บทที่ 111

ฉันมองหน้าเจียงเหวินฮ่าวที่แสดงสีหน้าแบบนั้น กำปั้นของฉันกำแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ความโกรธในใจพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ถ้าไม่ใช่เพราะความเป็นเพื่อนร่วมชั้นหลายปี ซึ่งตอนนั้นเจียงเหวินฮ่าวปฏิบัติกับพวกเราดีมาก วันนี้มือนี้ต้องได้ลงไปแน่ๆ

เจียงเหวินฮ่าวหยิบแก้วไวน์อีกใบ รินไวน์แดง แล้วเลื่อนมาตรงหน...