⚠️YETİŞKİN OKUYUCULAR İÇİN⚠️ KARANLIK ROMANTİZM ⚠️

Yıllar süren yalnızlıktan sonra, Phobos bana yaklaştı. Korkutucu bir canavar, acımasız bir fırtınanın içinden çıkan eşim. Özlediğim erkek. Beni hazırlıksız yakaladı ve okyanus gözleriyle üzerime büyü yaptı. Yenemediğim bir büyü ve o anda başımın belada olduğunu anladım. Gözlerimiz buluştuğu anda bana acı vereceğini biliyordum.

Çocukluk arkadaşıydık, o ve ben. Birlikte büyüdüğüm ve yavruyken hayranlık duyduğum tatlı Phobos gitmiş, yerine soğuk kalpli bir barbar gelmişti. Göz açıp kapayıncaya kadar birçok kişiyi katlederken beni korkutuyordu. Pişmanlık yok, sorun yok, canavarı genellikle kontrolü ele geçiriyor ve duyularını tüketiyordu. Eşitlerdi.

Böyle bir erkekle nasıl bağ kurabilirdim? Onu bana "benim" dedirtecek hale nasıl getirebilirdim? Bir Luna'nın varlığına ihtiyaç duymayan bir erkek. Ben onun için ne bir istek ne de bir gereklilik değildim, oysa o benim için öyleydi. Bana baktığında, kemiklerimin iliklerinde hissedebiliyordum. Hayal kırıklığı, değersizlik... gereksizlik.

---------------------

'Canavarla yüzleş, senden kaçacaktır. Canavardan kaç, onun olursun.'


PHOBOS (Canavarların Kralı) Comments

Ziyaretçi