Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 235

De kamer wordt stil wanneer Shoal zijn hand opsteekt. Zijn zwarte ogen glinsteren op een manier die niet zou moeten onder het fluorescerende licht van de kamer - oud, onbeweeglijk, onleesbaar. Niemand spreekt, zelfs Wake niet, die nog steeds naast me staat te trillen. We wachten allemaal op hetzelfd...