6
"Als dat Charlie niet is," zei Nasir met een glimlach toen ze de achterkamer binnenstapte.
"Hallo allemaal, op veler verzoek ben ik terug. Wat kan ik voor jullie halen?" vroeg ze. Ze kreeg dezelfde drankbestelling als de vorige keer en kwam meteen terug met de drankjes.
"Zou je mijn geluksbrenger willen zijn tijdens dit eerste spel? Ik kan wel wat geluk gebruiken," vroeg een van de mannen haar. Charlie kende zijn naam niet, maar hij was een lange zwarte man met diep ebbenhouten huid. Zijn haar was in kleine vlechtjes tot op zijn schouders, versierd met gouden manchetjes. Hij had de meest betoverende ogen, de kleur van honing.
"Het zou me een genoegen zijn, meneer," zei Charlie en liep naar hem toe. Hij hielp haar op zijn schoot te zitten en legde zijn hand op haar rug om haar te ondersteunen. Ze was verrast door hoe respectvol hij was.
"Noem me alsjeblieft Adisa," zei hij met zijn donkere stem. Er was een vage hint van een accent toen hij sprak, maar Charlie kon het niet plaatsen. Het paste bij hem. Het spel begon en Charlie probeerde het opnieuw te begrijpen. Het leek een beetje op poker, maar werd in teams gespeeld en het leek erop dat de traditionele pokercombinaties niet waren wat hen punten opleverde.
"Aangezien we je echte naam nog niet hebben kunnen raden, mysterieuze Charlie, mogen we weten wat je wilt doen als je groot bent?" vroeg Nasir.
"Ik ben al behoorlijk volwassen. Wat zegt dat ik niet tevreden ben met het zijn van een serveerster," zei ze. Er klonk zacht gelach van verschillende mensen rond de tafel. Noch Millard noch Vidar deden mee. In feite had Vidar haar aanwezigheid nauwelijks erkend. Charlie wist niet waarom dat haar dwarszat.
"Mijn lieve Charlie, je bent veel te slim om je doelen zo laag te stellen," zei Adisa. Het was Charlie's beurt om te lachen.
"Nou, ik denk dat je me helemaal doorhebt. Ik hoop volgend jaar mijn studie weer op te pakken. Ik neem een sabbatical," bekende ze.
"Ik denk aan politicologie, misschien iets met die nieuwe feministische focus," suggereerde Henry.
"Denk je echt dat ik zo saai ben?" vroeg Charlie, alsof ze gekwetst was.
"Nee, nee, de enige geschikte studie voor een vrouw als Charlie zou kunstgeschiedenis zijn," vertelde Millard hen.
"Ik zie haar niet zoiets doen," zei de Aziatische man. Hij was meestal stil, en de soepelheid van zijn stem verraste Charlie. "Ik zou iets verrassenders raden, misschien IT," vervolgde hij. Charlie keek hem verbluft aan.
"Aan het gezicht van onze lieve serveerster te zien, zou ik zeggen dat je de spijker op de kop hebt geslagen," lachte Nasir.
"Je hebt gelijk, ik studeer IT," bevestigde Charlie.
"IT is een groot veld. Waarin specialiseer je je?" vroeg Adisa. Op dit punt gaf Charlie het op. Ze zag geen kwaad in het hen te laten weten.
"Ik heb een bachelor in Informatiekunde en werk aan mijn graad in cyberbeveiliging," zei ze.
"Fucking fantastisch," mompelde Vidar.
"Sorry, wat zei je?" vroeg Nasir hem met een speelse glimlach.
"Niets," snauwde Vidar en ging weer over tot het negeren van iedereen.
"Nou, het mysterie begint zich te ontrafelen. Nu we weten waar je gepassioneerd over bent, kunnen we misschien die lastige naam van je achterhalen. Clarissa?" gokte Adisa.
"Sorry, maar nee," zei Charlie. "Het lijkt erop dat jullie glazen leeg zijn. Willen jullie nog een rondje?" Iedereen behalve Millard vroeg om hetzelfde als altijd.
"Ik wil dat jij iets kiest waarvan je denkt dat ik het lekker zou vinden," zei hij tegen haar. Charlie glimlachte en knikte, ook al mocht ze hem niet.
"Ik geef je duizend euro als je hem een pure whisky brengt," zei Henry.
"Rot op Henry, alleen omdat sommigen van ons ontwikkelde smaakpapillen hebben," zei Millard. Zijn humeur lag net onder dat gepolijste oppervlak en het maakte Charlie nerveus. Ze liep naar de bar.
"Het gebruikelijke, maar vervang de Cosmopolitan door een Madras," zei ze tegen Jenni.
"Gaat het goed?" vroeg haar baas terwijl ze begon te schenken.
"Ja, ze zijn... vriendelijk?" zei Charlie. Jennie trok een wenkbrauw op. Mia en Rebecca, de twee serveersters die ingepland stonden om te werken, keken haar schuin aan.
"Ze zijn boos dat geen van hen de sexy, sexy mannen in die kamer mag bedienen," vertelde Jenni haar toen ze zag dat Charlie de blikken opmerkte.
"Ze realiseren zich toch dat ik hier niet om gevraagd heb, toch?" vroeg Charlie. Ze wilde niet dat haar collega's zich tegen haar keerden.
"Dat doen ze, maar sexy mannen en geld halen vaak het slechtste in mensen naar boven," zei Jenni tegen haar. Charlie knikte en nam het dienblad met de bestelling en ging terug. De avond ging verder met haar die af en toe van schoot wisselde en wanneer ze merkte dat de drankjes bijna op waren, vroeg ze of ze nog een rondje wilden. Het was bijna middernacht toen Henry verklaarde dat het tijd was voor de mannen om zaken te bespreken. Ze bestelden allemaal eten en vroegen Charlie om over een uur terug te komen. Charlie ging naar de keuken. Aangezien het niet haar werkavond was, voelde ze niet de behoefte om in de bar te helpen. In plaats daarvan gaf ze de voedselbestelling door aan Lilly en Leo. Daarna plofte ze neer op een stoel die uit de weg stond van het keukenpersoneel.
"Ik dacht dat je vandaag niet werkte," zei Lilly.
"Dat deed ik ook niet. Ik had diner met de familie van mijn broer. Maar de donderdaggroep vroeg me om hen te bedienen. Dus hier ben ik," zei Charlie.
"Wow, chique. Hoe waren de twee kleine monsters?" vroeg Lilly. Lilly was net zo goed onderdeel van de familie als James. De vier van hen waren samen opgegroeid en behandelden elkaar als broers en zussen. Nou ja, James had Charlie wel eens mee uit gevraagd.
"Ze waren net zo schattig als altijd. Aiden was zoals altijd een knuffelkont," vertelde Charlie haar vriendin.
"Hij is alleen zo bij jou," merkte Lilly op. Charlie haalde haar schouders op. "Is er iets gebeurd? Je lijkt een beetje afwezig," zei Lilly toen. Charlie zuchtte en keek naar Leo. "Leo, neem je pauze, en ga ver weg van hier," zei Lilly tegen hem.
"Lilly," protesteerde Charlie.
"Maakt niet uit, vertel nu maar," zei ze zodra Leo de keuken had verlaten.
"James heeft me mee uit gevraagd," vertelde Charlie haar.
"Oh."
"Zoals op een echte date."
"Ja, ik snap het," lachte Lilly. "Wat heb je gezegd?" vroeg Lilly.
"Ik heb ja gezegd. Denk je dat dat een goed idee is?" vroeg Charlie.
"Dat denk ik wel, maar belangrijker is, wat denk jij?"
"Ik weet het niet. Hij is knap, en hij is een goede vent. Ik bedoel, hij is een rechercheur. Hij is letterlijk een van de goede jongens. En ik weet dat ik hem kan vertrouwen," vertelde Charlie haar.
"En je hebt al een eeuwigheid een oogje op hem. Volledig Charlie-hart-James," zei Lilly.
"Juist, dus het is een goed ding, toch?"
"Dat zou ik zeggen. Maar als je voelt dat het niet zo is, is dat ook oké," wees Lilly erop. "Heeft het iets te maken met die klootzak, shit-etende, mini lul van een ex?" vroeg ze toen. Donald, de naam die nooit werd genoemd in Lilly's gezelschap omdat het een onbedoelde moordpartij zou uitlokken. Als Charlie geen verlating issues had voordat ze hem ontmoette, had ze die zeker toen hij haar verliet. In Vegas. Helemaal alleen. Na al haar geld te hebben gestolen. En haar auto. En de sleutel van de hotelkamer die zij had betaald. Charlie vond het niet vreemd dat ze sinds die dag single was.
"Nee. Ik weet dat James niet zoals hij is. Niet eens in de buurt. Maar, ik weet het niet. Wat als het voelt als daten met mijn broer?" vroeg Charlie.
"Bah. Dan zeg je; 'Dit was leuk, maar we weten allebei dat we beter af zijn als vrienden'," zei Lilly tegen haar.
"Juist, ik zal het nooit weten als ik het niet probeer," zei Charlie.
"Nee, dat zal je niet," stemde Lilly in. "Wanneer is de date?"
"Morgen, het geeft me minder tijd om me terug te trekken. Hij haalt me om zes uur op."
"Als je thuiskomt, als je thuiskomt, knipoog, knipoog, por, por. Dan moet je me bellen en me alles vertellen. In detail," zei Lilly tegen haar.
"Ik beloof het."
Na haar uur lange pauze haalde Charlie het eten op, opnieuw geholpen door Leo, en klopte op de deur van de achterkamer. Na toestemming te hebben gekregen, gingen ze naar binnen en begon ze het eten uit te delen.
"Mijn beste Leo, we ontmoeten elkaar weer," zei Nasir, glimlachend naar de keukenassistent.
"J-ja, hallo," zei Leo. Charlie probeerde haar glimlach in te houden. Leo was te kostbaar voor dit gezelschap.
"Heb je de mooie Charlie's naam kunnen achterhalen?" vroeg Nasir. Hij flirtte nu schaamteloos met Leo.
"N-nee meneer," zei Leo, blozend. Charlie voelde medelijden met haar vriend en besloot hem te redden.
"Nu, nu. Het is valsspelen om de hulp van Leo in te schakelen," zei ze terwijl ze fish and chips voor Nasir neerzette.
"Oh, maar dat impliceert dat ik eerlijk speel. Dat is geen lol. Ik geef er de voorkeur aan om op elke mogelijke manier vals te spelen," zei Nasir en alle mannen lachten.
"Je bent een slechte, slechte man, Nasir," zei Charlie tegen hem. Maar ze had haar doel bereikt, en de aandacht was niet langer op Leo gericht, die er zichtbaar opgelucht uitzag. "Ik haal jullie drankjes. Ik ben zo terug," zei ze en zorgde ervoor dat Leo voor haar uit liep. Ze haalde de drankjes voor de mannen en liet hen toen in vrede hun eten opeten. Na het afruimen van hun borden en het brengen van een nieuwe ronde drankjes, ging Charlie's avond verder zoals hij begonnen was, met haar die als geluksbrenger werd doorgegeven. De mannen leken ervoor te zorgen dat ze niet op Millard's schoot belandde. Of het nu was om hem te irriteren of om haar veilig te houden, het maakte Charlie niet uit. Ze was gewoon dankbaar dat ze niet op zijn schoot hoefde te zitten. Iets aan hem liet al haar instincten schreeuwen dat er gevaar was. Terwijl Millard zijn best deed om haar op zijn schoot te krijgen, en faalde, bleef Vidar haar negeren. Charlie probeerde zichzelf te vertellen dat het een goede zaak was. Hij was duidelijk een gigantische eikel, ze zou toegeven dat hij een sexy eikel was, maar toch. Ze was beter af door buiten zijn radar te blijven.
Toen de avond ten einde kwam, stonden alle mannen op, bedankten Charlie voor een heerlijke avond en vertrokken. Charlie ruimde op en maakte de kamer klaar voor de schoonmakers. Daarna ging ze naar de bar waar Mia en Rebecca met Jenni aan het praten waren.
"Hoi, Charlie. Nogmaals bedankt dat je insprong. Ze leken tevreden te zijn, te oordelen naar de grootte van de envelop," zei Jenni, terwijl ze haar een andere witte envelop overhandigde, zwaarder dan de vorige.
"Bedankt, ze beginnen me te bevallen. De meesten van hen," zei Charlie en stopte de envelop in haar tas, zonder te tellen. Ze wilde het niet laten zien voor Mia en Rebecca.
"Goed om te horen, het is misschien voorgesteld dat het volgende week herhaald zou moeten worden," vertelde Jenni haar. Charlie merkte de fronsen van de twee andere serveersters op.
"Ik ben erbij," zei ze.
"We hebben altijd geroteerd met de donderdagclub," protesteerde Rebecca.
"Ja, het is alleen eerlijk om iedereen een kans te geven om de fooi te krijgen," stemde Mia in.
"Dat is waar, maar dat was voordat de klanten specifiek om Charlie vroegen. De donderdagclub is een grote spenderende, regelmatige klant. Ik ga ze niet pissig maken alleen om te doen alsof het leven eerlijk is. Jullie hebben allebei je kans gehad, meer dan eens, en ze hebben nooit specifiek om een van jullie gevraagd. Dus slik het in en trek je grote meisjesbroek aan," zei Jenni tegen hen.
"Bedankt Jenni. Ik zie je over twee dagen," zei Charlie en vluchtte voordat het in een discussie veranderde. Ze had één doel; naar huis gaan en het geld in de envelop tellen. Ze kwam bij de bushalte en was blij te zien dat de volgende bus over vijf minuten zou komen. Een zwarte auto stopte voor haar. Verdomme, dacht ze toen ze hem herkende. Het portier van de bestuurder ging open en een bekende man stapte uit en liep om de auto heen.
"Goedenavond, mademoiselle," zei de bestuurder en opende de deur voor haar.