章節 6
電梯裡的唐杺窩在蘇晔的懷裡小聲地嘟囔,語氣有些傷心:「為什麼我就不能任性一點?」蘇晔心裡一緊:「你可以的。」
「不能。」唐杺的小腦袋都要搖成撥浪鼓了。
「為什麼不能呢?」
「你真傻,你都沒聽過嗎?被偏愛的才能有恃無恐。可是我不是,為什麼明明都不想見面了,我還要說再見,我就想說再也不見啊,可是不行。」
大概是情緒壓抑得太久,唐杺終於哭了出來,蘇晔心疼得不行,想着她現在這樣的狀態可千萬不能讓她一個人待在房間裡面,於是帶她去了酒店裡的室內花園,花了些現金遣散了裡面的人,蘇晔才帶著唐杺進去。
唐杺一個人坐不穩,蘇晔索性就讓她坐在自己的腿上,替她抹著眼淚:「傻丫頭,誰說你不是,你就是...

Chapters
1. 章節 1
2. 章節 2
3. 章節 3
4. 章節 4
5. 章節 5
6. 章節 6

7. 章節 7

8. 章節 8

9. 章節 9

10. 章節 10

11. 章節 11

12. 章節 12

13. 章節 13

14. 章節 14

15. 章節 15

16. 章節 16

17. 章節 17

18. 章節 18

19. 章節 19

20. 章節 20

21. 章節 21

22. 章節 22

23. 章節 23

24. 章節 24

25. 章節 25

26. 章節 26

27. 章節 27

28. 章節 28

29. 章節 29

30. 章節 30

31. 章節 31

32. 章節 32

33. 章節 33

34. 章節 34

35. 章節 35

36. 章節 36

37. 章節 37

38. 章節 38

39. 章節 39

40. 章節 40

41. 章節 41

42. 章節 42

43. 章節 43

44. 章節 44

45. 章節 45

46. 章節 46

47. 章節 47

48. 章節 48

49. 章節 49

50. 章節 50

51. 章節 51

52. 章節 52

53. 章節 53

54. 章節 54

55. 章節 55

56. 章節 56

57. 章節 57

58. 章節 58

59. 章節 59

60. 章節 60

61. 章節 61

62. 章節 62

63. 章節 63

64. 章節 64

65. 章節 65

66. 章節 66

67. 章節 67

68. 章節 68

69. 章節 69

70. 章節 70

71. 章節 71

72. 章節 72

73. 章節 73

74. 章節 74

75. 章節 75

76. 章節 76

77. 章節 77

78. 章節 78

79. 章節 79

80. 章節 80

81. 章節 81

82. 章節 82

83. 章節 83

84. 章節 84

85. 章節 85

86. 章節 86

87. 章節 87

88. 章節 88

89. 章節 89

90. 章節 90

91. 章節 91

92. 章節 92

93. 章節 93

94. 章節 94

95. 章節 95

96. 章節 96

97. 章節 97

98. 章節 98

99. 章節 99

100. 章節 100

101. 章節 101

102. 章節 102

103. 章節 103

104. 章節 104

105. 章節 105

106. 章節 106

107. 章節 107

108. 章節 108

109. 章節 109

110. 章節 110

111. 章節 111


Zoom out

Zoom in