Read with BonusRead with Bonus

Boek 2, hoofdstuk 85

Heidi

Zijn woorden droegen een onbekend gewicht dat ik begreep, maar waarvan ik hoopte dat het nooit zou gebeuren... hoewel ik gerustgesteld werd door de hand die op mijn schouder werd gelegd. Hij keek naar me zoals grootvader, de Wolfskoning, doet: vriendelijk maar koninklijk. Hij keek naar me zoal...