Hoofdstuk 5 Een lange nacht
Alpha Connor
Ik hoorde mijn telefoon rinkelen en keek naar de tijd op mijn wekker op het nachtkastje. Het was al na middernacht. Ik wreef in mijn ogen en deed het lampje op mijn nachtkastje aan. Het moest belangrijk zijn als iemand me op dit late uur nodig had.
Ik kijk naar mijn telefoon en zie dat het een oproep is van een van mijn roedelleden die bij 112 werkt. Oh, Godin. Dit betekent meestal dat iemand een ongeluk heeft gehad.
"Tom, wat is er deze keer?" Ik ga rechtop in bed zitten, hopend dat het niets ernstigs is.
"Alpha Connor, ik kreeg net een zeer verontrustend telefoontje van een vrouw die door het Zoute Maanbos reed," hoor ik hem zeggen, zijn stem doordrenkt van paniek.
"En?"
"Ze zei dat ze iemand had aangereden, maar toen ze uitstapte om te kijken, kon ze geen lichaam vinden. Ze was er zeker van dat het een persoon was, maar omdat ze niemand kon vinden, ging ze ervan uit dat het een hert was."
"Wat is daar zo verontrustend aan? Krijg je niet altijd zulke oproepen? Ze was waarschijnlijk dronken," probeer ik hem te sussen. Ik wilde gewoon weer gaan slapen.
"Alpha, ik verzeker je dat ze niet dronken was. Ze was erg verontschuldigend. Ik instrueerde haar om terug naar haar auto te gaan waar het veilig was en ik zei dat ik aan de lijn zou blijven tot ze dat deed. Helaas hoorde ik een mannenstem en haar geschreeuw daarna. De laatste woorden die ze zei waren: 'Help me.' Het was heel zwak, maar ik kon het horen. Ik heb de meldkamer naar het gebied gestuurd. Ik belde jou, Alpha, zodat je kunt gaan kijken."
"Heb je informatie over de beller?" vroeg ik, terwijl ik gefrustreerd mijn hoofd krabde. Verdomme, waarom moeten deze dingen midden in de nacht gebeuren?
"Het nummer staat geregistreerd op een Amy Margaret Williams. Ze is een SEH-verpleegkundige in het Brick County Ziekenhuis. Ik heb net het ziekenhuis gebeld om informatie over haar te vragen en Alpha... ze is zwanger." Ik hoorde het verdriet in Tom's stem. Een verpleegkundige die levens redde, vroeg nu iemand om haar leven te redden. De ironie van het leven.
"Maak je geen zorgen, Tom. Ik zal dit tot op de bodem uitzoeken. Ik stuur wat mannen eropuit om haar te zoeken. Ik ga ook zelf kijken." Ik probeer Tom gerust te stellen. Hij leek zich schuldig te voelen dat hij de vrouw niet veel kon helpen.
"Ik heb de meldkamer gestuurd, Alpha. De sheriff zou binnenkort in het gebied moeten zijn. Dank je, Alpha." Tom hangt op en ik kon niet anders dan voelen wat hij nu voelde... angst.
Ik stond op het punt mijn jas aan te trekken toen mijn telefoon weer begon te rinkelen. Denkend dat het Tom weer was, pakte ik hem van mijn nachtkastje, maar ik was verrast te zien dat het van een onbekend nummer kwam. Ik neem op, benieuwd wie er op dit tijdstip belt.
"Hallo, Alpha Connor van de Nachtwandelaar Bosroedel?" vroeg een man. Hij klonk als iemand met autoriteit. Wat is het deze keer?
"Ja. Wie spreekt er?"
"Alpha Connor, ik ben Alpha Lucas Lockwood van de Lotus Roedel. Ik begrijp dat jouw territorium het Zoute Maanbos overlapt. Ik vroeg me af of een vrouw, midden twintig en zwanger, daar is langsgekomen?" Alpha Lucas Lockwood! Waarom zou de rijkste Alpha van de staten New York en New Jersey mij bellen om naar de vrouw te vragen? Hier zit meer achter dan ik had verwacht.
"Ik weet niet zeker of zij dezelfde vrouw is, maar ik kreeg net een telefoontje van een van mijn roedelleden die als operator bij 112 werkt. Hij zei dat een vrouw belde en zei dat ze iemand had aangereden, maar geen lichaam kon vinden en aannam dat het een hert was. Hij zei ook dat hij een mannenstem en een schreeuw hoorde nadat hij haar had gezegd terug in haar auto te gaan." Ik pauzeer, niet zeker of ik meer moet zeggen. Ik wist niet wat zijn zaken met de verpleegkundige waren. Voor zover ik wist, was hij degene die een doelwit op haar hoofd had gezet. "Mijn mannen zijn al in het gebied aan het zoeken. Ik sta op het punt zelf te vertrekken en erheen te gaan."
"Kun je me op de hoogte houden van de identiteit van de vrouw? Ze is een goede vriendin. Een verpleegkundige. Ze heeft mijn broer geholpen toen hij medische hulp nodig had." Zijn uitleg was kort en beantwoordde niet alle vragen die in mijn hoofd opkwamen. Deze verpleegkundige was op de een of andere manier belangrijk. Ik moest snel gaan en haar vinden voordat er iets met haar gebeurt.
"Natuurlijk, zal ik doen, Alpha Lucas."
"Dank je, Alpha Connor." Hij hangt op. Ik sla zijn nummer op in mijn contacten zodat ik weet dat hij het is als hij weer belt.
Mijn Beta stond al beneden bij het roedelhuis te wachten met de pick-up geparkeerd buiten. Ik knik naar hem en we verlaten samen het huis om de verpleegkundige te vinden die blijkbaar erg belangrijk is.
"Koude nacht, Alpha." zegt mijn Beta. "Wie zoeken we?"
"Een zwangere verpleegkundige. Heb je de dokter wakker gemaakt?"
"Ja, ze is onderweg naar de snelweg, net als alle mannen. Het zou niet moeilijk moeten zijn om haar te vinden. Als de sheriff er al is, zullen we haar vinden." Mijn Beta leek optimistisch. Helaas deelde ik dat gevoel niet. Ik hoopte dat de Maangodin aan onze kant stond vannacht. Ik wilde niet de dood van een zwangere verpleegkundige op mijn geweten hebben.
Het is een rit van vijftien minuten naar de snelweg die door het Zoute Maanbos loopt en de snelweg zelf is bijna 24 kilometer lang.
Ik zag de zwaailichten van de sheriffauto ongeveer 10 kilometer de snelweg op. Ernaast stond een ambulance. Enkele van mijn mannen waren er al om ervoor te zorgen dat het gebied veilig was. We parkeerden aan de kant van de weg en sprongen eruit. De sheriff en zijn hulpsheriff hadden hun hoofden gebogen, wat betekende dat het geen goed nieuws was.
"Sheriff, hoe is ze?" Ik schud zijn hand. Hij was ook een roedellid, dus ik wist dat hij er geen doekjes om zou winden.
"Het lijkt op een aanval van een rogue. Een stuk van haar keel is eruit gebeten en ze is doodbloed. De dokter en de ambulancebroeders zijn nu met haar bezig." Hij knikt naar de brancard die de ambulancebroeders in de ambulance tillen.
"Leeft ze?" Het was meer een retorische vraag om mezelf te overtuigen.
"Alpha, ze heeft de geur van een wolf op zich." Het antwoord van de sheriff verbaasde me. Ik dacht dat ze een mens was.
De ambulance rijdt achteruit om naar het dichtstbijzijnde traumaziekenhuis te gaan. De sirenes loeien en echoën door het bos. Als iemand daarbuiten toekeek, wist hij dat ze nog niet dood was.
De dokter komt naar me toe rennen en veegt haar met bloed bevlekte handen af. "Alpha, ik ga naar het ziekenhuis. De vrouw is menselijk, maar het kind dat ze draagt, is een wolf." Dat verklaart de geur. Ik herinner me dat Lucas Lockwood me een tijdje geleden belde en wist dat ze zwanger was. Zou het mogelijk zijn dat het zijn kind is?
"Ze ging tijdens de aanval in arbeid. Ik ga de artsen in het ziekenhuis helpen om beide levens te redden."
"Ik ga ook mee. Ik heb hier een slecht gevoel over. Enkele van jullie mannen, help de sheriff om ervoor te zorgen dat het bos vrij is van rogues. Ik heb een paar van jullie nodig om mij en de dokter naar het ziekenhuis te begeleiden. Nu!"
Mijn Beta en ik stonden op het punt de pick-up in te stappen toen we een crash verderop hoorden en rook zagen opstijgen. Verdomme, nog een?! De dokter stopt haar auto en kijkt vooruit, wetende dat er iemand anders hulp nodig heeft.
"Dokter, ga naar het ziekenhuis met de mannen. We komen zo snel mogelijk als we hier klaar zijn." De dokter knikt en rijdt snel weg. De sheriff was al op zijn radio om de meldkamer te vragen. Dit zou een lange nacht worden.
Mijn Beta en ik hebben wat medische training gehad toen we in het leger zaten. De pick-up waarin we zaten was volgestouwd met medische benodigdheden voor noodgevallen. We konden de slachtoffers stabiel houden totdat de ambulance arriveerde.
Er waren twee auto's toen we bij de plaats van het ongeval aankwamen. Een auto stond in brand nadat hij tegen een boom was gebotst. De andere auto had zijn deuren openstaan zonder iemand erin.
De sheriff en zijn hulpsheriff haalden hun brandblussers tevoorschijn en blusten het vuur dat de dure auto verteerde. De naam Lockwood flitste door mijn hoofd.
Nadat het vuur was geblust, gingen we kijken of er overlevenden waren. We zagen twee verbrande mannen voorin de auto, terwijl er nog een achterin zat.
"Controleer of er identificatie op de mannen is zodat we de nabestaanden kunnen informeren." instrueer ik. Ik bad dat het niet Lockwood was. Dit zou toekomstige allianties onder druk zetten.
De sheriff controleert en haalt een portemonnee uit de man achterin. Het was verbrand en had alleen een rijbewijs. Geen creditcards, geen contant geld.
"Hier staat... zijn naam is Lucas Brent Lockwood."
Ik schud mijn hoofd, zet mijn handen in mijn zij en schop boos in de sneeuw. Er is nooit een gelukkig einde wanneer je er een nodig hebt.