mijn gezicht zo rood zou zijn als de lakens.
Charlie lachte. "Dus... beloof je een braaf meisje voor ons te zijn?"
Ik wist dat ik mee moest spelen. Ik sloot mijn ogen en zuchtte verslagen. "J-ja," zei ik.
"Ja, wat?" drong hij aan. Meent hij dit serieus?
Verdorie. Ik heb echt honger. Goed, ik speel zijn stomme spelletje mee.
"Um... Ja, meneer?" antwoordde ik, maar meer als een vraag.
"Braaf meisje. Ik ga nu je boeien losmaken. Je zult NIET proberen weg te rennen. Je blijft op dit bed. Ik zal je kleren pakken en je aankleden. Je zult NIET tegen me vechten. We lopen samen naar de eetkamer en je houdt mijn hand de hele tijd vast en je zult niet tegen me vechten. Begrepen?" Zijn aura is dominant, en ik voel me gedwongen om te gehoorzamen.
"J-ja meneer," piepte ik.
Met een andere goedkeurende knik reikt hij over mijn lichaam naar het nachtkastje. Ik houd mijn adem in terwijl zijn gewicht me neerdrukt en het is vreemd genoeg plezierig. Hij haalt een sleutel tevoorschijn. Een sleutel! Dus zelfs als ik de verdomde boeien had kunnen aanraken, had ik niets kunnen doen. Dit wordt alleen maar beter.
Hij begint met mijn polsen en maakt ze los. Ik wrijf zachtjes over mijn polsen om de bloedsomloop te herstellen terwijl hij van het bed afstapt om het laken van mijn voeten te tillen en ook die boeien los te maken. Langzaam ga ik rechtop zitten, het laken tegen mijn bijna blote borst houdend in de hoop het laatste beetje waardigheid dat ik heb te bedekken.
Charlie kijkt me intens aan. Binnen een oogwenk zit hij naast me, op de rand van het bed. Zijn gewicht laat het matras inzakken en zijn lange, gespierde figuur torent nog steeds boven mijn kleine gestalte uit. Het amberkleurige licht omlijst zijn figuur als een engelachtige gloed. Hij grijpt mijn polsen stevig vast en dwingt ze naar mijn zij. Een grijns verschijnt op zijn gezicht terwijl het laken in mijn schoot valt en mijn kanten beha onthult, mijn D-cup borsten zitten mooi in de cups, waardoor ze extra vol lijken. Mijn decolleté is gedefinieerd en geaccentueerd door het kleine kanten appliqué.
Mijn tepels verharden onmiddellijk door zijn nabijheid. Godzijdank is mijn beha zwart en is de kamer donker, anders zou het nog gênanter zijn. Mijn adem versnelt en mijn borstkas rijst en daalt snel. "Verberg jezelf nooit voor ons, liefje. Er is niets dat we nog niet hebben gezien. Je bent adembenemend, lieverd. Je hoort bij ons, helemaal. Onthoud dat." Hij staat op en plaatst opnieuw een kus op mijn voorhoofd en vervolgens op mijn wang, waarna hij zich omdraait en naar de kast loopt.
Ik laat de adem los die ik niet wist dat ik inhield. Mijn handen zijn aan mijn zijden terwijl ik begin te beven. Ik ben doodsbang bij de gedachte aan wat deze mannen met me van plan zijn.
Charlie komt terug met zwarte stof gevouwen over zijn rechterarm en eenvoudige witte gesloten schoenen in zijn linkerhand.
"Sta op," beveelt hij terwijl hij naar de kant van het bed loopt die het dichtst bij mij is.
Ik doe wat hij zegt, waardoor de rest van mijn lichaam aan hem wordt blootgesteld. Aarzelend begon ik mijn armen te bewegen om mezelf te bedekken, maar een strenge blik en een lage bariton grom van Charlie stopten me. Ik probeerde ergens anders te kijken, de hitte van mijn wangen door mijn hele lichaam voelend.
"Gewoon prachtig. Verdomme! Je bent zo mooi, Aurora," zei hij, bewonderend. Ik wierp een blik op hem en zag hem de voorkant van zijn broek aanpassen. Een duidelijke bult spande tegen de stof.
"Maak een foto, het duurt langer," flapte ik eruit met minachting. Shit. Ik beet snel op mijn lip en boog mijn hoofd.
"Dat zou ik graag doen, lieverd. Bedankt! Later misschien," antwoordde hij en knipoogde naar me. "En let op je houding, liefje. De volgende keer zal ik niet aarzelen om je over mijn knie te leggen en je billen rood te maken voor je brutale gedrag," voegde hij eraan toe, zijn dominante aura straalde tegen mijn ziel.
Ik bleef stil terwijl hij me begon aan te kleden. Hij boog lichtjes en opende de jurk voor me om in te stappen. Ik greep zijn brede schouders voor steun. Mijn god, hij moet elke vrije minuut in de sportschool doorbrengen.
Hij helpt me de strakke stof tegen mijn huid te schuiven. Ik steek mijn armen in de mouwen. Hij draait me om, zodat mijn rug naar zijn borst is gericht en ritst me langzaam dicht, waarbij zijn wijsvinger lichtjes over mijn rug glijdt. Ik ril onwillekeurig bij de zachte sensatie. Het is opwindend en ik kan niet anders dan luid uitademen. Het kost me alle controle om mijn benen niet tegen elkaar te wrijven om de warme gloed tussen mijn benen te verlichten.
Charlie plant een paar zachte kussen op mijn licht blootgestelde schouder terwijl hij mijn armen op en neer wrijft ter troost. De jurk die ik draag is van een designer.
Het is strak, omhelst al mijn rondingen en loopt net boven de knie uit. Kleine witte kapmouwtjes, een box-stijl snit aan de bovenkant met een witte stoffen strik in het midden. Een eenvoudige witte borduurwerk is ook aan de rand van de rok. Mijn grote borsten zitten strak tegen de stof, bijna korsetachtig, waardoor ze mooi en stevig blijven. Mijn decolleté wordt iets meer naar boven geduwd. Mijn gevlochten haar wordt dan door Charlie over mijn linkerschouder gelegd, en hij geeft een zachte kus op de rechterkant van mijn nek.
Ik glijd in de witte met kant bedekte schoenen die voor me zijn geplaatst en Charlie neemt mijn rechterhand met zijn linker en leidt me naar de deur. Hij klopt drie keer en dan klinkt het geluid van een slot dat openklikt. Klik. Klik. Klik. Drie sloten en dan gaat de deur open. Ik zie maar één slot aan deze kant van de deur.
Nou, dat is een heleboel saus voor oma's gehaktbrood.
Twee grote bewakers ter grootte van linebackers, gekleed in zwarte overhemden, zwarte broeken, nette schoenen en rode stropdassen. Ze dragen die doorzichtige plastic oortjes in hun oren en hebben zichtbare wapens in schouderholsters. Ze staan aan weerszijden van de deur. Snuiven al deze mannen rauw proteïnepoeder? Ze zijn enorm!
De bewakers beginnen ons te volgen terwijl we door de gang lopen.
Verdorie. Als ik dacht dat ik gemakkelijk kon ontsnappen, had ik het mis. Er is geen eenvoudige manier om te ontsnappen.