Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 189

Ik huiverde.

Ik stopte mijn handen in mijn zakken, nerveus.

Dante maakte me nerveus.

"Dit slaat nergens op," verklaarde ik.

"Al mijn cellen ademen jou. In mijn gedachten zou dit niet anders zijn."

Mijn hartspier haperde voor milliseconden.

Tegen de tijd dat ik het doorhad, had Dante de deur geopend ...