Les 6- Wees aardig voor anderen, vooral voor degenen die misschien anders zijn dan jij.
Ik denk terug aan toen ik een kind was. Ik had een buurman. Hij was groot en eng, met tatoeages over zijn hele lichaam en hij reed rond op een super luidruchtige motor. Ik was doodsbang voor hem, zo erg dat ik de straat overstak om hem te vermijden. Hij wist het ook. Toen, op een dag toen ik ongeveer dertien was, stond ik buiten in de regen. Ik had het ijskoud en mijn astma begon op te spelen. Hij bracht me naar binnen, maakte een kop thee voor me en zette me voor de kachel totdat mijn broer thuiskwam met de sleutels om ons binnen te laten.
Mijn vader daarentegen... Hij was knap en charmant, het soort persoon waar je meteen door aangetrokken wordt. Hij was ook degene die me buiten in de regen had opgesloten.
"Ik denk niet echt dat het feit dat je een demon bent iets verandert," kondig ik aan. Torin trekt een wenkbrauw op. Dit is misschien wel het meest emotionele dat ik hem tot nu toe heb gezien.
"Hoezo?" vraagt hij.
"Nou... Kijk het zo. Die kerel die me op straat achterna zat, hij was groter dan ik en sterker. Ik had geen kans om tegen hem te vechten. Maar als hij een mens was? Dan zou hij nog steeds groter en sterker zijn dan ik. Ik zou hem waarschijnlijk nog steeds niet kunnen afweren. Dus wat maakt het uit? Natuurlijk, een monster zoals hij zou me kunnen doden, maar dat kan een mens ook. Zelfs een bijzonder gemotiveerde eend zou dat kunnen. Ik denk dat het nu gewoon wat moeilijker wordt om zeker te weten hoe gevaarlijk mensen zijn, vooral als ze zich kunnen vermommen zoals jij zei. Het is hoe mensen handelen dat hen gevaarlijk maakt, niet wat ze toevallig zijn," concludeer ik.
Alle drie staren ze nu naar me. Torin knippert weer en Kyle kijkt me aan met gefronste wenkbrauwen. Zijn ZIJ bang voor Torin? Waarom? En als ze zo bang zijn, waarom zijn ze dan hier? Torin doorbreekt de ongemakkelijke stilte.
"Om je eerdere vraag te beantwoorden, ik kan beide. Ik kan mezelf met magie verhullen om in de schaduwen te verbergen, maar zoals je kunt zien, heb ik ook een tweede vorm," legt hij uit, wijzend naar zichzelf.
"Huh, cool," is alles wat ik antwoord. Ik wil eigenlijk wel zien hoe hij er weer uitziet in zijn demonenvorm. De eerste keer was ik er niet helemaal bij en het irriteert me dat mijn mentale beeld ervan een beetje vaag is. Maar ik denk niet dat ik dat kan vragen.
Gedeeltelijk omdat het op de een of andere manier onbeleefd lijkt, en gedeeltelijk omdat Laura en Kyle er al behoorlijk geschrokken uitzien. Er is geen reden om hen nog verder van streek te maken. Ik zit hier waarschijnlijk minstens de hele nacht vast, waarschijnlijk nog veel langer. Er is geen haast bij.
We zitten daar een moment ongemakkelijk. Dat gaat voor mij helemaal niet werken. Ik ben nu oké omdat ik nog niet heb nagedacht. Ik ben er vrij zeker van dat ik later een inzinking krijg, maar op dit moment wil ik gewoon bezig blijven, of op zijn minst afgeleid.
"Dus... Wat nu?" vraag ik met geforceerde vrolijkheid. Iedereen is stil, dus Laura neemt het over. Duidelijk is zij de extravert van de groep.
"Nou, aangezien je hier nu vastzit, kan het geen kwaad om je een spoedcursus in het bovennatuurlijke te geven. Toch?" Ze kijkt naar Torin, die een enkele knik geeft. Toestemming gegeven, gaat ze verder met haar uitleg.
"Om te beginnen heb je waarschijnlijk al geraden dat ik een heks ben. Ik kanaliseer en gebruik magie door middel van spreuken en drankjes. Er is enige oefening voor nodig, maar meestal is heksenmagie gebaseerd op intentie en emotie. De kracht van een heks is beperkt door hoeveel magie ze kunnen kanaliseren," concludeert ze.
"Laura is te bescheiden om het toe te geven, maar ze is een zeer krachtige heks," pocht Kyle namens haar. Laura bloost weer en buigt haar hoofd.
"Niet ZO krachtig, niet vergeleken met sommigen. Maar ik doe het wel goed," mompelt ze, blijkbaar niet in staat om de kortere man in de ogen te kijken. Dat is interessant. Ik vraag me af of er iets tussen die twee speelt. Er is een behoorlijke afstand tussen hen, maar voor zo'n norse kerel is hij snel om haar te complimenteren.
"En jij dan? Heb jij ook magie?" vraag ik de norse kok. Hij schudt resoluut zijn hoofd.
"Nee. Ik ben een dwerg. Wij bemoeien ons niet met al die magische onzin," moppert hij. Ik trek een wenkbrauw op terwijl ik naar zijn gladgeschoren gezicht kijk. Hij is inderdaad klein, en zijn lengte klopt, maar ik dacht altijd dat dwergen baarden moesten hebben, dat hebben ze altijd in de verhalen. En horen ze niet zo... rond te zijn?
"Een dwerg, echt waar? Waarom heb je geen baard?" vraag ik botweg met een goedmoedige grijns. Kyle rolt met zijn ogen.
"Alleen ouderwetse idioten hebben een baard. Ik ben een moderne dwerg, ik doe niet mee aan die onzin. Ze zijn al decennia uit de mode. Bovendien zitten baarden in de weg als ik aan het koken ben," moppert hij en ik kan het niet helpen om te gniffelen. Hij ZEGT dat hij niet van baarden houdt, maar om te weten hoe onhandig ze zijn, moet hij er op een gegeven moment een gehad hebben, toch? Een blik op Laura laat zien dat ze ook een glimlach probeert te verbergen. Ik WIST het.
"Hé, als dwergen geen magie gebruiken, wat maakt jullie dan bovennatuurlijk? Maakt het je niet gewoon... ik weet niet... klein?" vraag ik. Kyle blaast en kijkt me geschokt aan.
"KLEIN? Ik zal je laten weten dat ik behoorlijk lang ben voor een dwerg. En ik zal je laten weten dat dwergen de beste bovennatuurlijke vaardigheden van allemaal hebben. WIJ bemoeien ons niet met magie en magie bemoeit zich niet met ons. Helemaal niet. Spreuken glijden gewoon van ons af," pocht hij.
"Stuiteren van hun dikke huid is meer zoals het is," mompelt Laura en ik onderdruk de neiging om te giechelen. De twee zijn echt schattig. Het lijkt erop dat Kyle een oogje heeft op Laura. Ik weet niet zeker of zij hem leuk vindt. In ieder geval, als ik hier vastzit, kan ik genieten van het gratis drama. Toch moet ik proberen meer te leren over waarom ik hier in de eerste plaats ben beland. Ik ben hier niet om plezier te hebben.
"Wat was die kerel die me achterna zat? Wat was hij?" vraag ik. Laura schudt haar hoofd.
"Ik heb hem niet gezien. Torin joeg hem weg voordat ik buiten was," antwoordt ze.
"Oh. Torin, heb jij hem goed gezien?" Ik had het tot nu toe niet gemerkt, maar hij heeft zich langzaam uit het gesprek teruggetrokken en staat nu bij de deur. Ik denk niet dat hij verlegen is of zo, hij praat goed genoeg met mij, het is meer alsof hij probeert attent te zijn. De andere twee zijn duidelijk niet op hun gemak bij hem, dus hij dwingt zijn aanwezigheid niet op of mengt zich niet in het gesprek. Nou, ik wil in ieder geval met hem praten, dus ik trek hem zelf het gesprek in.
"Ik heb hem gezien. Ik ben niet zeker wat hij was. Ik vermoed een soort weerwolf. Hij leek niet in staat om volledig in een wolf te veranderen zoals een shifter zou doen, maar er is vanavond een volle maan, dus het is mogelijk dat hij een van de types is die vervloekt is om op een bepaalde manier te transformeren. Het is onwaarschijnlijk dat iemand zo vervloekt zou zijn zonder eerst een grote overtreding te begaan, meestal tegen een heks. Vloeken worden over het algemeen gevoed door emoties van wraak, woede en liefdesverdriet. Ze zijn bedoeld om mensen te geven wat ze verdienen, of om hen meer te maken van wat ze al zijn," zegt hij stellig.
"Dus als die kerel vervloekt was om een monster te zijn, is het omdat iemand hem al als een monster beschouwde? Dat klinkt vreselijk logisch," concludeer ik met een zucht. Het klinkt ook niet al te best voor mij.
Mijn gedachten worden onderbroken door een bonzend geluid dat uit de gang komt waar ik de muziek en stemmen hoor. Eigenlijk zijn ze veel luider geworden terwijl we hier zaten. Kyle kijkt met een geschrokken blik naar het geluid.
"We zouden aan het werk moeten zijn!" roept hij uit.