Vier of Dood

"Emma Grace?"
"Ja."
"Het spijt me om je dit te moeten vertellen, maar hij heeft het niet gehaald." De dokter kijkt me meelevend aan.
"D-dank je." zeg ik met een trillende ademhaling.
Mijn vader was dood, en de man die hem vermoordde stond op dit moment naast me. Natuurlijk kon ik dit aan niemand vertellen, want dan zou ik als medeplichtige worden beschouwd omdat ik wist wat er gebeurd was en niets deed. Ik was achttien en zou gevangenisstraf kunnen krijgen als de waarheid ooit uitkwam.
Niet zo lang geleden probeerde ik mijn laatste jaar op de middelbare school door te komen en deze stad voorgoed te verlaten, maar nu heb ik geen idee wat ik moet doen. Ik was bijna vrij, en nu zou ik geluk hebben als ik nog een dag kon doorkomen zonder dat mijn leven volledig instortte.
"Je bent nu en voor altijd bij ons." Zijn hete adem fluisterde in mijn oor en bezorgde me een rilling over mijn rug.
Ze hadden me nu stevig in hun greep en mijn leven hing van hen af. Hoe het zover is gekomen, is moeilijk te zeggen, maar hier was ik...een wees...met bloed aan mijn handen...letterlijk.
De hel op aarde is de enige manier waarop ik mijn leven kan beschrijven.
Elke dag werd een stukje van mijn ziel weggerukt, niet alleen door mijn vader, maar ook door vier jongens die zichzelf De Donkere Engelen noemden en hun volgelingen.
Drie jaar lang getreiterd worden is ongeveer alles wat ik aankan, en zonder iemand aan mijn zijde weet ik wat ik moet doen...ik moet eruit, de enige manier die ik ken. De dood betekent vrede, maar dingen zijn nooit zo eenvoudig, vooral niet wanneer de jongens die me naar de rand hebben gedreven, degenen zijn die uiteindelijk mijn leven redden.
Ze geven me iets waarvan ik nooit had gedacht dat het mogelijk zou zijn...wraak, koud geserveerd. Ze hebben een monster gecreëerd en ik ben klaar om de wereld in brand te steken.
Volwassen inhoud! Vermeldingen van drugs, geweld, zelfmoord. Aanbevolen voor 18+. Reverse Harem, van pestkop naar minnaar.