Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 92

Ik leun achterover in mijn stoel, armen over elkaar, woedend om Wake's woorden. Buitenstaander. Dat was wat hij bedoelde, toch? Dat na alles wat we hadden meegemaakt, na mijn leven te hebben geriskeerd, na hem boven alles te hebben gekozen—ik nog steeds niets meer was dan een buitenstaander voor zij...