18
'Goedemorgen, Emma.'
Ik draaide me om naar de deur om mijn broer te begroeten, maar er stond niemand. Ik ben alleen. Maar van wie was die stem?
'Ik ben het, suffie. Je wolf.'
Ik schrok. Natuurlijk, het is mijn verjaardag. Vandaag heb ik mijn wolf gekregen. Het is vreemd om een stem in mijn hoofd te horen.
'Je went er wel aan,' zei een stem.
'Dat zal even duren,' antwoordde ik.
'We hebben alle tijd van de wereld,' zei mijn wolf.
'Wat is jouw naam?' vroeg ik haar.
'Eliza.'
'Ik vind het mooi,' zei ik tegen haar.
'Dat weet ik, Emma. Sta nu op en ga de dag doorbrengen met je broer. Asher heeft mijn aanwezigheid al gevoeld en kan niet wachten om me te ontmoeten,' zei ze.
Ik stond op, opgewonden en vol energie. Ik kan niet wachten om Eliza te zien.
Ik poetste mijn tanden, nam een douche en trok een joggingbroek en een hoodie aan. Perfect voor een luie verjaardag met mijn broer.
Toen ik beneden kwam, had Andrew al pannenkoeken gemaakt. Het was onze traditionele verjaardagsontbijt.
'Gefeliciteerd, Emma!' riep hij en gaf me een dikke knuffel. 'Asher heeft Eliza gevoeld. Hij is zo enthousiast om eindelijk zijn zus te ontmoeten.'
'Ze kan ook niet wachten om hem te ontmoeten,' zei ik en gaf hem een grote glimlach.
Ik ben dol op Asher. Hij is de beste wolf die er is.
'Kom op, laten we eten,' zei hij en trok me naar de tafel.
Nadat we vol zaten, gingen we naar de woonkamer om onze eerste film van de dag te beginnen. We keken altijd de Avenger-serie. Mensen hebben geweldig werk geleverd met die films.
Rond 13.00 uur gingen Andrew en ik naar de keuken om te beginnen met het maken van de lunch. Op mijn verjaardag eten we mijn lievelingsmaaltijd, lasagne. Op zijn verjaardag eten we zijn lievelingsmaaltijd, pizza.
Ik begon met het maken van de lasagne terwijl Andrew aan de keukentafel ging zitten.
'Misschien vind je binnenkort je partner,' zei hij.
'Misschien,' zei ik, zonder hem aan te kijken.
Ik praat hier niet graag met hem over. Hij is mijn broer, en praten over partnerschap is raar. En ik wil hem nooit verlaten. Het zal echt moeilijk voor me zijn om met mijn partner weg te gaan.
'Misschien wordt het Jacob,' zei hij.
Ik keek op naar hem. 'Zou je dat goed vinden?'
'Ja,' zei hij en haalde zijn schouders op. 'Hij is een van onze beste krijgers, dus ik weet dat je veilig bij hem zou zijn. En ik weet dat je hem al leuk vindt. Het zou makkelijker voor je zijn om met hem mee te gaan.'
Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. 'Het zal niet makkelijk voor me zijn om weg te gaan. Ongeacht wie mijn partner is. Jij bent mijn familie. Ik wil je niet verlaten.'
'Ik weet het, Em,' zei hij en glimlachte. 'Ik wil niet dat je weggaat. Maar als je je partner vindt, zal je dat wel doen. En we zullen oké zijn.'
'Misschien vind ik hem niet,' zei ik en stond weer op. 'Jij hebt hem ook nooit gevonden.'
'Ja,' knikte hij. 'Maar ik heb een heel goed gevoel dat jij hem wel zult vinden, en dat het Jacob zal zijn.'
Ik glimlachte en rolde met mijn ogen. 'We zullen zien.'
Hij stond op en hielp me onze lunch af te maken. Nadat we gegeten hadden, gingen we terug naar de woonkamer om nog een film te kijken.
Rond 19.00 uur zei Andrew dat ik me klaar moest maken. We moesten ongeveer 20 minuten lopen om de verschuivingsplek in het bos te bereiken.
Het is een kleine open plek midden in het bos waar alle wolven voor hun eerste verschuiving naartoe gaan. Het is speciaal omdat het de enige plek in het bos is waar de maan je volledig kan beschijnen. Ons bos is zo dicht dat de maan nauwelijks door de bomen kan schijnen. De open plek is de enige plaats waar het vrij schijnt.
Ik trok mijn witte jurk aan, speciaal gekozen voor deze nacht. Het is traditie om wit te dragen op de nacht van onze eerste verschuiving. Ik trok mijn schoenen aan en ging weer naar beneden.
Andrew stond bij de deur op me te wachten. Hij gaf me mijn jas en we verlieten het huis.
Mijn hart bonkte in mijn borst. Andrew hoorde het waarschijnlijk, want hij pakte mijn hand en trok me dichter naar zich toe.
'Wees niet bang, Emma,' zei hij zacht. 'Het wordt geweldig. En ik zal er voor je zijn.'
'Dank je,' zei ik. 'Ik hou van je.'
'Ik hou ook van jou, kleintje,' zei hij en gaf me een zijwaartse knuffel.
Na ongeveer 20 minuten kwamen we aan op de open plek. Mijn vrienden en Luna Gloria waren er al, wachtend op ons.
Luna kwam als eerste naar me toe. 'Gefeliciteerd, lieverd. Ik kan niet wachten om je wolf te ontmoeten.'
'Dank je, tante Gloria. Ze is ook enthousiast om jou te ontmoeten,' zei ik met een grote glimlach.
Amy en Jacob kwamen naar me toe met grote glimlachen op hun gezichten.
'Gefeliciteerd, Emmy,' zei Amy en gaf me een stevige knuffel.
'Gefeliciteerd, Emma,' zei Jake en kuste mijn wang. 'Laten we nu je wolf ontmoeten. Het is koud en ik wil niet dat je ziek wordt.'
Hij heeft gelijk. Het is december en het enige wat ik draag is een jurk. Ik heb wel een jas, maar die houdt me niet warm. De enige reden dat ik niet rilde, was de opwinding.
'Hij heeft gelijk, Emma,' zei Andrew. 'Geef me je jas en ga in het midden van de open plek staan.'
Ik deed wat hij zei en ging in het midden van de open plek staan. Ze gaven me allemaal een bemoedigende glimlach en draaiden zich om om me wat privacy te geven om mijn kleren uit te trekken.
Ik trok voorzichtig mijn jurk, ondergoed en schoenen uit en vouwde ze netjes op een stapel. Ik stond weer op en keek naar de maan.
'Ben je er klaar voor, Emma?' zei mijn wolf.
'Ik ben er klaar voor,' antwoordde ik. 'Hoe doe ik dit?'
'Laat gewoon los. Het zal pijn doen. Maar vecht er niet tegen. Het is snel voorbij. Laat los en geef mij de controle,' zei ze.
Ik deed wat ze zei. Ik haalde diep adem en liet haar de controle over onze geest en lichaam overnemen. Ik begon mijn botten te voelen breken. Ik liet een klein gilletje horen en viel op mijn knieën.
'Dat is goed, Em,' hoorde ik de stem van mijn broer. 'Het komt goed. Laat gewoon los.'
De pijn was ondraaglijk. Het was alsof al je botten tegelijkertijd braken.
Ik vocht tegen de drang om over te geven en concentreerde me op het loslaten van mijn controle.