Hoofdstuk 1: Vrijheid was niet eenvoudig
Hoofdstuk 1: Vrijheid Was Niet Gemakkelijk
Brianna
Ik voelde lippen tegen de mijne drukken terwijl ik kreunde, ze kusten me zo hartstochtelijk en zijn handen trokken me naar zich toe. Hij begon mijn kleren van mijn lijf te scheuren, en toen ik mijn ogen opende, zag ik Callan over me heen gebogen, zijn lippen tegen de mijne gedrukt. Zijn lippen bewogen langzaam naar beneden, kussend langs mijn nek en ik kantelde mijn hoofd naar achteren om hem meer toegang te geven. Hij liet zijn kussen over mijn sleutelbeen glijden en naar mijn borsten, zachtjes zuigend aan mijn tepels, mijn kreun werd luider. Hij beet in mijn tepel, trok eraan en ik duwde mijn borsten naar zijn mond, smekend om meer te zuigen. Het voelde zo geweldig, ik kon hier voor altijd met hem blijven, terwijl hij me verleidde.
Zijn handen begonnen langzaam mijn slipje naar beneden te trekken, mijn handen maakten zijn overhemd los en trokken het uit terwijl ik naar zijn perfecte buikspieren keek, bedekt met prachtige tatoeages. De drang om zijn tepels in mijn mond te nemen was zo sterk, ik wilde hem, ik wilde zijn lichaam proeven. Hier naakt en verstrengeld liggen, elk stukje van mijn lichaam hunkert naar hem. Zijn lippen begonnen mijn navel te kussen, langzaam naar beneden naar mijn schaambeen en mijn rug boog zich op naar zijn mond. Zijn tong gleed naar beneden naar mijn kutje en viel toen mijn clit aan, ik kreunde terwijl zijn tong cirkelde en me sneller en harder plaagde. Mijn handen grepen zijn haar, duwden hem naar beneden en probeerden hem dieper te laten gaan.
Zijn tong begon sneller te bewegen en hij duwde twee vingers in mijn gat en begon langzaam te bewegen. Hij zoog aan mijn clit en vingerde me en ik voelde mijn orgasme mijn lichaam overnemen. Zijn vingers versnelden, pompend in en uit me sneller terwijl zijn tong op mijn clit werkte. Ik schreeuwde terwijl ik op het punt stond te klaarkomen, gooide mijn hoofd naar achteren, het meest intense orgasme scheurde door mijn lichaam en mijn hand hield zijn hoofd daar terwijl hij doorging met plezieren.
Plotseling begon ik het geluid van mijn wekker in de verte te horen. Het kon me niet schelen, ik wilde niet dat hij stopte. Het geluid werd luider, ik sprong op en mijn ogen fladderden open. Om me heen kijkend, ben ik in mijn kamer, helemaal alleen en toen ik naar mijn kutje reikte, was ik helemaal doorweekt.
"Verdomme," vloekte ik, dit is een hel van een droom.
Dit kan niet gebeuren, ik kan dit soort dromen niet hebben over de beste vriend van mijn broer. Hij is verboden terrein en zoiets zal nooit tussen ons gebeuren. Of wel? Ik ga nu bij hem wonen en zowel mijn broer als Callan wonen samen. Dit gaat interessant worden.
Ik had vier jaar van mijn leven besteed aan het voltooien van mijn modeopleiding en het was een grote stap om bij mijn broer in Rotterdam te gaan wonen, vooral als nieuwe afgestudeerde zonder definitieve volgende stappen. Wat zich in die jaren had opgestapeld, waren kleren, veel kleren en schoenen. Ontwerpen is mijn passie en ik heb zowel veel verloren als gewonnen toen ik besloot het te volgen.
Mijn oudere broer, Bryce, was zo vriendelijk om een verhuisbedrijf te betalen om mijn spullen door de stad te vervoeren. Terwijl ik mijn bagage uit het ophaalstation rolde, dacht ik dat ik mijn broer daar zou vinden, maar in plaats daarvan stond er een man die ik nog nooit eerder had gezien met een bord waarop Brianna Fletcher duidelijk stond geschreven. Toen ik naar hem toe liep, kon ik meteen zien dat hij een Ogume-man was, net als mijn familie. Hij zag eruit als een man die van zijn pasta houdt en dat was te zien, zijn houding deed me denken aan een bulldog.
"Ehm... hallo?" Ik wist niet goed hoe ik deze schijnbaar willekeurige vreemdeling moest benaderen, zijn ogen schoten naar me toe en hij knikte kort.
"Mevrouw Fletcher?" vroeg hij en ik knikte.
"Mijn naam is David, je broer is vandaag niet beschikbaar en hij heeft me gestuurd om je op te halen." stelde hij zichzelf voor.
"Dat is fijn, heeft hij toevallig gezegd waar je me naartoe zou brengen? Want de laatste keer dat ik met hem sprak, zouden we pas over een maand in zijn nieuwe appartement kunnen trekken." zei ik terwijl ik de man verwachtingsvol aankeek.
Hij droeg een volledig pak, hij had het bord onder zijn arm gestoken terwijl hij mijn bagage van me overnam en naar een auto begon te lopen. Mijn broer en ik waren heel close toen we opgroeiden, maar onze recente levenskeuzes hadden ons lange tijd gescheiden gehouden. We kwamen uit een problematisch gezin met een narcistische en gewelddadige vader en een zwakke, meegaande moeder die haar vader boven alles stelde, zelfs boven ons, haar kinderen. Bryce kon het niet uitstaan om in ons huis te wonen, dus op twintigjarige leeftijd, net van de middelbare school, ging hij bij het leger. Ik was elf jaar oud op dat moment en die jaren waren mijn hel. Hij bracht drie jaar door in training en daarna nog eens zes jaar in de speciale eenheden van het leger, wat betekende dat ik mijn broer in totaal acht jaar nauwelijks zag.
Ik verliet het huis op mijn zeventiende, maar niet op de beste manier. Ik was wanhopig en mijn verleden liet dat zien. Ik werkte voor een naaister die me alles leerde over naaien en het maken van kleding. Ik had altijd de druk gevoeld om er op mijn best uit te zien terwijl ik opgroeide, omdat mijn narcistische vader dat eiste. Hij had een imago hoog te houden in het openbaar. Ik vond liefde in mode en gebruikte het als mijn uitlaatklep. Mijn ouders waren tegen mijn plan om naar de modeacademie te gaan, dus weigerde mijn vader te betalen. Hij wilde dat ik advocaat zou worden zodat hij daarmee kon pronken. Met de hulp van de godin kreeg ik uiteindelijk de beurs die ik nodig had om drie jaar naar school te gaan in Asaba.
Het was mijn ontsnapping aan mijn ouders, die ik al lang had afgesneden, maar ook om weg te komen van de man bij wie ik ging wonen toen ik wanhopig het huis wilde verlaten. Vrijheid was echter niet gemakkelijk. Ik worstelde met geld en veel andere dingen. Drie jaar later ben ik nu twintig en achtentwintig. Het ding is dat ik geen idee had wat hij doet voor de kost, ik wist alleen dat hij nu geld had, maar ik voel dat hij een vreemde voor me is. Hij is niet de getroebleerde tiener die me verliet, hij is nu een doorgewinterde leger veteraan en een succesvolle zakenman, allemaal dankzij zijn beste vriend Callan Harold, de man die al mijn dromen binnendrong met allerlei seksuele fantasieën.
Ik ontmoette Callan jaren geleden toen ze allebei bij het leger gingen, hij komt uit een succesvolle familie en blijkbaar valt de appel niet ver van de boom. Ik weet dat hij en mijn broer nu een snel leven leiden, ik heb hem een jaar niet gezien, hoewel hij elke dag in mijn dromen verschijnt. Hij was de heetste man die ik toen had gezien, stel je voor hoe hij er nu uitziet. De man is vreemd, hij heeft geen sociale media, dus ik heb hem recentelijk nooit kunnen bekijken. Mijn broer heeft ook geen sociale media, misschien vinden ze het kinderachtig.
"Ja, mevrouw Fletcher. Ik kreeg de opdracht om u voorlopig naar het huis van meneer Harold te brengen," antwoordde David, waardoor ik weer in de realiteit kwam.
Wat! Zei hij het huis van Callan? Oh mijn god, dit is helemaal niet goed.
"En waar is dat?" vroeg ik, terwijl ik al op de achterbank van deze dure auto zat.
"Rumuola Villa, gelegen in het oostelijke deel van Rotterdam," antwoordde hij.
Naarmate we dichterbij kwamen, werd de top van een dreigende skyline steeds zichtbaarder. Reflecterend blauw glas, excentriek gesneden en gevormd in unieke hoeken. In feite begonnen alle gebouwen adembenemend te worden.
"Ze hebben luxe winkels en kunst en mooie parken ook," vervolgde hij.
"Woont meneer Harold in een van deze hoge gebouwen?" Ik leunde naar voren tussen de voorstoelen en wees door de voorruit. Zijn dikke vinger wees naar een bepaald gebouw.
"Dat is Rumuola Villa, het is indrukwekkend." Hij keek omhoog alsof hij het gebouw voor het eerst zag en ik was met stomheid geslagen.
De vorm was vreemd, glazen muren met een rechthoekige basis, maar dan had het een ronde curve waardoor het gebouw bijna op een klavertje vier leek. Ik had nog nooit zoiets gezien, het reikte voorbij de wolken, ik zweer het.
"Wat voor soort bedrijf heeft hij?" Ik probeerde informatie te krijgen over de mysterieuze Callan Harold en ik zag zijn bijna zwarte ogen omhoogschieten van de achteruitkijkspiegel en toen weer op de weg.
"Veel verschillende bedrijven," dat was het antwoord dat hij gaf en toen ik verder vroeg, leidde hij me af.
"Het gebouw heeft een vijftig meter zwembad, ik maak geen grapje. Ik heb het in een tijdschrift gelezen," mompelde hij.
"Ben je de chauffeur van meneer Harold?" Ik besloot niet verder te pushen, ik zou mijn antwoord op tijd krijgen.
"Ik ben meer een persoonlijke assistent," haalde hij zijn schouders op.
"Hoe zit het met mijn broer?" drong ik aan.
"Ik werk ook voor hem," antwoordde hij en ik knikte.
Toen we bij een verkeerslicht stonden, begon hij plotseling in zijn console te zoeken voordat hij een folder tevoorschijn haalde.
"Hier, lees dit." Hij liet me het tijdschrift zien dat hij eerder had genoemd.
We zaten nog steeds vast in het verkeer, dus waarom niet proberen het te lezen. Ik keek naar de folder en het eerste grote woord dat ik las was 'Penthouse in de Lucht'. Ik las verder en alle informatie over de Villa was behoorlijk interessant.
"Dat klinkt als veel," zei ik afwezig terwijl ik verder las.
"Je zult merken dat meneer Harold... veel is," zei hij, hoewel ik geen idee had wat hij daarmee bedoelde. Ik zou het hebben gevraagd als hij me niet had onderbroken.
"Hier," hij wees naar een privé-ingang die, denk ik, toegang geeft tot de penthouse verdiepingen.
De garage leek normaal totdat ik me realiseerde wat voor soort auto's daar geparkeerd stonden. Oh mijn wereld, waar ben ik? Ik deelde net drie jaar lang een kamer met rommelige vreemden, ik was overweldigd. Ik voel me minderwaardig, ik heb te veel jaren van mijn leven zo doorgebracht.