Van Haat naar Hartstochtelijke Liefde

Hoofdstuk 3

Kelvin gaf toe dat hij getrouwd was!

Wie was mevrouw Davis in hemelsnaam om de baas van LA's topfamilie, de president van de Davis Group, aan de haak te slaan?

De camera zoomde steeds verder in en ving Kelvins intense, onafgebroken blik in de lens.

Toen zei Kelvin met een lage stem: "Schat, je hebt je plezier gehad; het is tijd om naar huis te komen."

Het klonk zo toegeeflijk en zachtaardig.

Maar Penelope wist dat hij haar waarschuwde!

Toen ze die bloeddorstige glimlach op zijn lippen zag, voelde ze een rilling door haar lichaam gaan, alsof hij recht voor haar stond.

Kelvin draaide zich om en vertrok, met bodyguards die alle verslaggevers blokkeerden.

Als hij de media niet had willen gebruiken om een boodschap naar Penelope te sturen, had Kelvin het interview helemaal niet geaccepteerd!

Ondertussen zag Penelope verschillende verpleegsters een ziekenhuisbed naar een ambulance duwen, klaar om de patiënt over te brengen.

Het was haar moeder!

Waar brachten ze Grace naartoe?

Zonder zich druk te maken over haar eigen veiligheid, rende Penelope onmiddellijk naar voren. "Mam!"

Ze greep Grace's hand stevig vast. "Sorry, mam, ik ben onfiliaal geweest. Ik kan je nu pas zien."

Toen ze dat zei, werd ze al omringd door bodyguards.

De bodyguards zeiden: "Mevrouw Davis, dit is het bevel van meneer Davis; gelieve niet te interfereren."

"Ik zal niet meer wegrennen, ik ga nu meteen terug!" smeekte Penelope bitter, "Alsjeblieft, neem mijn moeder niet mee."

Maar Penelope kon alleen maar toekijken hoe Grace werd meegenomen.

Kelvin kende haar zwakheden te goed; elke kleine beweging zou haar ondraaglijke pijn hebben bezorgd.

Een half uur later, in het kantoor van de CEO, stond Kelvin voor het raam van de vloer tot het plafond, met een onopgestoken sigaret tussen zijn vingers.

"Meneer Davis, mevrouw Davis is hier," klopte zijn assistent, Ryan Parker, op de deur.

Kelvin antwoordde: "Kom binnen."

Penelope liep naar binnen, haar gezicht bleek.

Kelvin had zijn rug naar haar toe. "Je weet nog steeds de weg terug?"

"Laat mijn moeder vrij," sprak ze nederig, "Je kunt met mij doen wat je wilt."

Kelvin antwoordde: "Ik was niet van plan haar kwaad te doen. Penelope, jij bent degene die ongehoorzaam is."

Penelope verontschuldigde zich: "Het spijt me, ik had het mis."

Kelvin kneep zijn ogen samen. "Denk je dat een verontschuldiging genoeg is?"

Penelope balde haar vuisten stevig, haar nagels boorden zich in haar vlees. "Ik beloof, ik zal nooit meer wegrennen."

Hoe kon ze ontsnappen aan Kelvins controle? Connors en Grace's levens waren in zijn handen.

Bovendien, alleen door aan zijn zijde te blijven, kon Penelope de waarheid achter Vincents dood onderzoeken en Connors naam zuiveren!

Kelvin wenkte met zijn vinger, en ze liep gehoorzaam naar hem toe.

Hij boog zich naar haar oor en fluisterde: "Vertel me, moet ik je linkerbeen of je rechterbeen breken?"

Hij gebruikte de zachtste toon om de hardste woorden te zeggen.

Penelope's benen werden slap, ze was zo bang dat ze niet kon staan. "Ik durf het niet meer."

Kelvin greep haar slanke taille stevig vast. "Als het nog een keer gebeurt, breek ik het zelf!"

Hij liet haar los met een koude snuif, ging lui op de bank zitten en bracht een sigaret naar zijn mond.

Penelope knielde half naast hem, pakte de aansteker op om zijn sigaret aan te steken, "Meneer Davis."

Hij bewoog lange tijd niet.

De aansteker werd heter en heter, brandde haar hand, maar Penelope durfde niet los te laten, bang om hem te mishagen.

Haar hand kreeg blaren van de hitte, en de lucht rook naar verbrande huid.

Pas toen boog Kelvin zich voorover om zijn sigaret aan te steken.

"Als je je moeder wilt redden, doe dan iets om me blij te maken," blies Kelvin een rookwolk in haar gezicht, "Weet je hoe je een man moet behagen?"

Penelope hoestte herhaaldelijk, haar gezicht werd rood.

Haar verschijning amuseerde Kelvin, waardoor hij grinnikte, alsof ze zijn huisdier was.

Echter, voordat zijn lach vervaagde, stond Penelope op haar tenen en kuste zachtjes zijn lippen.

Ze dacht: 'Dit zou hem toch moeten behagen, toch?'

Maar ze had geen idee van seks, ze wist niet wat ze daarna moest doen.

Kelvin keek naar Penelope voor hem.

Haar wimpers trilden van de zenuwen, haar lippen waren zacht en verleidelijk. Ze was zich niet bewust van haar eigen charme.

Hij voelde al snel enkele fysiologische reacties.

Dit was geen goed teken, tenslotte was Penelope de dochter van de moordenaar van zijn vader!

"Ga weg," duwde Kelvin haar meedogenloos weg, zijn ogen gevuld met afkeer.

Penelope stond zwijgend op van de vloer en vertrok. Tot haar ontzetting hoorde ze, zodra ze het kantoor uit stapte, Ryan zeggen: "Mevrouw Davis, meneer Davis zei dat de schoonmaakafdeling onderbezet is."

Penelope knikte. "Ryan, ik begrijp het, ik ga nu."

Voor haar was schoonmaker zijn beter dan aan Kelvins zijde blijven.

Ryan keek naar Penelope's vertrekkende figuur en schudde zijn hoofd met een zucht.

Hij had gedacht dat Kelvin ware liefde had gevonden, daarom was hij zo snel getrouwd, maar hij had niet verwacht dat Penelope's status zo laag zou zijn.

"Meneer Davis," rapporteerde Ryan het werk van vandaag en voegde eraan toe, "Met betrekking tot de overplaatsing van mevrouw Davis's moeder."

Kelvin zei: "Regel de beste topdokters om haar te behandelen."

Ryan was verbijsterd.

Kelvin sprak: "Begrijp je het niet?"

Ryan antwoordde: "Begrepen, meneer Davis."

Kelvin's gezicht was uitdrukkingsloos. "Laat haar het niet weten."

Hij deed dit alleen om Penelope beter te kunnen controleren.

Met Grace in zijn handen, kon ze alleen maar gehoorzaam al zijn bevelen opvolgen.

Kelvin leunde achterover in zijn leren stoel en zette nonchalant de bewakingscamera aan.

Op het scherm was Penelope, gekleed in een schoonmakersuniform, geconcentreerd aan het schoonmaken met een dweil en een emmer.

Tijdens haar twee jaar in het psychiatrisch ziekenhuis zette Kelvin af en toe de bewakingscamera aan om haar te controleren, in een poging zijn pijn over het verlies van Vincent te verzachten door haar ellende.

Maar hij had zich vergist.

In het begin was Penelope inderdaad in een ellendige staat, maar ze vond snel manieren om te overleven en paste zich geleidelijk aan.

Vergeleken met de waanzin en wanorde van anderen, was Penelope schoon en netjes, beheerst en gracieus, als een roos tussen de doornen.

Als het niet voor de diepgewortelde haat was, zou Kelvin haar eigenlijk bewonderen.

Hij stond op het punt het uit te zetten toen plotseling een andere vrouw op de bewakingsbeelden verscheen.

Het was Audrey Jones, Kelvins nominale verloofde.

Audrey stormde de Davis Group binnen.

Lily had haar een nieuwsartikel doorgestuurd, en zo kwam ze erachter dat Kelvin zijn huwelijk had aangekondigd!

Ze moest met eigen ogen zien wie de vrouw was met wie Kelvin getrouwd was.

Ze was vastbesloten om het gezicht van die vrouw te krabben, haar haar uit te trekken, haar naakt te strippen en haar op straat te gooien!

Audrey liep snel op haar hoge hakken, niet verwachtend dat de vloer net gedweild en nog nat was. Ze gleed bijna uit en viel.

Audrey schreeuwde: "Wie probeert me kwaad te doen!"

De medewerkers van de Davis Group kenden Audrey allemaal, wisten dat ze moeilijk te behandelen was, en vermeden haar snel.

Alleen Penelope, onbewust, ging door met haar werk.

Audrey keek rond en zag haar snel. "Jij, de schoonmaker! Heb jij deze vloer gedweild? Kom hier!"

Penelope keek op. "Praat je tegen mij?"

Audrey snauwde: "Ja! Kniel neer en maak de vloer schoon!"

Penelope fronste.

Toen ze niet bewoog, werd Audrey nog bozer. "Begrijp je het niet? Als ik net was gevallen, zou je in grote problemen zitten!"

Penelope keek haar aan. "Ja, maar, in het Engels, wat bedoelde je daarmee?"

Woedend staarde Audrey haar aan.

"En er staat duidelijk een waarschuwingsbord," vervolgde Penelope, "Kun je niet lezen?"

"Hoe durf je terug te praten? Weet je wel dat ik je nu meteen kan ontslaan!" Audrey kon niet geloven dat een simpele schoonmaker het lef had om tegen haar in te gaan!

Penelope antwoordde: "Ontslaan? Wie denk je wel dat je bent?"