Hoofdstuk 02
KATE
We kwamen rond half elf bij de club aan. Brad en Matt stonden buiten te wachten, maar Sarah was niet bij hen. Matt vertelde dat ze een bericht had gestuurd waarin ze zei dat er iets onverwachts was gebeurd en dat ze niet kon komen. Ik was nieuwsgierig en bezorgd, niet wetende wat er aan de hand was. Ik probeerde Lisa en de jongens te overtuigen om terug naar huis te gaan, maar het was zinloos.
We gingen de club binnen en het duurde niet lang voordat ik me ongemakkelijk voelde. Het was al een tijdje geleden dat ik op zo'n plek was geweest. Ik denk dat ik de meeste tijd doorbracht met mijn neus in de boeken, en de universiteit had de afgelopen jaren het grootste deel van mijn tijd opgeslokt.
De club was volgepakt en de muziek was oorverdovend. Sommige mensen dansten als gekken op de dansvloer. Ik zag hoe de jongens meteen naar de bar gingen zodra we binnenkwamen.
"Zullen we dansen?" smeekte Lisa, terwijl ze mijn handen vasthield.
"Misschien later," gaf ik aan, wijzend naar de bar om haar te laten weten dat ik daar zou zijn. Ik wil mezelf zeker niet voor schut zetten. Ik denk dat ik pas kan dansen zonder er belachelijk uit te zien na een paar drankjes, of misschien zie ik er nog steeds belachelijk uit maar kan het me dan niet schelen. "Veel plezier!" Ik liep naar de bar door de menigte van lichamen.
Ik leunde tegen de bar en riep de barman nadat ik de jongens uit het oog was verloren. Ik bestelde een whisky, van plan om slechts één drankje te nemen om de marteling te doorstaan. Ik had het gevoel dat de barman me vreemd aankeek. Ik keek naar mezelf, op zoek naar de fout. Toen hij me de whisky serveerde en een vriendelijke glimlach liet zien, begreep ik het. Hij was aan het flirten. Doen mensen dat nog steeds? Natuurlijk wel, Kate. Normale mensen gaan 's avonds uit en flirten.
Hij liep weg om andere klanten te bedienen, en ik observeerde hem discreet. Zwart haar en een goed verzorgde baard. Hij was knap, maar niet mijn type. Wacht, heb ik een type? Ik denk het niet. Ik ging op een van de krukken bij de bar zitten en draaide me om Lisa op de dansvloer te zien, ze leek het geweldig naar haar zin te hebben. Ik glimlachte en zwaaide naar haar. In de volgende tien minuten gingen een paar jongens, bijna dronken, naast me zitten en maakten wat praatjes, maar ik negeerde hen. Ik wenste dat ik naar huis kon gaan en mijn tv-serie kon afkijken.
Toen ik naar rechts keek, zag ik een jongen aan het einde van de bar zitten. Ik kon hem niet volledig zien door de lichten, maar ik voelde zijn blik op mij, en het maakte me ongemakkelijk. Ik werd vreemd genoeg nieuwsgierig om zijn gezicht te zien. Hij hief zijn glas, groette me, en ik stopte met staren naar hem. Seconden later zag ik hem opstaan en naar me toe lopen. Het was onmogelijk om niet te kijken; hij was extreem lang, het soort dat me als een dwerg liet voelen, zelfs al was ik één meter zeventig.
Zijn schouders waren breed, en hij droeg zwarte jeans die hem goed stonden. Het grijze shirt met lange mouwen accentueerde de spieren van zijn brede borst en armen. Alles aan hem leek zo sexy. Ik knipperde meerdere keren met mijn ogen en wendde mijn blik af toen ik besefte dat ik te lang naar hem had gestaard. Toen hij op de kruk naast me ging zitten, dronk ik de rest van mijn whisky op, verlangend om te ontsnappen, terwijl hij de barman wenkte.
"Whisky," zei hij, en ik voelde zijn blik op mij gericht. "Je houdt of niet van drinken, of je probeert te voorkomen dat je dronken wordt zodat je je vriendin naar huis kunt brengen," gebaarde hij naar de dansvloer.
Ik reageerde niet omdat alle woorden op dat moment uit mijn hoofd leken te zijn verdwenen. Het was een van die momenten waarop je geest blanco is.
"Ga je je spelletje blijven spelen en mij ook negeren?" Het was vreemd om te weten dat hij glimlachte zonder hem aan te kijken. Ik slikte moeizaam en bracht mijn gedachten terug van waar ze ook waren.
"Heb je dat opgemerkt terwijl je me aan het bekijken was?" antwoordde ik zonder hem aan te kijken, mijn ogen rollend en trots op mezelf voor mijn gedurfde reactie. Ik nam nog een slok van de whisky in mijn glas.
"Bewonderen," corrigeerde hij. "Jij bent het meest interessante wat ik hier heb gevonden."
"Ik was bijna vergeten dat ik op een winkelplank sta." Hoe kon hij zoiets stoms zeggen? Werkt dit echt bij vrouwen?
"Ben je altijd zo ontvankelijk?" Alleen bij idioten zoals jij. Ik voelde zijn vingers langs mijn oor strijken terwijl hij een lok van mijn haar achter mijn oor schoof. Mijn lichaam verstijfde, en zijn vingers gleden naar beneden, mijn nek lichtjes aanrakend. Ik slikte moeizaam en voelde een rilling. Dat was zo brutaal. Waarom duwde ik hem niet weg? Misschien als ik hem negeer, gaat hij weg. Maar dat deed hij niet. Integendeel, hij kwam dichterbij en leunde naar me toe. Mijn hart begon sneller te kloppen.
"Je huid is zo zacht..." fluisterde hij. "Ik vraag me af of je lippen dat ook zijn." Zijn diepe stem, anders dan alles wat ik ooit had gehoord, veroorzaakte lichte rillingen langs mijn ruggengraat. Ik bevochtigde mijn lippen met mijn tong en beet onwillekeurig op mijn onderlip. Verdomme, hij liet me vreemde dingen voelen. Misschien was het de alcohol, die me gedurfde dingen liet zeggen en ook liet fantaseren.
De barman kwam terug met een nieuwe fles en schonk de whisky in. Hij pakte het glas op, en ik voelde zijn adem in mijn nek. Waarom duwde ik hem niet weg? "Ik stel me voor wat ik zou doen als ik jou in mijn bed had," zei hij. Ik verslikte me bijna in mijn eigen speeksel. Dit was veel meer dan flirten. Het maakte me verward, en meer.
Ik haalde diep adem, verzamelde de moed om hem aan te kijken, van plan om hem te zeggen dat hij kon opdonderen, maar na het staren naar zijn gezicht verdwenen de woorden weer.
Hij had de meest verleidelijke blauwe ogen die ik ooit had gezien, een goed gedefinieerde kaaklijn, bijna goudblond haar, perfect gevormde volle lippen, en de meest ongelooflijke glimlach met perfecte tanden en die verdomde kuiltjes. Ongelooflijk sexy. Shit. Wat wilde ik ook alweer zeggen? Had ik gezegd dat ik geen type had?