Van Haat naar Hartstochtelijke Liefde

Hoofdstuk 6

Kelvin schreeuwde terug: "Natuurlijk!"

Ze slaakte een diepe zucht van opluchting.

Buiten slapen was veel beter dan onder Kelvins bed crashen!

Het zien van haar ontspanning maakte Kelvin alleen maar bozer.

"Kom mee naar kantoor," snauwde hij, "Denk niet dat je gewoon thuis kunt chillen!"

Penelope knikte. "Ja."

Na het ontbijt sprong Kelvin in zijn Rolls-Royce en vertrok.

Penelope begon aan haar wandeling naar de Davis Group.

Tegen de tijd dat ze daar aankwam, was het al na tienen. Het gebied buiten het kantoor van de CEO was druk maar vreemd stil.

"Ryan," fluisterde Penelope, "Kan ik ergens mee helpen?"

Als Kelvin erachter kwam dat ze niets deed, zou hij helemaal uit zijn dak gaan. Ze dacht dat ze beter iets kon vinden om te doen.

In het hele bedrijf wist alleen Ryan wie ze echt was.

"Mr. Davis heeft nog geen opdrachten gegeven," zei Ryan, terwijl hij naar het kantoor keek, "Hij is vandaag super boos. Heeft al drie directeuren uitgekafferd. Ik denk dat hij slecht geslapen heeft. Misschien kun je hem een zwarte koffie brengen?"

Penelope knikte. "Oké."

Toen Penelope terugkwam bij de Davis Group met de koffie, liep ze langs een apotheek.

De medewerker stond achter de balie, en de vage geur van medicijnen gaf haar een idee.

"Hallo," zei Penelope bij de balie. "Kan ik wat kruiden krijgen?"

De medewerker knikte. "Een moment."

Tien minuten later was Penelope terug bij het kantoor van de CEO.

Ze klopte, en Kelvins geïrriteerde stem klonk door de deur, "Kom binnen!"

Binnen stonden twee senior executives met gebogen hoofden, duidelijk uitgekafferd.

Gebroken stukken van een kopje lagen verspreid op de vloer.

Penelope hurkte neer en begon stilletjes de scherven op te rapen.

"Is dit het marketingplan waar jullie twee weken over hebben gedaan?" schreeuwde Kelvin, terwijl hij de documenten overal heen gooide, "Ik geef jullie nog vijf dagen. Als het dan niet af is, kunnen jullie vertrekken!"

De twee executives mompelden, "Ja, Mr. Davis."

Kelvin leunde achterover in zijn stoel en wreef hard over zijn slapen.

Hoe meer hij erover nadacht, hoe bozer hij werd. Hij veegde alles van zijn bureau met een zwaai van zijn hand.

Net toen Penelope klaar was met het oprapen van de scherven, viel er plotseling een zware map op haar hand.

Een snee verscheen onmiddellijk op haar handpalm.

Bij het horen van het geluid, schrok Kelvin op en herinnerde zich dat Penelope net was binnengekomen.

Hij stond op en zag haar gehurkt op de vloer.

Penelope verborg haar gewonde hand achter haar rug. "Ik heb koffie voor je meegenomen."

Kelvin fronste.

Penelope haalde toen een aromatherapie zakje uit haar zak. "En dit."

"Wat is dit?" Hij pakte het op en keek er met minachting naar. "Het is lelijk."

"Ik heb dit aromatherapie zakje gemaakt met kruiden die helpen bij slapen en ontspannen," legde Penelope uit, "Je kunt het bij je kussen leggen voor een goede nachtrust."

Kelvin gooide het meteen in de prullenbak. "Onzin."

Voor hem was Penelope zijn slapeloosheid van de vorige nacht aan het bespotten.

Ze speelde met zijn hoofd, en dat vond hij niet oké!

Penelope zuchtte. Het was jammer; Connor had haar geleerd hoe ze dit aromatherapie zakje moest maken, en het werkte echt.

Ze hoopte dat Kelvin goed zou slapen, zodat zijn humeur zou verbeteren en iedereen niet op eieren hoefde te lopen.

"Je zou het moeten proberen," zei ze, terwijl ze haar moed verzamelde, "Het is goed voor je slaap."

Kelvin schreeuwde, "Ga weg!"

Nadat Penelope was vertrokken, merkte Kelvin een paar druppels vers bloed op het tapijt.

Ze was gewond.

Zijn ogen dwaalden toen naar het aromatherapie zakje in de prullenbak.

Na een paar seconden pakte Kelvin de telefoon. "Hebben jullie al ontdekt wie de vrouw van die nacht was?"

Aan de andere kant van de lijn antwoordde iemand, "We zijn nog steeds..."

"Onbruikbaar! Versnel het!" blafte hij, "Vind haar, koste wat het kost!"

De persoon antwoordde, "Ja, Mr. Davis. We hebben het aantal verdachten teruggebracht tot een paar mensen en zijn bezig met de verificatie!"

Kelvin gooide de telefoon neer.

Hij moest die vrouw zo snel mogelijk vinden. Als Penelope nog langer bleef, zou er zeker iets misgaan!

Ze was van nature verleidelijk, vooral voor mannen!

Penelope balde haar hand en liep naar een rustige hoek voordat ze deze langzaam opende.

De wond was gestold en bloedde niet meer, maar moest schoongemaakt en behandeld worden om infectie te voorkomen.

Maar ze had geen geld voor medicijnen.

Ze had haar laatste beetje geld uitgegeven aan het aromatherapie zakje, dat Kelvin had weggegooid.

Ze moest een manier vinden om wat geld te verdienen.

Penelope besloot om in de buurt een tijdelijke baan te zoeken, beter dan rondhangen bij de Davis Group en Kelvin op de zenuwen werken.

En als Kelvin haar nodig had, kon ze meteen terugkomen.

Met dat in gedachten, ging Penelope meteen aan de slag.

Toevallig was het restaurant aan de overkant op zoek naar afwassers, betaald per uur.

Ze liep naar de balie en vroeg, "Pardon, nemen jullie nog afwassers aan?"

Voordat ze haar zin kon afmaken, klonken er twee stemmen tegelijk.

"Is dat niet de schoonmaakster?"

"Oh, is dat niet de gerespecteerde mevrouw Davis?"

Wat een kleine wereld.

Penelope draaide haar hoofd en zag Lily en Audrey bij het raam zitten, beide starend naar haar.

Ze liep meteen naar buiten.

Maar Audrey was niet van plan haar zo makkelijk te laten gaan!

"Schoonmaakster, wacht," Audrey stapte naar voren en trok haar voor Lily, "Lily, hoe noemde je haar net?"

Lily antwoordde, "Mevrouw Davis!"

Audrey was verbijsterd. "Wat? Is zij Kelvins nieuwe vrouw?"

Lily knikte. "Ja. Toen ik naar het King Manor ging om Kelvin wat soep te brengen, zag ik haar. Er is geen vergissing mogelijk!"

Op dat moment verdedigde Kelvin haar zelfs, waardoor Lily een nederlaag leed.

Lily koesterde wrok en was van plan om haar op een dag terug te pakken!

Audrey schreeuwde van woede, haar stem bijna door het dak, "Dus zij is de vrouw!"

Lily vroeg, "Maar Audrey, waarom noemde je haar een schoonmaakster?"

Audrey antwoordde, "Omdat ik haar zag toen ze de vloer aan het dweilen was bij de Davis Group!"

Lily was sceptisch. "Echt?"

Audrey vertelde het incident en voegde eraan toe, "Kelvin hielp haar helemaal niet!"

De situatie was zeer ongunstig voor Penelope.

Ze bleef kalm en schudde Audrey's hand van zich af. "Je moet je vergissen."

"Ongelooflijk! Jij bent het!" hield Audrey vol, "Ik herinner me duidelijk je nederige blik toen je mijn schoenen aan het schoonmaken was!"

Penelope zei, "Mevrouw Jones, je zou een oogarts moeten bezoeken als je tijd hebt."

Daarmee probeerde Penelope weg te lopen.

Deze keer hield Lily haar tegen. "Goed, laten we zeggen dat Audrey zich vergist heeft. Maar ik ben Kelvins stiefmoeder. Zou je me niet moeten begroeten als je me ziet?"

Audrey sprak, "Lily, ik vergiste me niet."

Lily gaf haar een blik.

Lily had het al door.

Penelope was helemaal niet geliefd! Anders, hoe kon ze Audrey's schoenen schoonmaken en Kelvin kwam niet voor haar op!

Sinds Lily in de Davis-familie was getrouwd, had Kelvin een hekel aan haar en verzette hij zich tegen haar bij elke gelegenheid.

Dus, wat ze zag, was gewoon Kelvin die een show voor haar opvoerde!

"Aangezien je hier bent," trok Lily Penelope naast haar om te zitten. "Laten we een gesprek hebben."

Penelope weigerde, "Ik heb dingen te doen, ik kan niet blijven, Lily."

Lily vroeg, "Hoe noemde je me?"

Penelope antwoordde, "Dat is hoe mijn man je noemt."