章節 34
看著蘇晔點蠟燭的身影,唐杺又有些失落,畢竟蘇晔是她不能期待的人,可他卻偏偏有意無意地給了她太多假象。有句話說得不是非常在理,但卻被她視為信條,所以害怕傷害,於是她拒絕了一切開始。
其實這樣很累,可是她卻要背著這個不幸的負擔一直生活下去,這個好像是注定的,好像一切在唐母生命結束的那一刻都注定好了。當開始開始的時候結局就寫好了。
也許沒人疼沒人愛的孩子總是比較堅強,有多少人在談論這高貴品質的時候發現,沒人疼沒人愛沒人在乎不代表他們不需要啊!他們也渴望,只是忘了用怎樣的方式,怎樣的心態去期待。
蠟燭全部點完時,屋內又恢復了光亮,整間屋子都是蠟燭,光點完就已經過了很久。「謝謝你!」唐杺給蘇晔遞過...

Chapters
1. 章節 1
2. 章節 2
3. 章節 3
4. 章節 4
5. 章節 5
6. 章節 6

7. 章節 7

8. 章節 8

9. 章節 9

10. 章節 10

11. 章節 11

12. 章節 12

13. 章節 13

14. 章節 14

15. 章節 15

16. 章節 16

17. 章節 17

18. 章節 18

19. 章節 19

20. 章節 20

21. 章節 21

22. 章節 22

23. 章節 23

24. 章節 24

25. 章節 25

26. 章節 26

27. 章節 27

28. 章節 28

29. 章節 29

30. 章節 30

31. 章節 31

32. 章節 32

33. 章節 33

34. 章節 34

35. 章節 35

36. 章節 36

37. 章節 37

38. 章節 38

39. 章節 39

40. 章節 40

41. 章節 41

42. 章節 42

43. 章節 43

44. 章節 44

45. 章節 45

46. 章節 46

47. 章節 47

48. 章節 48

49. 章節 49

50. 章節 50

51. 章節 51

52. 章節 52

53. 章節 53

54. 章節 54

55. 章節 55

56. 章節 56

57. 章節 57

58. 章節 58

59. 章節 59

60. 章節 60

61. 章節 61

62. 章節 62

63. 章節 63

64. 章節 64

65. 章節 65

66. 章節 66

67. 章節 67

68. 章節 68

69. 章節 69

70. 章節 70

71. 章節 71

72. 章節 72

73. 章節 73

74. 章節 74

75. 章節 75

76. 章節 76

77. 章節 77

78. 章節 78

79. 章節 79

80. 章節 80

81. 章節 81

82. 章節 82

83. 章節 83

84. 章節 84

85. 章節 85

86. 章節 86

87. 章節 87

88. 章節 88

89. 章節 89

90. 章節 90

91. 章節 91

92. 章節 92

93. 章節 93

94. 章節 94

95. 章節 95

96. 章節 96

97. 章節 97

98. 章節 98

99. 章節 99

100. 章節 100

101. 章節 101

102. 章節 102

103. 章節 103

104. 章節 104

105. 章節 105

106. 章節 106

107. 章節 107

108. 章節 108

109. 章節 109

110. 章節 110

111. 章節 111


Zoom out

Zoom in