Onder het Masker: Het Verborgen Pijn van de Miljardair

Hoofdstuk 3 Waarom ben je overal?

Olivia zag Ava pronken met haar ring en stormde eropaf, trok hem zo van haar vinger.

"Je hebt geen recht om deze te dragen," snauwde Olivia naar Ava.

Ava, die zich achter Daniel verschool, voelde zich onrecht aangedaan en beet terug, "Olivia, waarom ben je zo gemeen? Je deed me pijn. Als je van plan bent hem toch te verkopen, waarom verkoop je hem dan niet aan mij?"

Olivia klemde de ring vast en keek Ava woedend aan. "Aan jou verkopen? Serieus? Wie denk je wel dat je bent? Ik ben Daniels vrouw, en jij bent gewoon zijn minnares."

Ava's gezicht vertrok van woede, hopend dat Daniel zou ingrijpen, maar hij was gefixeerd op de ring in Olivia's hand.

"Zei je niet dat je deze ring voor altijd zou houden? Kun je hem echt laten gaan?" vroeg Daniel, zijn stem strak van woede.

Olivia liet haar vingers over de trouwring aan haar hand glijden en snoof. Ze had dat ooit gezegd, maar het was net als trouwgeloften—mooi maar fragiel, klaar om bij de minste aanraking te breken.

Net als die geloften, ongeacht of de ander rijk of arm was, gezond of ziek, ze hadden elkaar nooit mogen verlaten. Maar Daniel was de eerste die vreemdging.

"Ben je het vergeten? Mijn vader ligt nog steeds in het ziekenhuis en heeft geld nodig! Weet je wat, ik verkoop de ring nu gewoon, en daarna verkoop ik het huis en de auto. Wil je die ook kopen?" sneerde Olivia naar Daniel.

"Olivia, hoe kun je zo tegen Daniel praten?" Ava stapte naar voren, wees naar Olivia en schreeuwde.

Olivia wierp Ava een spottende blik toe. "Als ik jou was, zou ik mijn mond houden. Als een huwelijksbreker kun je beter laag blijven."

Ava's gezicht werd nog lelijker. Ze merkte dat iedereen naar haar keek alsof ze een kermisattractie was, wat haar alleen maar bozer maakte.

Toen Olivia Ava's ongemak zag, voelde ze een verwrongen gevoel van voldoening, maar toen kreeg ze een scherpe pijn in haar buik en voelde zich duizelig, instinctief viel ze op de grond.

Net toen ze de vloer zou raken, ving een hand haar op. Het was Daniel.

"Wat is er aan de hand?" vroeg Daniel bezorgd.

Olivia richtte zich op en duwde hem weg. "Ik was de hele nacht in het ziekenhuis bij mijn vader, waarschijnlijk niet goed uitgerust. Ga je nu van me scheiden? Zo niet, dan ben ik weg."

Ze wachtte, maar Daniel zei niets. Teleurgesteld liep ze de juwelierszaak uit.

Ze wilde echt van Daniel scheiden, die 10 miljoen dollar krijgen en zich nooit meer zorgen maken over geld.

Nadat Olivia vertrokken was, keek Ava boos naar Daniel, duidelijk ontevreden. Ze wilde ook dat hij zou scheiden. Niemand wilde voor altijd de minnares zijn.

Daniel keek naar Olivia's slanke figuur die verdween en het voelde als een eeuwigheid, toen draaide hij zich plotseling om naar de juwelier en zei, "Laat me al jullie nieuwste stukken zien."

"Ga je niet scheiden? Waarom stemde je niet in met Olivia? Ben je nog steeds geobsedeerd door die trut?" Ava kookte van woede, terwijl ze naar Daniels rug staarde. Ze durfde haar gedachten niet uit te spreken, dus bleef ze in haar boosheid sudderen.

Na het verlaten van de juwelierszaak stapte Olivia in een taxi en reed naar een villa. Ze stond op het punt iemand te zien die ze echt niet wilde zien, maar deze persoon kon wel eens haar enige kans op hulp zijn.

De taxi stopte voor de villa en een elegante vrouw stapte uit. Ze leek oprecht verrast om Olivia te zien.

"Lieve schat, je bent eindelijk gekomen om me te zien!" Aria Clark rende de trappen af, pakte Olivia's hand en haar gezicht straalde van opwinding.

Olivia stond daar, een moment stil voordat ze met tegenzin zei, "Mam."

Het was nog nooit zo moeilijk geweest voor Olivia om dat woord te zeggen. Ze had het al jaren niet gebruikt.

Na de scheiding van haar ouders werd ze opgevoed door Ryder, en Aria bemoeide zich nooit met haar. Soms vergat Olivia bijna dat ze überhaupt een moeder had.

Aria, nog enthousiaster, leidde Olivia de woonkamer in. Nadat de bediende wat snacks had gebracht, ging ze naast Olivia zitten, haar bezorgdheid duidelijk zichtbaar. "Is er iets dat je nodig hebt? Ik heb gehoord over de Smith-familie. Maak je geen zorgen, ik zorg ervoor dat je een goede baan krijgt zodat je niet hoeft te worstelen."

"Ik ben hier om geld te lenen. Aangezien je mijn situatie kent, weet je dat Ryder in het ziekenhuis ligt en een operatie nodig heeft," zei Olivia, worstelend om de woorden eruit te krijgen.

"Maak je geen zorgen, ik begrijp het. Hoeveel je ook nodig hebt, als ik het heb, is het van jou," zei Aria, terwijl ze Olivia's hand troostend klopte.

Voor het eerst sinds het faillissement van de Smith-familie voelde Olivia een sprankje hoop. Ze wilde zich in Aria's armen werpen en al haar grieven en frustraties uitschreeuwen.

Maar op dat moment ging de deur open en kwamen twee bekende gezichten hand in hand binnen.

Toen Olivia oogcontact met hen maakte, verstijfde iedereen.

Aria, nog steeds Olivia's hand vasthoudend, stelde hen voor. "Dit is Ava, mijn stiefdochter uit mijn huwelijk met Cody Davis. Jullie hebben vast veel om over te praten. En dit is haar verloofde, Daniel Wilson. Cody's bedrijf zou niet zijn waar het nu is zonder Daniels hulp."

"Ava, dit is mijn dochter, Olivia. Vanaf nu zijn jullie als zussen," zei Aria enthousiast, maar ze voelde snel de spanning in de kamer.

"Zij is mijn zus niet," zei Olivia kil, terwijl ze haar hand uit Aria's greep trok.

Ava, die net besefte dat Olivia de dochter van haar stiefmoeder Aria was, keek Olivia met een grijns aan, genietend van de situatie.

Olivia voelde alsof het lot een wrede grap met haar uithaalde. Ava had niet alleen Daniel afgepakt, maar nu ook Aria.