Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 167

Ik gaf Shakespeare, mijn cavia, te eten voordat ik ging douchen.

De onzekerheden dansten in mijn hoofd, nog steeds duizelig van de wending die mijn leven had genomen. Het was moeilijk te geloven dat ik onder hetzelfde dak sliep als de man van wie ik ooit hield en die ook de moordenaar van mijn ouder...